Kardynałowie z nominacji Jana Pawła II
Z Wikipedii
Podczas swego ponad dwudziestosześcioletniego pontyfikatu papież Jan Paweł II powołał więcej kardynałów, niż którykolwiek z jego poprzedników. Na dziewięciu konsystorzach papież kreował kardynałami 231 duchownych katolickich. Było wśród nich 8 Polaków.
Spis treści |
[edytuj] Nominacje 30 czerwca 1979
- Giuseppe Caprio (Włochy)
- Marco Cé (Włochy)
- Ernesto Corripio Ahumada (Meksyk)
- Roger Etchegaray (Francja)
- Franciszek Macharski (Polska)
- Agostino Casaroli (Włochy)
- Egano Righi Lambertini
- Joseph-Marie Trinh Van-Can
- Ernesto Civardi
- Joseph Asajiro Satowaki
- Anastasio Alberto Ballestrero
- Tomás Ó Fiaich
- Gerald Emmett Carter (Kanada)
- Władysław Rubin (Polska)
- Ignatius Kung Pin-mei
[edytuj] Nominacje 2 lutego 1983
- Michael Michai Kitbunchu (Tajlandia)
- Alexandre do Nascimento (Angola)
- Godfried Danneels (Belgia)
- Thomas Stafford Williams (Nowa Zelandia)
- Carlo Maria Martini (Włochy)
- Jean-Marie Lustiger (Francja)
- Józef Glemp (Polska)
- Joachim Meisner (Niemcy)
- Alfonso López Trujillo (Kolumbia)
- Antoine-Pierre Khoraiche
- Bernard Yago
- Aurelio Sabattani (Włochy)
- Franjo Kuharić (Chorwacja)
- Giuseppe Casoria
- Jose Alí Lebrún Moratinos
- Joseph Louis Bernardin
- Julijans Vaivods
- Henri de Lubac
[edytuj] Nominacje 25 maja 1985
- Duraisamy Simon Lourdusamy (Indie)
- Francis Arinze (Nigeria)
- Antonio Innocenti (Włochy)
- Miguel Obando Bravo (Nikaragua)
- Paul Augustin Mayer (Niemcy)
- Angel Suquía Goicoechea (Hiszpania)
- Ricardo J. Vidal (Filipiny)
- Henryk Roman Gulbinowicz (Polska)
- Jozef Tomko (Słowacja)
- Andrzej Maria Deskur (Polska)
- Paul Poupard (Francja)
- Louis-Albert Vachon (Kanada)
- Rosalio José Castillo Lara (Wenezuela)
- Friedrich Wetter (Niemcy)
- Silvano Piovanelli (Włochy)
- Adrianus Johannes Simonis (Holandia)
- Édouard Gagnon (Kanada)
- Alfons Maria Stickler (Austria)
- Bernard Francis Law (USA)
- Giacomo Biffi (Włochy)
- Luigi Dadaglio
- Juan Francisco Fresno Larraín
- Jean Jérôme Hamer
- Paulos Tzadua (Etiopia)
- Myrosław Lubacziwśkyj (Ukraina)
- Albert Decourtray (Francja)
- John Joseph O'Connor (USA)
- Pietro Pavan (Włochy)
[edytuj] Nominacje 28 czerwca 1988
- Eduardo Martínez Somalo (Hiszpania)
- Achille Silvestrini (Włochy)
- Angelo Felici (Włochy)
- José Freire Falcão (Brazylia)
- Michele Giordano (Włochy)
- Alexandre José Maria dos Santos (Mozambik)
- Giovanni Canestri (Włochy)
- Antonio María Javierre Ortas (Hiszpania)
- Simon Ignatius Pimenta (Indie)
- Edward Bede Clancy (Australia)
- Edmund Casimir Szoka (USA)
- László Paskai (Węgry)
- Christian Wiyghan Tumi (Kamerun)
- Jean Margéot (Mauritius)
- Paul Grégoire
- Antony Padiyara
- Mario Revollo Bravo
- Lucas Moreira Neves (Brazylia)
- James Aloysius Hickey
- Hans Hermann Groër (Austria)
- Jacques Martin
- Franz Hengsbach
- Vincentas Sladkevicius
- John Baptist Wu Cheng-chung (Hongkong)
- Hans Urs von Balthasar (Szwajcaria)
[edytuj] Nominacje 28 czerwca 1991
- Frédéric Etsou-Nzabi-Bamungwabi (Kongo)
- Nicolás de Jesús López Rodriguez (Dominikana)
- Roger Michael Mahony (USA)
- Anthony Joseph Bevilacqua (USA)
- Giovanni Saldarini (Włochy)
- Cahal Brendan Daly (Irlandia)
- Camillo Ruini (Włochy)
- Ján Chryzostom Korec (Słowacja)
- Henri Schwery (Szwajcaria)
- Georg Maximilian Sterzinsky (Niemcy)
- Pio Laghi (Włochy)
- Edward Idris Cassidy (Australia)
- José Tomas Sánchez (Filipiny)
- Angelo Sodano (Włochy)
- Virgilio Noè (Włochy)
- Fiorenzo Angelini (Włochy)
- Alexandru Todea (Rumunia)
- Robert Coffy
- Nicolás de Jesús López
- José Tomás Sánchez (Filipiny)
- Antonio Quarracino (Włochy)
- Juan Jesús Posadas Ocampo
- Guido del Mestri
- Paolo Dezza
[edytuj] Nominacje 26 listopada 1994
- Miloslav Vlk (Czechy)
- Luigi Poggi (Włochy)
- Peter Seiichi Shirayanagi (Japonia)
- Carlo Furno (Włochy)
- Adolfo Antonio Suárez Rivera (Meksyk)
- Julius Riyadi Darmaatmadja (Indonezja)
- Jaime Lucas Ortega y Alamino (Kuba)
- Gilberto Agustoni (Szwajcaria)
- Emmanuel Wamala (Uganda)
- William Henry Keeler (USA)
- Jean-Claude Turcotte (Kanada)
- Ricardo María Carles Gordó (Hiszpania)
- Adam Joseph Maida (USA)
- Vinco Puljic (Bośnia i Hercegowina)
- Armand Gaétan Razafindratandra (Madagaskar)
- Paul Joseph Pham Di`nh Tung (Wietnam)
- Juan Sandoval Íñiguez (Meksyk)
- Nasrallah Pierre Sfeir (Liban)
- Kazimierz Świątek (Białoruś)
- Ersilio Tonini (Włochy)
- Carlos Oviedo Cavada
- Thomas Joseph Winning
- Jan Pieter Schotte (Belgia)
- Pierre Étienne Louis Eyt
- Augusto Vargas Alzamora
- Juan Sandoval Íñiguez (Meksyk)
- Bernardino Echeverría Ruiz
- Mikel Koliqi
- Yves-Marie-Joseph Congar
- Alois Grillmeier
[edytuj] Nominacje 21 lutego 1998
- Salvatore De Giorgi (Włochy)
- Serafim Fernandes de Araújo (Brazylia)
- Antonio María Rouco Varela (Hiszpania)
- Aloysius Matthew Ambrozic (Kanada)
- Dionigi Tettamanzi (Włochy)
- Polycarp Pengo (Tanzania)
- Christoph Schönborn (Austria)
- Norberto Rivera Carrera (Meksyk)
- Francis Eugene George (USA)
- Paul Shan Kuo-hsi (Republika Chińska - Tajwan)
- Adam Kozłowiecki (Polska)
- Marian Jaworski (Ukraina)
- Janis Pujats (Łotwa)
- Jorge Arturo Medina Estévez (Chile)
- Darío Castrillón Hoyos (Kolumbia)
- Lorenzo Antonetti (Włochy)
- James Francis Stafford (USA)
- Giovanni Cheli (Włochy)
- Dino Monduzzi (Włochy)
- Francesco Colasuonno (Włochy)
- Jean Balland (Francja)
- Lorenzo Antonetti (Włochy)
[edytuj] Nominacje 21 lutego 2001
- Antonio José González Zumárraga (Ekwador)
- Ivan Dias (Indie)
- Geraldo Majella Agnelo (Brazylia)
- Pedro Rubiano Sáenz (Kolumbia)
- Theodore Edgar McCarrick (USA)
- Desmond Connell (Irlandia)
- Audrys Juozas Backis (Litwa)
- Francisco Javier Errázuriz Ossa (Chile)
- Julio Terrazas Sandoval (Boliwia)
- Wilfrid Fox Napier (RPA)
- Oscar Andrés Rodríguez Maradiaga (Honduras)
- Bernard Agré (Wybrzeże Kości Słoniowej)
- Juan Luis Cipriani Thorne (Peru)
- Francisco Álvarez Martínez (Hiszpania)
- Cláudio Hummes (Brazylia)
- Varkey Vithayathil (Indie)
- Jorge Mario Bergoglio (Argentyna)
- José da Cruz Policarpo (Portugalia)
- Severino Poletto (Włochy)
- Cormac Murphy-O'Connor (Anglia i Walia)
- Edward Michael Egan (USA)
- Lubomyr Husar (Ukraina)
- Karl Lehmann (Niemcy)
- Jean Honoré (Francja)
- Stephanos II Ghattas (Egipt)
- Ignace Moussa I Daoud (Syria)
- Agostino Cacciavillan (Włochy)
- Sergio Sebastiani (Włochy)
- Zenon Grocholewski (Polska)
- José Saraiva Martins (Portugalia)
- Crescenzio Sepe (Włochy)
- Jorge María Mejía (Argentyna)
- Mario Francesco Pompedda (Włochy)
- Walter Kasper (Niemcy)
- Roberto Tucci (Włochy)
- Giovanni Battista Re (Włochy)
- Leo Scheffczyk (Niemcy)
- Avery Dulles (USA)
- Louis-Marie Billé (Francja)
- Antonio Ignacio Velasco García (Wenezuela)
- Johannes Joachim Degenhardt (Niemcy)
- François Xavier Nguyên Van Thuân (Wietnam)
[edytuj] Nominacje 21 października 2003
- Angelo Scola (Włochy)
- Anthony Olubumni Okogie (Nigeria)
- Bernard Panafieu (Francja)
- Gabriel Zubeir Wako (Sudan)
- Carlos Amigo Vallejo (Hiszpania)
- Justin Francis Rigali (USA)
- Keith Michael Patrick O'Brien (Szkocja)
- Eusebio Oscar Scheid (Brazylia)
- Ennio Antonelli (Włochy)
- Tarcisio Bertone (Włochy)
- Peter Kodwo Appiah Turkson (Ghana)
- Telesphore Placidus Toppo (Indie)
- George Pell (Australia)
- Josip Bozanic (Chorwacja)
- Jean-Baptiste Pham Minh Mán (Wietnam)
- Rodolfo Quezada Toruño (Gwatemala)
- Philippe Barbarin (Francja)
- Péter Erdö (Węgry)
- Marc Ouellet (Kanada)
- Jean-Louis Tauran (Francja)
- Renato Raffaele Martino (Włochy)
- Francesco Marchisano (Włochy)
- Julian Herranz Casado (Hiszpania)
- Javier Lozano Barragán (Meksyk)
- Stephen Fumio Hamao (Japonia)
- Attilio Nicora (Włochy)
- George Marie Martin Cottier (Szwajcaria)
- Tomas Spidlik (Czechy)
- Stanisław Nagy (Polska)
- Gustaaf Joos (Belgia)
 |
Ta sekcja wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić ją weryfikowalną, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. Adnotacja: Należy uźródłowić fragment tekstu poniżej. |
W 2003, mianując kardynałów, Jan Paweł II zachował imię jednego kardynała w tajemnicy, w swoim sercu (łac.: in pectore). Jednak wobec niespełnienia formalnego warunku podania przez papieża nazwiska tego kardynała w obecności przynajmniej dwóch świadków, z chwilą śmierci Jana Pawła II ten wybór przestał obowiązywać (nawet gdyby udało się ustalić kogo papież miał na myśli).
