Panther II

Z Wikipedii

Panzerkampfwagen V "Panther II" (niem.: opancerzony pojazd bojowy), skrót: PzKpfw V, (Sd.Kfz. 171) był prototypem czolgu III Rzeszy podczas II wojny światowej , lepiej opancerzoną wersją rozwojową Pantery I , nigdy nie wprowadzoną do produkcji.

Spis treści 1 Historia 1.1 Panther II 1.2 Panther Ausf.G - jednopłaszczyznowe płyty boczne 1.3 Panther Ausf.F - wieża Schmalturm 1.4 Dane techniczne (projektowane)

[edytuj] Historia

[edytuj] Panther II

W związku z pojawieniem się informacji wywiadu o nowych rosyjskich czołgach i środkach przeciwpancernych, styczniu 1943 w firmie MAN przystąpiono do projektowania lepiej opancerzonego wariantu Pantery o wadze 50 ton oraz 100mm pancerzu czołowym i 60mm bocznym, uzbrojonego w armatę KwK 43 kalibru 88mm. W lutym podjęto decyzję o unifikacji czołgu z równolegle projektowanym ciężkim Tygrysem II (silnik, skrzynia biegów, koła nośne, gąsienice, technologia produkcji). Kadłub czołgu otrzymał uproszczony kształt ułatwiający wytwarzanie, wprowadzono jednopłaszczyznowe płyty boczne, bez załamania w tylnej-dolnej części.

W połowie 1943 pancerz standardowych Panter uznano za wystarczający i po wyprodukowaniu 2 prototypowych podwozi program Pantery II anulowano. Zarazem 4 maja 1943 podjęto decyzję o wykorzystaniu opracowanych rozwiązań konstrukcyjnych do modyfikacji standardowych Panter.

Jeden egzemplarz Pantery II z wieżą Ausf. G, został zdobyty w 1945 przez armię amerykańską i przewieziony w celu testowania do "Aberdeen U.S. Army Providing Grounds" w stanie Maryland. Dziś można go zobaczyć w Muzeum Armii Pattona w Forcie Knox.

[edytuj] Panther Ausf.G - jednopłaszczyznowe płyty boczne

W wersji Ausf. G czołgu Panther, produkowanej od marca 1944 oraz niszczycielu czołów Sd.Kfz. 173 Jagdpanther bazującym na jego podwoziu zastosowano nowy kadłub, bazujący na rozwiązaniach czołgu Panter II. Jednym z jego elementów były jednopłaszczyznowe płyty boczne bez załamania w tylnej-dolnej części, które pogrubiono z 40mm pod kątem 40 (w wersji Ausf.D i A) do 50mm pod kątem 30. Kadłub był pojemniejszy i prostszy w produkcji, zapewniał również lepszą ochronę.

[edytuj] Panther Ausf.F - wieża Schmalturm

Opracowywana przez Rheinmetall dla Pantery II wieża początkowo miała mieć tylko pogrubione opancerzenie, zachowując kształt starej, ale przekonstruowano ją uwzględniając wnioski z eksploatacji frontowej Panther Ausf. D i A. Tak powstała wieża Schmalturm ("wąska wieża").

Po anulowaniu programu Pantery II prace kontynuowano celem posadowienia jej na lekko zmodyfikowanym kadłubie wersji Ausf. G. Wiosną 1944 prace nad wieżą przeniesiono do firmy Daimler Benz mniej obciążonej innymi zadaniami. Nowa wersja Pantery - Ausf. F miała wejść do produkcji w zakładach Daimler Benz od marca 1945 i od czerwca 1945 całkowicie zastąpić wcześniejsze wersje na liniach produkcyjnych.

Płytę czołową wieży pogrubiono do 120 mm, zredukowano jej szerokość zmieniając kształt całej wieży na bardziej klinowy, zamiast półwalcowej osłony jarzma armaty zastosowano znacznie mniejsze jarzmo typu Saukopfblende (świński ryjek) w kształcie dzwonu redukujące możliwość rykoszetowania pocisków w dół, w kierunku cieńkich płyt stropu kadłuba. Płyty boczne wieży pogrubiono do 60mm, stropową aż do 40mm (konsekwencja utraty panowania w powietrzu przez Niemców i zagrożenia atakami lotnictwa szturmowego). Pracochłonność wykonania zmalała o 30-40%. Średnica pierścienia oporowego pozostała niezmieniona i wynosiła 1650mm. Wieża ważyła 7565kg.

Nowa, zmodyfikowana armata KwK 44/1 kalibru 75mm otrzymała oporopowrotniki umieszczone nad lufą, prostszy układ przedmuchiwania pompą pneumatyczną uruchamianą ruchem armaty i uproszczoną kołyskę. Zrezygnowano z hamulca wylotowego. Docelową armatę KwK 44/2 ze zmechanizowanym układem ładowania opracowywały zakłady Skody w Pilznie, z terminem zakończenia prac kwiecień 1945.

Przyrządy celownicze były bardzo nowoczesne: zastosowano dalmierz stereoskopowy firmy Zeiss z Jeny o bazie 1320mm i powiększeniu 15x (obiektywy ukryte po bokach wieży w kulistych, odlewanych osłonach) oraz stabilizowany w pionie celownik peryskopowy SzF 1 firmy Leiz. (do końca wojny wyprodukowano tylko 10 z zamówionych 1000) Wieżyczka obserwacyjna dowódcy z 7 stałymi peryskopami została ścięta przy podstawie , tak aby stanowiła mniejszy cel. Wieże przystosowano do montażu noktowizora aktywnego FG 1250 z reflektorem podczerwieni oraz dodatkowych radiostacji umożliwiających użycie każdego czołgu jako wozu dowodzenia. Zamontowano granatnik do bliskiej obrony Nahvertedigungswaffe.

Dwie prototypowe wieże wpadły w ręce aliantów, były one testowane w USA i na Wyspach Brytyjskich.

[edytuj] Dane techniczne (projektowane)

• masa całkowita: około 50000 kg
• jednostka napędowa: Silnik Maybach HL234 o mocy 900 KM
• prędkość maksymalna: 50 km/h
• uzbrojenie:
  • armata KwK 43 L/71 kalibru 88 mm
  • dwa uniwersalne karabiny maszynowe MG 34
• pancerz:
  • przód: 100 mm
  • boki kadłuba: 60 mm
  • tył kadłuba: 60 mm
• załoga: 5 osób