M24 Chaffee

Z Wikipedii

M24 Chaffee
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Zakłady Cadillac w Detroit
Typ pojazdu	czołg lekki
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	5 (dowódca, ładowniczy, celowniczy, kierowca, pomocnik kierowcy-radiotelegrafista)
Historia
Prototypy	1943
Produkcja	1943 – ?
Dane techniczne
Silnik	2 rzędowe silniki gaźnikowe Cadillac Twin 44T24, chłodzony powietrzem o mocy 110 KM przy 3400 obr/min (każdy)
Transmisja	mechaniczna, przekładnie automatyczne Hydramatic, przekładnia zbierająca Synchromesch, przekładnia główna Herringbone, podwójny mechanizm różnicowy
Pancerz	stalowy, spawany z odlewów i płyt walcowanych, 12 – 38 mm
Długość	5,56 m
Szerokość	3,00 m
Wysokość	2,77 m (z km przeciwlotniczym)
Prześwit	0,46 m
Masa	18,4 t (bojowa)
Moc jedn.	8,9 kW/t
Nacisk jedn.	0,79 kg/cm²
Osiągi
Prędkość	56 km/h (droga) 25-40 km/h (teren)
Zasięg	160 km
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	1,0 m
Rowy (szer.)	2,5 m
Ściany (wys.)	1,0 m
Kąt podjazdu	30°
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x armata czołgowa M6 kal. 75 mm (48 nab.) 2 x czkm M1919A4 kal. 7,62 mm (3750 nab.) 1 wkm Browning M2HB kal. 12,7 mm (440 nab.)
Wyposażenie dodatkowe
1 x miotacz granatów dymnych M3 (14 granatów)
Użytkownicy
Stany Zjednoczone, Francja, Wietnam Południowy

M24 Chaffee - amerykański czołg lekki z okresu II wojny światowej.

Spis treści 1 Historia 2 Służba 3 Pojazdy pochodne 4 Bibliografia 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

Prace nad pojazdem mającym zastąpić czołgi M3/M5 Stuart rozpoczęły się w kwietniu 1943, kiedy na zamówienie rządu amerykańskiego firma Cadillac opracowały model nowego czołgu lekkiego uzbrojonego w armatę 75 mm. Dwa pierwsze prototypy nazwane T24, dostarczono już w październiku 1943. Jeszcze przed zakończeniem prób zamówiono 1000 egzemplarzy tego czołgu, w późniejszym czasie zamówienie zwiększono do 5000 sztuk.

Pancerz czołgu był spawany, silniki zostały zamontowane na specjalnych, wysuwanych prowadnicach co ułatwiało ich serwis i wymianę – oba silniki były identyczne. Uzbrojenie czołgu stanowiła armata 75 mm, która została wcześniej zaprojektowana dla bombowca średniego B-25 Mitchell.

[edytuj] Służba

Nowe czołgi zaczęły trafiać do jednostek bojowych w połowie 1944 roku. Zastąpiły wcześniej używane czołgi lekkie M5. Brały udział w bojach we Francji, na froncie włoskim i ostatnich walkach na terenie Niemiec.

Po zakończeniu wojny czołgi M24, pozostały w uzbrojeniu Armii Amerykańskiej. Wzięły udział w wojnie koreańskiej.

Były też eksportowane do innych krajów. Francuskie M24 walczyły w Indochinach i Algierii. W wojnie wietnamskiej używała ich armia Wietnamu Południowego. Niektóre kraje, eksploatują czołgi M24 do dziś.

[edytuj] Pojazdy pochodne

• M19 Gun Motor Carriage: Samobieżne działo przeciwlotnicze z podwójną armatą 40 mm zamontowaną z tyłu kadłuba, silniki zostały przeniesione bliżej środka. Zamówiono 904 egzemplarze ale dostarczono tylko 285.
• M41 Howitzer Motor Carriage "Gorilla": Działo samobieżne z haubicą 155 mm. Zamówiono 250 sztuk, ale do końca wojny dostarczono tylko 60, najprawdopodobniej nie wzięły udziału w wojnie. Załogę stanowiło 12 żołnierzy, 6 z nich poruszało się w M41, sześciu w transporterze amunicyjnym.
• M37 Howitzer Motor Carriage: Samobieżna haubica, miała zastąpić M7 Priest, zamówiono 448, do końca wojny dostarczono tylko 316 egzemplarzy. Załoga składała się z 7 żołnierzy.
• T77 Multiple Gun Motor Carriage: Samobieżne działo przeciwlotnicze z sześcioma karabinami maszynowymi 12,7 mm zamontowanych w nowej wieży.

[edytuj] Bibliografia

• Żurkowski, Paweł. Najpotężniejszy z lekkich. Amerykański czołg lekki M24 General Chaffee. Nowa Technika Wojskowa. 1999, nr 9, str. 37-44. ISSN 1230-1655.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• OnWar
• Pojazdy II wojny światowej