Baker (terytorium USA)
Z Wikipedii
| Baker Island Baker |
|||||
|
|||||
| Język urzędowy | angielski | ||||
| Status terytorium | terytorium nieinkorporowane | ||||
| Zależne od | Stanów Zjednoczonych | ||||
| Głowa terytorium | prezydent George W. Bush | ||||
| Powierzchnia • całkowita • wody śródlądowe |
1,64 km² 0% |
||||
| Liczba ludności (2007) • całkowita • gęstość zaludnienia |
0 0 osób/km² |
||||
| Jednostka monetarna | dolar amerykański (USD) | ||||
| Rok utworzenia | 1857 | ||||
| Strefa czasowa | UTC -12 | ||||
| Domena internetowa | .um | ||||
 |
|||||
Współrzędne: 0°13' N 176°31' W
Baker (ang. Baker Island) – niezamieszkana wyspa leżąca tuż na północ od równika na Pacyfiku około 3100 kilometrów na południowy zachód od Honolulu, w połowie drogi z Hawajów do Australii Jest jednym z zamorskich, niezamieszkanych terytoriów Stanów Zjednoczonych, nieoficjalnie zwanych łącznie jako Dalekie Wyspy Mniejsze Stanów Zjednoczonych. Nie jest częścią żadnego ze stanów USA lub innej jednostki terytorialnej tego kraju.
Wyspa stanowi Rezerwat Dzikiej Przyrody Wyspy Baker (Baker Island National Wildlife Refuge) obejmujący całe terytorium wyspy oraz otaczające ją wody o pow. 123.45 km². Rezerwat zarządzany jest przez Amerykańską Agencję ds. Ryb i Dzikich Zwierząt (U.S. Fish and Wildlife Service).
Spis treści |
[edytuj] Pochodzenie nazwy
Od Michaela Bakera z New Bedford w Massachusetts w USA, który twierdził, że odkrył tą niezamieszkaną wyspę w 1832 roku.
[edytuj] Historia
Wyspa została objęta w posiadanie przez Stany Zjednoczone w 1857 roku na podstawie tzw. Guano Islands Act z 1856 zezwalająca obywatelom USA na osiedlanie się na wyspach zawierających złoża guana. Następnie od 1886 do 1934 do wyspy zgłaszała roszczenia Wielka Brytania. Do końca XIX wieku działały tu brytyjskie i amerykańskie kompanie wydobywające guano. W roku 1935 podjęto próbę skolonizowania Wyspy Baker, podobnie jak sąsiedniej Howland, lecz przerwał ją wybuch II wojny światowej. Cywile, zamieszkujący jedyna osadę Meyerton, zostali ewakuowani w 1942 roku po ataku Japończyków na USA, a wyspa od tej pory służyła żołnierzom US Army.
Wyspę opuszczono po wojnie. Pozostałości po fazie kolonizacji wyspy zlokalizowane są w jej zachodniej części. Wstęp na wyspę jest możliwy jedynie za zgodą Amerykańskiej Agencji ds. Ryb i Dzikich Zwierząt, najczęściej udzielanej naukowcom.
[edytuj] Geografia
Powierzchnia wyspy wynosi 1,64 km², a długość wybrzeża – 4,8 km². Panuje klimat równikowy, z niewielkimi opadami, stałym wiatrem i palącym słońcem. Teren jest piaszczysty i nisko położony. Najwyższy punkt wystaje 8 metrów ponad poziom oceanu.
Na wyspie nie ma żadnych drzew. Porastają ją niewielkie trawy i zarośla. Jest siedliskiem dla ptaków morskich oraz ryb.
[edytuj] Transport
Na wyspie nie ma żadnego portu. Jedyne miejsce nadające się do lądowania położone jest w zachodniej części wyspy w miejscu dawnej kolonizacji. Z czasów II wojny światowej pochodzi opuszczony pas startowy, obecnie całkowicie zarośnięty i niezdatny do użytku.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Australia • Fidżi • Kiribati • Mikronezja • Nauru • Nowa Zelandia • Palau • Papua-Nowa Gwinea • Samoa • Tonga • Tuvalu • Vanuatu • Wyspy Marshalla • Wyspy Salomona
Terytoria zależne
Baker • Clipperton • Guam • Howland • Jarvis • Johnston • Kingman • Mariany Północne • Midway • Niue • Norfolk • Nowa Kaledonia • Palmyra • Pitcairn • Polinezja Francuska • Samoa Amerykańskie • Tokelau • Wake • Wallis i Futuna • Wyspa Bożego Narodzenia • Wyspy Ashmore i Cartiera • Wyspy Cooka • Wyspy Kokosowe • Wyspy Morza Koralowego
Integralne części państw położonych poza Australią i Oceanią
Hawaje (część Stanów Zjednoczonych) • Papua, Papua Zachodnia (część Indonezji) • Wyspa Wielkanocna, Sala y Gómez (część Chile) • Ogasawara Shotō, Minami Tori-shima, Okino Tori-shima, Kazan Rettō (część Japonii)
