M41 HMC

Z Wikipedii

M41 HMC
M41 HMC (eksponat Aberdeen Proving Ground)
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Typ pojazdu	działo samobieżne
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	12 osób
Historia
Produkcja	1943 - 1944
Wyprodukowano	85 egz.
Dane techniczne
Długość	5,9 m
Szerokość	2,9 m
Wysokość	2,5 m
Prześwit	0,45 m
Masa	19,3 t
Osiągi
Prędkość	48 km/h
Zasięg	180 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x haubica M1 kalibru 155 mm (22 nab.) 1 x wkm M2 kalibru 12,7 mm (900 nab.)
Użytkownicy
US Army

M41 Howitzer Motor Carriage Gorilla to amerykańskie samobieżne działo polowe zaprojektowane w okresie II wojny światowej.

Goryl powstał w wyniku zamówienia armii amerykańskiej z 1943 na samobieżną haubicę 155 mm ale projekt ukończono dopiero w 1944 kiedy zdecydowano się użyć podwozia czołgu M24 Chaffee. Aby maksymalnie skrócić czas powstania nowego pojazdu na jednym podwoziu zaprojektowano trzy różne pojazdy: samobieżną armatę przeciwlotniczą M19 GMC, samobieżną haubicę M37 HMC oraz M41. M41 był uzbrojony w haubice M1. Załoga była w stanie wystrzelić w ciągu minuty 1-2 granaty o masie 43,1 kg na maksymalną odległość 15 000 m. Kąt ostrzału w płaszczyźnie poziomej był równy 37°, w płaszczyźnie pionowej -5° do +55°.

Łącznie zbudowano około 85 egzemplarzy, był to szybki, niezawodny pojazd z bardzo dobrym uzbrojeniem. Nie wziął udziału w walkach II wojny światowej ale został użyty w czasie wojny koreańskiej.

[edytuj] Bibliografia

• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7. 

To jest tylko zalążek artykułu związanego z II wojną światową. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z bronią. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.