Schwerer Panzerspahwagen

Z Wikipedii

Sd Kfz 231 Schwerer Panzerspähwagen (6-Rad)
Sd.Kfz. 231 (6-Rad)
Dane podstawowe
Państwo	Niemcy
Producent	Büssing-NAG (oraz Magirus)
Trakcja	kołowa (6 kół)
Typ	opancerzony samochód rozpoznawczy
Załoga	4 ludzi
Historia
Prototyp	1929
Lata produkcji	1932 - 1936
Wycofanie ze służby	1940
Dane techniczne
Silnik	4-cylindrowy, Büssing-NAG G (lub 8-cylindrowy Magirus S 88)
Transmisja	mechaniczna
Wymiary
Długość kadłuba	557 cm
Szerokość	182 cm
Wysokość	225 cm
Masa
Masa własna	5,35 ton (6 ton)
Poj. zb. paliwa	90 l (110 l)
Opancerzenie
Grubość pancerza	0,8 - 1,45 cm
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	70 km/h
W terenie	32 (62) km/h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Strzeleckie	1 działko 2 cm KwK 30 L/55 i 1 karabin maszynowy 7,92 mm MG 13
Rzuty

Schwerer Panzerspähwagen (6-Rad) - seria 6-kołowych opancerzonych pojazdów rozpoznawczych, powstałych w latach 30 XX wieku w Niemczech.

Spis treści 1 Produkcja 2 Konstrukcja 3 Historia bojowa 4 Wersje rozwojowe 5 Bibliografia / Źródła

[edytuj] Produkcja

W 1929 roku firma Daimler-Benz przeprowadzała próby wojskowe z podwoziem G-3. Na podwoziu zamontowano nadwozie zaprojektowane przez firmę Deutschen-Werke AG. Samochód oznaczony symbolem G-3(p) uzbrojony był w karabin maszynowy MG 13 zamontowany w obrotowej wieży. Równocześnie trwały prace konstrukcyjne nad samochodem pancernym w firmach Büssing-NAG oraz Magirus. Produkcja trwała od 1932 roku i została zakończona w 1936 roku.

[edytuj] Konstrukcja

SdKfz 231 (6-Rad) był produkowany przy wykorzystaniu podwozia 6-kołowego M-206 z silnikiem 4-cylindrowym (Büssing-NAG) lub MG-31 z silnikiem 8-cylindrowym (Magirus). Zastosowano nadwozie zaprojektowane w firmie Deutschen-Werke AG. Konstrukcja w spadku po cywilnym podwoziu G-3 miała napęd jedynie na dwie tylne osie a skrętną jedynie przednią oraz silnik umiejscowiony z przodu pojazdu. Na kadłubie zamontowana została obrotowa wieżyczka z działkiem KwK 30 L/55 i karabinem maszynowym MG 13. Opancerzenie stanowiły stalowe płyty o grubości 0,8 - 1,45 cm ustawione pod różnymi kątami w celu zwiększenia jego efektywności. Pojazd wyposażono również w radiostację typu FuG Spr Ger. Interesującym detalem konstrukcyjnym w tego typu pojazdach było zastosowanie małych, dodatkowych kół z przodu i od spodu pojazdu (między przednią i tylnymi osiami), pomagającym pokonać strome przeszkody i bruzdy.

[edytuj] Historia bojowa

Pojazdy typu SdKfz 231 (6-Rad) były wykorzystywane przez Wehrmacht w początkowym okresie II wojny światowej do działań rozpoznawczych w Polsce oraz w kampanii francuskiej. Znajdowały się na wyposażeniu batalionów rozpoznawczych, lecz z powodu słabego opancerzenia wiele z nich zostało zniszczonych a model ten został wyparty przez inne konstrukcje, zwłaszcza SdKfz 261 (8-Rad).

[edytuj] Wersje rozwojowe

SdKfz 232 Schwere Panzerspähwagen (6-Rad) (Fu) - wersja radiokomunikacyjna, nad wieżyczką została zamontowana (w sposób umożliwiający pełny obrót wieżyczki) antena w formie ramy. W wyniku modyfikacji jego masa wzrosła do 6,1 tony.

SdKfz 263 Panzerfunkwagen (6-Rad) - rozwinięcie konstrukcyjne wersji radiokomunikacyjnej, z dodatkowym miejscem dla 5 członka załogi - radiooperatora. Wersja ta posiadała tylko 1 karabin maszynowy MG 13 w nieruchomej wieżyczce. Masa pojazdu wynosiła 5,75 ton.

[edytuj] Bibliografia / Źródła

• Bryan Perrett, 1999, German Armoured Cars and Reconnaissance Half-Tracks 1939-45, Oxford, Osprey Publishing Ltd, ISBN 1-85532-849-6.
• http://www.lexikon-der-wehrmacht.de/Waffen/panzerspahfahrzeuge.htm (de)
• http://www.weltkrieg.ru/armoured/SdKfz231-232-263/ (ru)
• http://www.panzer.punkt.pl/strony_www/radpanzer.htm (pl)