Język pendżabski

Z Wikipedii

ਪੰਜਾਬੀ / پنجابی
Obszar	Pakistan (80 mln.), Indie (30 mln.), USA, Kanada, Wielka Brytania
Liczba mówiących	ok. 104 mln
Klasyfikacja genetyczna	Języki indoeuropejskie  Języki indoirańskie   Języki indyjskie    Język pendżabski
Pismo	shahmukhi, gurmukhi
Status oficjalny
Język urzędowy	Pendżab (Indie), Pendżab (Pakistan)
Kody języka
ISO 639-1	pa
ISO 639-2	pan
ISO/FDIS 639-3	pan – wschodni pnb – zachodni pmu – mirpuri lah – lahnda
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Pendżabska wersja językowa Wikipedii

Język pendżabski (pańdźabi) – język z grupy indyjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 90 mln osób, zamieszkujących historyczną krainę Pendżab na pograniczu indyjsko-pakistańskim. W pakistańskiej prowincji Pendżab i indyjskim stanie Pendżab ma on status języka urzędowego.

Odmianą języka pendżabskiego jest lahnda, czyli zachodniopendżabski (czasami klasyfikowany jako odrębny język), którym posługuje się ok. 20 mln osób. Ponadto w Kaszmirze używa się innej odmiany pendżabskiego dogri - ok. 2 mln mówiących. Pendżabski jest również 6 największym językiem w Kanadzie, gdzie ponad 250 tys. osób używa tego języka na co dzień.

Do zapisu używa się, w zależności od państwa, pisma arabskiego w Pakistanie, albo gurmukhi, względnie dewanagari w Indiach.

Język pendżabski zapisywany pismem gurmukhi jest językiem tekstów i ceremonii religijnych dla ponad 15 mln Sikhów - wyznawców sikhizmu.

[edytuj] Zobacz też

• Języki urzędowe Indii

[edytuj] Bibliografia

Czterojęzyczna chrestomatia pendźabska, Wydawnictwo Akademickie DIALOG, Warszawa 1998, ISBN 83-88238-11-6