Józef Kossecki

Z Wikipedii

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji.
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, jakie informacje budzą wątpliwości.

Ten artykuł może zawierać twórczość własną lub niezweryfikowane dane.
Pomóż Wikipedii, dodając przypisy.

Józef Kossecki w czasie wykładu w Kielcach, 5 stycznia 2007 r.

Józef Kossecki (ur. 18 stycznia 1936 r. w Kaliszu) - polski inżynier, politolog i cybernetyk społeczny, dziennikarz i polityk.

Życie i działalność naukowa

Jego właściwe nazwisko brzmi Józef Maria Stefan Ferdynand Kossecki. Pochodzi ze starej szlacheckiej rodziny Kosseckich herbu Rawicz (dawniej używana była nazwa Rawa). Jego ojciec, Stefan Kossecki był oficerem Wojska Polskiego, który we wrześniu 1939 roku dowodził 18 Dywizją Piechoty.

W czasie wojny Józef Kossecki mieszkał wraz z matką w Łańcucie. W latach 50. studiował w Politechnice Śląskiej w Gliwicach, w Wydziale Budownictwa Przemysłowego i Ogólnego. Po ukończeniu tych studiów w 1958 roku został zatrudniony w macierzystej jednostce jako asystent, a następnie jako starszy asystent. Był tam zatrudniony do 1960 roku. Jako współzałożyciel i działacz opozycyjnej Ligi Narodowo-Demokratycznej (LND), został aresztowany przez SB 7 maja 1960 roku w Warszawie wraz z kilkoma współpracownikami. 29 maja 1961 roku w tajnym procesie został skazany na 2 lata pozbawienia wolności. W więzieniu, przebywał do 19 grudnia 1961 roku.

Po wyjściu na wolność krótko pracował w biurze projektów "Separator" w Gliwicach. Następnie zdał na studia doktoranckie, prowadzone przez Instytut Podstawowych Problemów Techniki PAN w Warszawie. W IPPT PAN pracował jako adiunkt do 1973 roku. Opublikował w tym czasie kilkanaście artykułów naukowych z zakresu mechaniki teoretycznej. Przygotowując się do egzaminu doktoranckiego z filozofii zainteresował się dorobkiem cybernetycznym Mariana Mazura, zwłaszcza teorią systemów autonomicznych, co miało decydujący wpływ na jego dalszą działalność naukową. Zmienił dyscyplinę naukową z nauk technicznych na nauki społeczne. W późniejszym czasie teorie Mazura znacząco rozwinął i uogólnił opracowując m.in. ogólną jakościową teorię informacji, oraz teorię procesu cybernetycznego.

W latach 50. zainteresował się pracami Feliksa Konecznego, zwłaszcza jego teorią cywilizacji. W 1969 r. wykorzystał teorię cywilizacji Konecznego oraz teorię systemów autonomicznych Mazura do opracowania maszynopisu własnej teorii cywilizacji, wydanej oficjalnie prawie 30 lat później jako "Podstawy nauki porównawczej o cywilizacjach" (1996).

W 1973 roku, mieszkając w Warszawie, jako docent został pracownikiem naukowym w Międzywydziałowym Instytucie Nauk Społeczno-Politycznych WSP w Kielcach, w późniejszym czasie przekształconym w Instytut Nauk Politycznych, Wydziału Zarządzania i Administracji Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, później Akademii Świętokrzyskiej, a obecnie Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego. Kierował tam Zakładem Cybernetyki Społecznej i Metodologii Nauk Społecznych (jedynym takim w kraju), który został zlikwidowany w czasie stanu wojennego. 19 grudnia 1974 roku rozpoczęło się tam pierwsze i jedyne w Polsce seminarium doktoranckie z cybernetyki społecznej. W latach 70. propagował cybernetykę społeczną m.in. w ramach fakultatywnych wykładów objazdowych w głównych ośrodkach akademickich kraju. W latach 1972-1987 wykładał cybernetykę społeczną w Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.

Po likwidacji Zakładu Cybernetyki na początku lat 80. Kossecki był pracownikiem Zakładu Socjologii INP WSP w Kielcach. W pierwszej połowie lat 80. z powodu działalności politycznej był przez 4 lata na bezpłatnym urlopie w macierzystej uczelni. W 1982 roku prowadził wykłady zlecone nt. wojny informacyjnej w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR. Później miał również prelekcje w Wojskowej Akademii Politycznej i Akademii Sztabu Generalnego.

Jako pracę awansową napisał książkę "Cybernetyka społeczna", wydaną w części w 1973 roku, zaś w całości 2 lata później. Na podstawie specjalnej procedury obowiązującej wówczas dla tzw. nauk niedysertablnych (takich, dla których nie było rady kompetentnej do nadawania habilitacji z danej dziedziny), przyznano mu tytuł docenta. Recenzentem jego dorobku naukowego dla Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej był Marian Mazur. Początkowo Kossecki był docentem kontraktowym, zaś od 1977 r. docentem mianowanym przez ministra.

Zajmuje się politologią, a zwłaszcza teorią sterowania społecznego (cybernetyką społeczną). Od połowy lat 90. dużo uwagi poświęca metacybernetyce. W Kielcach pracował do przeniesienia na emeryturę w 2001 roku. Później przez 2 lata pracował jeszcze na cząstce etatu kończąc rozpoczęte prace magisterskie i doktorskie. W ostatnich latach współpracuje z naukowcami z Ukrainy oraz udziela wykładów popularyzujących cybernetykę społeczną oraz wiedzę o totalnej wojnie informacyjnej w której sam częściowo uczestniczył. Wykłady te odbywają się w Warszawie, Kaliszu i innych miastach Polski.

Józef Kossecki był promotorem jednej pracy doktorskiej, recenzentem kolejnej w Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz recenzentem jednej pracy doktorskiej w Wojskowej Akademii Politycznej. Pod jego kierunkiem wykonano ponad 100 prac dyplomowych i magisterskich z cybernetyki społecznej oraz ponad 200 z innych pokrewnych nauk społecznych (marketing, historia systemów walki informacyjnej, problemy organizacji i kierowania itp.) w Kielcach w WSP, potem Akademii Świętokrzyskiej, oraz w Uniwersytecie Warszawskim.

W 1965 roku Józef Kossecki ożenił się z Elżbietą z domu Sulimierską herbu Stary Koń. Jest ona profesorem zatrudnionym w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN. Mają razem 5 dzieci: Annę (1965), Marię (1969), Stefana (1972), Pawła (1976), oraz Jadwigę (1982).

Józef Kossecki za swoją działalność naukową był wyróżniany nagrodami Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego, w jego ramach w połowie lat 80. prowadził m.in. kurs cybernetyki społecznej w Sekcji Psychocybernetyki PTC. Jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy RP.

Działalność opozycyjna i polityczna

W sierpniu 1957 roku Józef Kossecki brał udział w duszpasterstwie turystycznym na Rusinowej Polanie w Tatrach, prowadzonym przez ojca Leona Szeląga. Poznał tam Przemysława Górnego, wraz z którym podjął decyzję o stworzeniu tajnej niepodległościowej organizacji narodowej. Powstała ona w 1958 roku jako Liga Narodowo-Demokratyczna. Kossecki organizował działalność Ligi głównie w Polsce południowej. Korzystał przy tym z wcześniejszych doświadczeń nabytych podczas współpracy z dr Janem Bogdanowiczem i mecenasem Leonem Mireckim. Jego działaniami kierował wówczas przywódca Ligi – Walenty Majdański. Kossecki wspólnie z Górnym założyli Oddział Warszawski Ligi, który dość szybko został rozpracowany przez SB. 7 maja 1960 roku aresztowano kilku jej członków, m.in. Józefa Kosseckiego. Po ponad 9 miesięcznym śledztwie, na utajnionym procesie, który zakończył się 29 maja 1961, sześciu członków Ligi zostało skazanych, w tym Józef Kossecki.

Po zatarciu wyroku pod koniec 1974 r. Kossecki wstąpił do PZPR, w WSP w Kielcach. Był członkiem tej partii do jej końca w 1990 roku. Od końca lat 70. co najmniej do końca lat 80. Kossecki był prezesem "Towarzystwa Kultury Moralnej", walczącego z przerywaniem ciąży. Towarzystwo wydawało własny biuletyn informacyjny, występowało również z różnymi inicjatywami do władz. W 1980 roku rozpoczął działania w zorganizowanym pod patronatem Komitetu Warszawskiego PZPR Klubie Partyjnej Inteligencji Twórczej "Warszawa 80". W latach 1980-1981 publikował w "Biuletynie" Komitetu Warszawskiego PZPR. Wchodził w pierwotny skład redakcji tygodnika Rzeczywistość. W 1983 został sekretarzem ds. propagandy ZP "Grunwald", był również I sekretarzem POP PZPR w stowarzyszeniu.

Podczas zawieszenia w dotychczasowym miejscu pracy w 1982 roku starał się o pracę w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR, jednak po donosie na niego i rozmowie wyjaśniającej z jej rektorem, generałem Michtą, otrzymał jedynie wykłady zlecone nt. wojny informacyjnej. Po zmianie rektora tej uczelni zlikwidowano wspomniane wykłady. Miał również prelekcje w Wojskowej Akademii Politycznej, Akademii Sztabu Generalnego i samym Sztabie Generalnym WP^[1]. W tym czasie, mając zablokowane wystąpienia w mediach publicznych, opublikował dwie serie złożone z kilkunastu artykułów zamieszczonych w branżowym miesięczniku oficerów Ludowego Wojska Polskiego "Wojsko Ludowe". Zbiór artykułów z jednej z tych serii został wydany w zmienionej wersji w 1983 roku jako książka pt. "Geografia opozycji politycznej w Polsce w latach 1976-1981"^[2]. Artykuły z drugiej serii, dotyczące białych plam w historii Polski, zostały włączone do drugiego wydania "Tajemnic mafii politycznych" (1991).

W 1985 roku Kossecki został członkiem organizacji ORMO. Po roku został szefem szkolenia w dzielnicy Warszawa – Śródmieście. Był majorem tej formacji. Stworzył i zrealizował w latach 1986-1988 program szkolenia członków ORMO w prawie wszystkich ministerstwach.

Józef Kossecki od lat 70. publikował dużo artykułów prasowych, początkowo w prasie PRL-owskiej (np. Trybuna Ludu, Walka Młodych, Prawo i Życie, Rzeczywistość, Żołnierz Wolności, Wojsko Ludowe), a także w biuletynach informacyjnych KW PZPR, Zjednoczenia "Grunwald" oraz "Towarzystwa Kultury Moralnej", od lat 90. głównie w organie prasowym Partii X oraz prasie o charakterze narodowym.

Jesienią 1989 roku Kossecki zaproponował prowadzenie wykładów z okrojonej wersji cybernetyki społecznej w Akademi Spraw Wewnętrznych dla przyszłych policjantów. Kierownictwo zamiejscowego Wydziału Bezpieczeństwa Publicznego tej uczelni w Legionowie zatrudniło go w roku akademickim 1989/1990 na umowę zlecenie jako wykładowcę cybernetyki społecznej i statystyki. Wiosną 1990 opracował program specjalnego kursu dla wybranych oficerów policji, który zrealizował w Legionowie w okresie od lipca do września 1990. Następny kurs miał się odbyć w zimie i być poświęcony wykorzystaniu cybernetyki społecznej i psychocybernetyki do zwalczania przestępczości mafijnej, ale planowany kurs nie odbył się.

Po tym jak wiosną 1990 r. Parlament uchwalił ustawę o partiach politycznych kierownictwo Ligi Narodowo-Demokratycznej uznało, że nie ma już konieczności działania w konspiracji i zawiesiło działalność Ligi. Wezwało jednocześnie byłych członków, w miarę ich chęci i możliwości, do realizacji z własnej inicjatywy programu Ligi w administracji państwowej oraz w legalnych partiach i organizacjach.

Od 1991 był członkiem Reprezentacji Krajowej Partii X, a od 16 grudnia 1991 był zastępcą Stanisława Tymińskiego. Od 1995 do momentu rozwiązania "Partii X" w 1999 Kossecki był jej przewodniczącym. W tym czasie partia zmieniła nazwę na "Partia X Patriotów Polskich".

W dniu 19 lutego 1992 roku przed Sądem Najwyższym w Warszawie odbył się proces rehabilitacyjny członków Ligi Narodowo-Demokratycznej skazanych w 1961 roku. W trakcie tego procesu Józef Kossecki po raz pierwszy przedstawił oficjalnie wiele szczegółów z działalności LND w latach 1958-1990^[3].

Współpraca z SB

"W zasobie archiwalnym IPN zachowało się 14 tomów teczki pracy TW ps. "X", "Rybak" (od maja 1969) i konsultanta ps. "Rybak", oznaczonych numerem rejestracyjnym 4863 i zawierających doniesienia z lat 1963-1978. Pod numerem 4863 został zarejestrowany w dzienniku rejestracyjnym MSW przez Wydział IV Departamentu III MSW Józef Stefan (Stefan Józef) Kossecki s. Stefana, ur. 18 stycznia 1936 r, jako TW o ps. "X" (7 stycznia 1963), następnie "Rybak" (od maja 1969), zmieniono kategorię współpracy na konsultanta. Zmiana kategorii współpracy była zapewne związana ze wstąpieniem Kosseckiego do PZPR (1974). Konsultant ps. "Rybak" pozostawał na kontakcie Wydziału V Departamentu III MSW (od 1980), Zespołu Operacyjnego Departamentu III MSW (od 1987), Wydziału VIII Departamentu III MSW (od 1989); ze współpracy zrezygnowano (styczeń 1990). Kossecki Józef Maria Stefan Ferdynand (ur. 1936). Politolog dr. Absolwent PŚ (1958), asystent PŚ (1958-1960), działacz LN-D, aresztowany (9 maja 1960), skazany przez Sąd Wojewódzki w Warszawie z art. 36 MKK za działalność w LN-D na 2 lata więzienia (29 maja 1961)".^[4].

Ważniejsze publikacje

Cybernetyka społeczna, t. I. Wyd. Centralny Ośrodek Metodyczny Studiów Nauk Politycznych, Warszawa 1973.
Cybernetyka kultury. Wyd. PIW, Warszawa 1974. Seria: Biblioteka Myśli Współczesnej.
Cybernetyka społeczna. PWN, Warszawa 1975.
Kossecki J., (red.) 1976, Cybernetyka społeczna. Wyd. WSP w Kielcach, Kielce.
Tajemnice mafii politycznych. Wyd. Iskry, Warszawa 1978.
Wzajemne oddziaływania sterownicze państw jako układów samodzielnych. Wyd. WSP, Kielce 1980.
Problemy sterowania społecznego. Wyd. PZGraf. RSW, Warszawa 1980.
Cybernetyka społeczna. Wyd. 2 rozsz., PWN, Warszawa 1981. ISBN 83-01-02314-7
Gry sił i interesów w historii. Wyd. Iskry, Warszawa 1981. ISBN 83-207-0287-9
Refleksje o reformie systemu sterowania społecznego w Polsce. Wydawnictwa Rady Uczelnianej SZSP UW, Warszawa 1981.
Geografia opozycji politycznej w Polsce w latach 1976-1981. Wyd. MON, Warszawa 1983. Seria: Ideologia Polityka Obronność. ISBN 83-11-07019-9
Tajniki sterowania ludźmi. Wyd. KAW, Warszawa 1984. ISBN 83-03-00422-0 Fragmenty
Granice manipulacji. Wyd. MAW, Warszawa 1984. ISBN 83-203-1280-9
Jak sterować społeczeństwem. Wyd. MAW, Warszawa 1984. ISBN 82-203-1799-1
Elementy historii trockizmu. Biuletyn A-Z, nr 1-2. Wyd. Wydział Organizacyjny ZG ZSMP, Zespół Informacji, Warszawa 1985.
Tajemnice mafii politycznych. Wyd. 2 rozsz., Wyd. Szumacher, Kielce 1991.
Korzenie polityki. Wyd. RON, Warszawa 1992.
Kossecki J., Tymiński S., Plan „X”. Polska potrzebuje gospodarza!. Wyd. b.d., Warszawa, 1992.
Podstawy nauki porównawczej o cywilizacjach. Wyd. WZiA WSP, Kielce 1996.
Cybernetyczna analiza systemów i procesów społecznych. Wyd. WZiA WSP, Kielce 1996.
Totalna wojna informacyjna XX wieku a II RP [Rzeczpospolita Polska]. Wyd. WSP, Kielce 1997.
Historia systemu sterowania społecznego Kościoła Katolickiego. Wyd. Pomorskie Towarzystwo Edukacyjne FAMA, Bydgoszcz 1999. ISBN 83-910680-1-3
Wpływ totalnej wojny informacyjnej na dzieje PRL. Wyd. b.d., Kielce 1999.
Elementy nowoczesnej wiedzy o sterowaniu ludźmi. Socjotechnika, socjocybernetyka, psychocybernetyka. Skrypt dla oficerów policji. Wyd. WZiA Akademii Świętokrzyskiej, Kielce 2001. ISBN 83-87798-18-5
Podstawy nowoczesnej nauki porównawczej o cywilizacjach. Socjologia porównawcza cywilizacji. Wyd. Śląsk Sp. z o.o. Wydawnictwo Naukowe, Katowice 2003. ISBN 83-7164-387-X
Metacybernetyka. Wyd. b.d., Kielce-Warszawa 2005.

Przypisy

↑ Funkcjonariusze instytucji wojskowych byli wówczas przychylnie nastawieni do idei narodowych, które umacniał Kossecki. Gorsza sytuacja była w MSW. Nieliczni funkcjonariusze tego ostatniego resortu czasem pojawiali się na zebraniach organizacji partyjnych lub organizowanych przez PZPR, gdzie występował Kossecki.
↑ Ma ona charakter antologii oryginalnych tekstów różnych ugrupowań opozycyjnych (zwłaszcza o charakterze narodowym i trockistowskim), demaskującej różne mafijne manipulacje pewnych ówczesnych kręgów władzy i opozycji. Po zorientowaniu się w tym, władze podjęły decyzję o wycofaniu jej z trwającej już sprzedaży, zaś pułkownik WP odpowiedzialny za jej druk został wydalony z wojska. Kolejne wydanie tej książki, różniące się tylko wstępem i tytułem ukazało się jako "Korzenie polityki" (1992).
↑ Porównaj np. Winni służby narodowi. [w:] "Nowy Świat", 20 lutego 1992. Również: Jan Ordyński, Docent Kossecki uniewinniony. [w:] Rzeczpospolita, nr 44 (3082), 21 lutego 1992 r., s. 2. Najszersze jak dotychczas opracowanie elementów historii całego okresu działania Ligi Narodowo-Demokratycznej zawiera książka Kosseckiego Wpływ totalnej wojny informacyjnej na dzieje PRL (1999).
↑ Cyt za: "Marzec 1968 w dokumentach MSW". Red. Franciszek Dąbrowski, Piotr Gontarczyk, Paweł Tomasik. IPN 2008 s. 464. Patrz też wypowiedzi prof. Andrzej Friszke w artykule: Maja Narbutt, "Pan minister i pan X", Rzeczpospolita, nr 52 (7953), z 1-2 marca 2008, s. A14-A15. Również w: Sławomir Cenckiewicz, "„Endekoesbecja”. Dezintegracja Polskiego Związku Katolicko-Społecznego w latach 1982–1986". [w:] Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989, nr 1 (5)/2007, s. 343-456.

Bibliografia

Zofia Jabłonowska-Ratajska, et. al. red., Woreyd Almanach 2001, Wyd. Woreyd, Warszawa 2001, s. 210. (hasło "Józef Kossecki") ISBN 83-914150-1-5 (także w: Woreyd Almanach 2000, Wyd. Woreyd, Warszawa 1999, s. 178)
Andrzej Friszke, Opozycja polityczna w PRL 1945-1980. Wyd. Aneks, Londyn 1994. ISBN 1-897962-03-7
Jan Ordyński, Docent Kossecki uniewinniony. [w:] Rzeczpospolita, nr 44 (3082), 21 lutego 1992 r., s. 2.
Krystyna A. Paszkiewicz, red., Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej, Wyd. 3, uzup. i uaktualnione, Wydaw. Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2004, ss. 255. Seria: Acta Universitatis Wratislaviensis, No 2635, ISBN 83-229-2493-3
Winni służby narodowi. [w:] "Nowy Świat", 20 lutego 1992.
Akta sprawy Józefa Kosseckiego i innych, Archiwum Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy, sygn. IV K. 51/61.
Wyrok Izby Karnej Sądu Najwyższego w Warszawie, z dnia 26 maja 1964 r. w sprawie Józefa Kosseckiego i innych. Archiwum Sądu Najwyższego sygn. akt. I K. 1063/61.
Akta Sądu Najwyższego, sygn. II KRN 360/91 (z procesu rehabilitacyjnego członków Ligi Narodowo-Demokratycznej).