M13 MGMC
Z Wikipedii
| M13 MGMC | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
| Trakcja | półgasienicowa |
| Typ | działo samobieżne |
| Załoga | 5 osób |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Długość maks. | 6500 mm |
| Szerokość | 1960 mm |
| Wysokość | 2200 m |
| Prześwit | 285 mm |
| Masa | |
| Masa własna | 9000 kg |
| Osiągi | |
| Prędkości maksymalne | |
| Na drodze | 72 km/h |
| Zdolność pokonywania przeszkód | |
| Zasięg | 320 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| Strzeleckie | 2 × wielkokalibrowy karabin maszynowy M2 kalibru 12,7 mm (jednostka ognia 5000 nab.) |
| Użytkownicy | |
| US Army | |
M13 MGMC - amerykańskie działo samobieżne zbudowane na podwoziu transportera opancerzonego M3 Half-track. W tylnej części podwozia umieszczono platformę Maxon M33 z dwoma wkm-ami M2. Naprowadzanie broni na cel - ręcznie.
M13 MGMC był używany w trakcie II wojny światowej i wojny koreańskiej zarówno w roli do jakiej były zaprojektowane (obrona przeciwlotnicza) jak i do zwalczania celów naziemnych.
Amerykańskie pojazdy wojskowe z okresu II wojny światowej
|
M1 Light Tank • M2 Light Tank • M2 Medium Tank • M3/M5 Stuart • M3 Lee • M4 Sherman • M22 Locust • M24 Chaffee • M26 Pershing • T14/T15
|
|
|
Inne pojazdy
|
|
|
Prototypy i pojazdy ekperymentalne
|
|
