Andrej Toszew
Z Wikipedii
| Andrej Toszew ur. 16 kwietnia 1867 – zm. 10 stycznia 1944 |
|
| Wykształcenie | wyższe, przyrodnik |
| Premier Bułgarii | |
| Okres urzędowania | od 21 kwietnia 1935 do 23 listopada 1935 |
| Poprzednik | Penczo Złatew |
| Następca | Georgi Kjoseiwanow |
| Zobacz rząd tego premiera | |
Andrej Sławow Toszew (bułg. Андрей Славов Тошев; ur. 16 kwietnia 1867 w Starej Zagorze, zm. 10 stycznia 1944 w Sofii) – bułgarski dyplomata, polityk i publicysta. Członek rzeczywisty Bułgarskiej Akademii Nauk. Premier Bułgarii od kwietnia do listopada 1935.
[edytuj] Życiorys
Podstawowe wykształcenie zdobył w Edirne, następnie studiował nauki przyrodnicze w Genewie i w Brukseli. W 1891 ukończył edukację, po czym pracował jako nauczyciel w gimnazjum męskim w Salonikach, w Starej Zagorze, w Warnie i jako wykładowca w Uczelni Wojskowej w Sofii. W 1903 objął posadę przedstawiciela handlowego w Bitoli, tę samą funkcję przez krótki czas pełnił również w Stambule. Następnie był ambasadorem w Czarnogórze (1905-1906), Grecji (1906-1908), Serbii (1908-1913), Imperium Osmańskim (1913-1914), Szwajcarii (1915-1916), Austro-Węgrzech (1917-1919) i Austrii (1919-1920). Po objęciu władzy w kraju przez Bułgarski Ludowy Związek Chłopski zrezygnował z działalności dyplomatycznej i poświęcił się publicystyce.
W 1935, po odsunięciu od władzy działaczy Związku Wojskowego, którzy rok wcześniej dokonali zamachu stanu i sprawowali rządy autorytarne, car Borys III zaproponował Toszewowi objęcie funkcji premiera kraju. Mimo podeszłego wieku (68 lat) Toszew zgodził się i 21 kwietnia 1935 stanął na czele bezpartyjnego gabinetu. Tego samego dnia car wydał manifest, w którym zobowiązał nowy rząd do kontynuowania polityki zapoczątkowanej przez dwóch poprzednich premierów oraz do rozpoczęcia pracy nad nową konstytucją.
Brak zgody Borysa III na wybory do Zgromadzenia Narodowego (rozwiązanego w 1934 przez rząd Georgijewa) i próba utrwalenia przez niego porządku zaistniałego po odsunięciu od władzy gen. Złatewa doprowadziły do wzrostu niezadowolenia opozycji. W celu złagodzenia napięcia jeszcze przed końcem 1935 car zdymisjonował premiera i powołał na jego miejsce Kjoseiwanowa, który w rządzie Toszewa był ministrem spraw zagranicznych.
Przez ostatnie lata życia Toszew ponownie pracował jako publicysta. Napisał m.in. Поглед върху икономическото положение на Сърбия (w tłum. Spojrzenie na sytuację gospodarczą Serbii; 1911), Балканските войни (w tłum. Wojny bałkańskie; 1929-1931, w dwóch tomach), Сръбско-българската разпра (w tłum. Spór serbsko-bułgarski; 1932).[1]
[edytuj] Bibliografia
Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999 (w tłum. Ministrowie Bułgarii 1879-1999). Sofia: Wydawnictwo Akademiczne "Marin Drinow", 1999. ISBN 978-954-430-603-8 / ISBN 978-954-509-191-9.
Przypisy
|
Burmow (1879) • Turnowski (1879-80) • D.Cankow (1880) • Karawelow (1880-81) • Ehrnrooth (1881) • Sobolew (1882-83)) • D.Cankow (1883-84) • Karawelow (1884-86) • Turnowski (1886) • Karawelow (1886) • Radosławow (1886-87) • Stoiłow (1887) • Stambołow (1887-94) • Stoiłow (1894-99) • Grekow (1899) • Iwanczow (1899-01) • Petrow (1901) • Karawelow (1901-02) • Danew (1902-03) • Petrow (1903-06) • Petkow (1906-07) • Stanczow (1907) • Gudew (1907-08) • Malinow (1908-11) • Geszow (1911-13) • Danew (1913) • Radosławow (1913-18) • Malinow (1918) • Teodorow (1918-19) • Stambolijski (1919-23) • A.Cankow (1923-26) • Ljapczew (1926-31) • Malinow (1931) • Muszanow (1931-34) • Georgijew (1934-35) • Złatew (1935) • Toszew (1935) • Kjoseiwanow (1935-40) • Fiłow (1940-43) • Gabrowski (1943) • Bożiłow (1943-44) • Bagrianow (1944) • Murawiew (1944) • Georgijew (1944-46) |
|
|
Dimitrow (1946-49) • Kołarow (1949-50) • Czerwenkow (1950-56) • Jugow (1956-62) • Żiwkow (1962-71) • Todorow (1971-81) • Filipow (1981-86) • Atanasow (1986-90) • Łukanow (1990) |
|
|
Republika Bułgarii |
Łukanow (1990) • Popow (1990-91) • Dimitrow (1991-92) • Berow (1992-94) • Indżowa (1994-95) • Widenow (1995-97) • Sofijanski (1997) • Kostow (1997-01) • Sakskoburggotski (2001-05) • Staniszew (od 2005) |
