Adam Brzechwa-Ajdukiewicz
Z Wikipedii
Adam Józef Stanisław Brzechwa-Ajdukiewicz (ur. 20 marca 1894 w Komornikach pod Wieliczką, zm. 6 czerwca 1954 w Londynie) – generał brygady WP, uczestnik walk o niepodległość Polski w I wojnie światowej, wojnie polsko-ukraińskiej, wojnie polsko-bolszewickiej i II wojnie światowej,
Spis treści |
[edytuj] Młodość i działalność niepodległościowa
Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Po zaliczeniu 4 semestrów kontynuował studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Dublanach. Do wybuchu wielkiej wojny zaliczył 6 semestrów. Był członkiem ”Sokoła” i drużynowym I Lwowskiej Drużyny Skautowej imienia Naczelnika Tadeusza Kościuszki we Lwowie.
[edytuj] Przebieg służby w WP:
W sierpniu 1914 rozpoczął służbę w Legionie Wschodnim, a następnie w batalionie zapasowym Legionów Polskich. Od 1915 do lipca 1917 był dowódcą oddziału karabinów maszynowych w I batalionie 4 Pułku Piechoty. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austriackiej. Następnie działał w Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie Galicji.
Od listopada 1918 r. brał udział w obronie Lwowa i pełnił służbę w Dowództwie Brygady Lwowskiej. Od marca do września 1919 r. był szefem Oddziału Operacyjnego Sztabu Grupy Operacyjnej gen. Jędrzejewskiego, a od września 1919 do grudnia 1920 szefem Oddziału Operacyjnego Sztabu 6 Armii.
W okresie od stycznia do września 1921 był słuchaczem II kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego. W czasie studiów otrzymał zezwolenie Naczelnego Wodza na zmianę nazwiska rodowego „Ajdukiewicz” na „Brzechwa-Ajdukiewicz” (dekret L. 3083 NW z dnia 30 czerwca 1921, Dz. Pers. MSWojsk. Nr 28, poz. 1042).
Po zakończeniu nauki i uzyskaniu tytułu oficera Sztabu Generalnego skierowany został do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie i wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału III Operacyjnego. Od września 1923 przez 12 miesięcy pełnił funkcję szefa Ekspozytury Oddziału II SG WP we Lwowie. Na tym stanowisku awansuje na stopień podpułkownika. Od września 1924 do września 1926 był zastępcą dowódcy 40 Pułku Piechoty we Lwowie. Od września 1926 do maja 1927 był szefem wydziału w Biurze Inspekcji Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych. W maju 1927 objął dowództwo 66 Kaszubskiego Pułku Piechoty im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Chełmnie. Po niespełna dwóch latach dowodzenia pułkiem awansuje na stopień pułkownika. W czerwcu 1931 mianowany został dowódcą Piechoty Dywizyjnej 28 Dywizji Piechoty w Warszawie. W marcu 1938 został dowódcą 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach. Na czele dywizji uczestniczył w walkach Armii "Poznań", a od 6 września Armii "Pomorze".
Po zakończeniu działań wojennych przebywał w niewoli niemieckiej w oflagu VIIA Murnau, z którego został uwolniony w kwietniu 1945 r. przez wojska amerykańskie.
Skierowany do Włoch, gdzie w czerwcu 1945 przydzielony został do 7 Dywizji Piechoty. Następnie został zastępcą dowódcy Jednostek Wojskowych na Środkowym Wschodzie. W 1947 r. przeniósł się do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia. Po demobilizacji zamieszkał w Londynie. Zmarł 6 czerwca 1954. Pochowany na cmentarzu Kensal Green.
[edytuj] Awanse:
- Chorąży piechoty – 5 maja 1915
- podporucznik piechoty – 20 sierpnia 1915
- porucznik piechoty – 1 kwietnia 1916 (lokata 73 na liście starszeństwa oficerów Legionów Polskich z dnia 12.IV.1917)
- kapitan piechoty – 1918
- major piechoty – 1920 (po weryfikacji w 1921 starszeństwo z dnia 1 czerwca 1919)
- podpułkownik Sztabu Generalnego – 1 lipca 1923
- pułkownik dyplomowany – 1 stycznia 1929, lokata 7
- generał brygady – 1 stycznia 1964 (pośmiertnie)
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyżem Niepodległości
- Krzyżem Walecznych trzykrotnie
- Orderem Polonia Restituta klasy IV
[edytuj] Linki zewnętrzne:
[edytuj] Źródła:
- Kryska-Karski Tadeusz i Żurakowski Stanisław, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991, s. 80,
- Piotr Bauer, Bogusław Polak, Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1983, ISBN 83-210-0385-0, s.79-80,
