1 Batalion Czołgów Lekkich

Z Wikipedii

1 Batalion Czołgów Lekkich - oddział pancerny Wojska Polskiego okresu II RP.

Zmobilizowany w toku mobilizacji alarmowej w dniach 24 - 26 sierpnia 1939 przez 3 Batalion Pancerny w rejonie Ożarowa i Okuniewa. Wyposażony w czołgi 7 - TP

Spis treści 1 Działania zbrojne 2 Obsada personalna 3 Skład 4 Bibliografia 5 Zobacz też

[edytuj] Działania zbrojne

Przeznaczony do Korpusu Interwencyjnego na Pomorzu i 30 sierpnia przewieziony do Inowrocławia oczekiwał na dalsze rozkazy. 1 września załadowany ponownie na transport kolejowy i przewieziony przez Toruń do Kutna i dalej do Słotwin koło Koluszek. Przydzielony do Armii Odwodowej (Prusy), 2 września dotarł w rejon Tomaszowa Mazowieckiego. 4 września znalazł się w Opocznie i patrolował okolice Przedborza. Nie został jednak użyty w boju o Piotrków, a 6 września część batalionu starła się z przeciwnikiem pod Sulejowem. 7 września ostrzelano kolumny pancerne pod Inowłodziem. Batalion 8 września prowadził intensywne działania nad rz. Drzewiczką. Pod Odrzywołem 2 kompania zniszczyła wiele czołgów niemieckich a 3 kompania udareminiła próby wdarcia się nieprzyjaciela do miasta Drzewica. Część batalionu współdziałała 10 września z jednostkami 13 DP w czasie przebijania się nad Wisłę, do rejonu Ryczywołu. Po nieudanej próbie przeprawy w bród załogi zatopiły 6 czołgów, po czym skierowały się do Warszawy. Pozostała część batalionu walczyła o Głowaczów oraz w widłach Wisły i Pilicy. Większość batalionu (ponad 20 czołgów, gł. z 3 kompanii) zdołało wycofać się za Wisłę. Skierowana pod Chełm, 13 września osłaniała tyły Armii Lublin. 15 września oddzial dołączył do WBP-M (Warszawska Brygada Pancerno-Motorowa) i 17 września koło Józefowa skutecznie odparł wypady niemieckich czołgów. 18 września w walkach o Tomaszów Lubelski odniósł zwycięstwo (zniszczono wiele pojazdów wroga, wzięto jeńców, zajęto część miasta). W natarciu podjętym 19-20 września utracono niemal cały sprzęt bojowy. 20 września resztki batalionu złozyły broń.

[edytuj] Obsada personalna

• dowódca batalionu — mjr Adam Kubin
• oficer taktyczny i zwiadu — kpt. Kazimierz Rosen-Zawadzki
• adiutant — por. rez. Witold Pajewski
• dowódca plutonu łączności — por. Bohdan Ryłło
• dowódca 1 kompanii— kpt. Antoni Sikorski
  • dowódca 1 plutonu— por. Czesław Rusiecki
  • dowódca 2 plutonu - ppor. rez. Jerzy Orlich
  • dowódca 3 plutonu— ppor. rez. Karol Wróblewski
• dowódca 2 kompanii— kpt. Marian Górski
  • dowódca 1 plutonu— por. Bolesław Palys
  • dowódca 2 plutonu— por. Czesław Chróściel
• dowódca 3 kompanii— kpt. Stefan Kossobudzki
  • dowódca 1 plutonu— por. Józef Radzymiński
  • dowódca 2 plutonu— por. Bazyli Romanow
  • dowódca 3 plutonu— ppor. rez. Zygmunt Trzepałko
• dowódca kompanii technicznej. — kpt. Wacław Mech
  • dowódca plutonu technicznego— por. Jan Filipowski

[edytuj] Skład

• poczet dowódcy (1 wóz)
• 3 x kompania czołgów (16 wozów)
  • 3 x plutony czołgów
• kompania techniczno-gospodarcza

Ogółem w batalionie:

• 22 oficerów, 155 podoficerów i 285 strzelców
• 49 czołgów,
• 70 samochodów i ciągników
• 26 motocykli

[edytuj] Bibliografia

• Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939, Wydawnictwo MON, Warszawa 1989, wyd. II poprawione i uzupełnione. ISBN 83-11-07660-X
• A.Jońca, R.Szubański, J.Tarczyński: Wrzesień 1939 - Pojazdy Wojska Polskiego, Wydawnictwo WKŁ, Warszawa 1990, wyd. I ISBN 83-206-0847-3

[edytuj] Zobacz też

• Armia Prusy