Hummel
Z Wikipedii
| SdKfz 165 "Hummel" 15cm schwere Panzerhaubitze auf Geschsützwagen III/IV (Sf) |
|
 |
|
| Działo w muzeum w Sinsheim (Niemcy) | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Niemcy |
| Producent | Deutsche Eisenwerke w Duisburgu |
| Typ pojazdu | samobieżna haubica |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | 6 (dowódca, celowniczy, dwóch ładowniczych, kierowca, radiooperator) |
| Historia | |
| Prototypy | 1942 |
| Produkcja | 1943 – 1945 |
| Wyprodukowano | 713 (wersja podstawowa) 157 (wóz amunicyjny) |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 1 silnik gaźnikowy, 12-cylindrowy Maybach HL120 TRM o mocy 300 KM (221 kW) przy 3000 obr./min. |
| Transmisja | mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa | 470 l |
| Pancerz | spawany z płyt stalowych, walcowanych, grubość: 10 – 30 mm |
| Długość | 7,17 m |
| Szerokość | 2,97 m |
| Wysokość | 2,81 m |
| Prześwit | 0,40 m |
| Masa | 24 380 kg (bojowa) |
| Nacisk jedn. | 0,86 kg/cm² |
| Osiągi | |
| Prędkość | 42 km/h (po drodze) 20 – 24 km/h (w terenie) |
| Zasięg | 260 km (po drodze) 130 km (w terenie) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) | 1,00 m |
| Rowy (szer.) | 2,30 m |
| Ściany (wys.) | 0,60 m |
| Kąt podjazdu | 30° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 haubica 15 cm sFH 18 kal. 149,1 mm (zapas amunicji – 18 szt.) 1 karabin maszynowy MG 34 (zapasa amunicji – 600 szt.) |
|
| Użytkownicy | |
| Niemcy | |
Hummel (niem. trzmiel) – niemieckie samobieżne działo polowe z okresu II wojny światowej uzbrojone w haubicę 150 mm, używane przez Wehrmacht od 1942 do końca wojny.
Pierwsze projekty nowego pojazdu powstały w 1942, kiedy wojska niemieckie odczuły brak samobieżnej artylerii polowej, która mogłaby łatwo współpracować z wojskami pancernymi. Pierwsze projekty proponowały umieszczenie haubicy leFH17105 mm na podwoziu czołgu PzKpfw III lub PzKpfw IV. Po zbudowaniu jednego prototypu zdecydowano jednak o użyciu działa o większym kalibrze – haubicy sFH 18 150 mm (L/30 – o długości lufy 30 kalibrów) zamontowanej na specjalnie dla niej zaprojektowanym podwoziu Geschutzwagen III/IV (bazowanym niemniej na PzKpfw III i PzKpfw IV). To samo podwozie zostało później użyte do konstrukcji niszczyciela czołgów Nashorn.
Hummel był lekko opancerzonym pojazdem bez dachu. Pomieszczenia załogi i uzbrojenie pojazdu znajdowały się w jego tylnej części. Silnik zamontowany był centralnie. Późniejsze modele "Trzmiela" miały nieco zmodyfikowane przednie nadwozie, ze zwiększoną przestrzenią przeznaczoną dla kierowcy i radiooperatora.
Do końca wojny wyprodukowano 724 Hummeli w wersji podstawowej i 150 w wersji nieuzbrojonego transportera amunicji.
[edytuj] Bibliografia
- Janusz Ledwoch, 1997, Niemieckie wozy bojowe 1933-1945, Warszawa, Militaria, ISBN 83-86209-57-7.
[edytuj] Linki zewnętrzne
|
PzKpfw I A/B • PzKpfw I C/D • PzKpfw I F • PzKpfw II • PzKpfw III • PzKpfw IV • Panther • Tiger • Tiger II • PzKpfw 35(t)¹ • PzKpfw 38(t)¹
|
|
|
Czołgi - samobieżne miotacze ognia
|
|
|
Panzerjäger I • Marder I • Marder II • Marder III • Nashorn • Hetzer • Jagdpanzer IV • Jagdpanther • Jagdtiger • Elefant (Ferdinand)
|
|
|
Samobieżne działa plot
|
|
|
Inne pojazdy
|
|
|
Prototypy i projekty
|
|
|
¹) obcej konstrukcji, używane przez Wehrmacht; Lista oznaczeń Sd.Kfz.
|
|
