Zdzisław Goral

Z Wikipedii

Zdzisław Goral


generał broni
Urodzony	15 sierpnia 1950
Kariera wojskowa
W służbie od	1969
Stanowiska	dowódca Wielonarodowego Korpusu Północny-Wschód
Odznaczenia

Zdzisław Goral (ur. 15 sierpnia 1950) – polski generał broni, oficer dyplomowany wojsk pancernych i zmechanizowanych. Od 1969 roku w służbie Wojska Polskiego, był dowódcą 24 Pułku Czołgów, 68 Pułku Czołgów oraz 11 Dywizji Kawalerii Pancernej. W 2006 roku został dowódcą Wielonarodowego Korpusu Północny-Wschód^[1]. Kawaler Orderu Odrodzenia Polski.

[edytuj] Wykształcenie

W latach 1969-1973 ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Pancernych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego w Poznaniu, a w okresie od 1980 do 1983 roku studiował w Akademii Wojsk Pancernych ZSRR im. Marszałka Rodiona Malinowskiego w Moskwie. W Centrum Doskonalenia Oficerów im. Generała Armii Stanisława Popławskiego w Warszawie odbył kursy dowódców kompanii (w 1977 roku), dowódców batalionów (w 1980 roku), szefów szkolenia – zastępców dowódców pułków (w 1984 roku) oraz dowódców pułków (w 1985 roku). Od 1992 do 1993 roku przebywał na kursie języka angielskiego w Warszawie, organizowanym przez Wojskowe Studium Nauczania Języków Obcych w Łodzi. Jest również absolwentem studiów podyplomowych w Genewskim Centrum Polityki Bezpieczeństwa w Genewie (Belgia, lata 1997-1998) i Wyższego Oficerskiego Kursu Politycznego w Ośrodku Szkolenia NATO w Oberammergau (Niemcy, 2002 rok).

[edytuj] Służba wojskowa

Na pierwsze stanowisko służbowe – dowódcy plutonu czołgów – został skierowany do 36 Łużyckiego Pułku Zmechanizowanego w Trzebiatowie (8 Drezdeńska Dywizja Zmechanizowana im. Chorążego Bartosza Głowackiego). W 1978 roku wyznaczono go dowódcą kompanii czołgów w tej jednostce wojskowej, natomiast po powrocie do Polski w 1983 roku objął funkcję starszego oficera w Wydziale Operacyjnym Sztabu 20 Dywizji Pancernej im. Marszałka Polski Konstantego Rokossowskiego w Szczecinku. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął służbę w jednostkach podległych 20 Dywizji Pancernej, początkowo był zastępcą dowódcy 28 Saskiego Pułku Czołgów, a w latach 1986-1990 dowodził 24 Pułkiem Czołgów w Stargardzie Szczecińskim i 68 Pułkiem Czołgów w Budowie (od 1989 roku). W 1990 roku został szefem Sztabu – zastępcą dowódcy 2 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Generała Jana Henryka Dąbrowskiego w Szczecinku. Potem przebywał na misji pokojowej Sił Ochronnych ONZ w byłej Jugosławii, jako zastępca dowódcy Polskiego Kontyngentu Wojskowego, a od 1994 roku jego dowódca. Po zakończeniu służby zagranicznej w 1995 roku przeniesiono go ponownie do Dowództwa 2 Dywizji Zmechanizowanej na stanowisko szefa Szkolenia – zastępcy dowódcy.

W latach 1998-2000 dowodził 11 Lubuską Dywizją Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego, po czym był zastępcą dowódcy Wielonarodowego Korpusu Północny-Wschód w Szczecinie. W 2001 roku został szefem Zarządu Operacji Lądowych G3 – zastępcą szefa Sztabu Wojsk Lądowych. Następnie wyjechał do Kwatery Głównej Sojuszniczych Sił Zbrojnych NATO w Europie w Mons (Belgia), gdzie pełnił funkcje szefa Oddziału Szkolenia, Kształcenia i Ćwiczeń (w latach 2001-2002) oraz szefa Sekcji Szkolenia i Ćwiczeń J-7 (w latach 2002-2004). W 2004 roku wyznaczono go zastępcą dowódcy 3 Międzynarodowego Korpusu Armijnego w Stambule (Turcja). W 2006 roku brał udział w ćwiczeniu Dowództwa Sił Sojuszniczych NATO ds. Operacji pk. "Mocny Szczyt" w Hadze (Holandia). 15 grudnia 2006 roku został dowódcą Wielonarodowego Korpusu Północny-Wschód. W związku z udziałem Wielonarodowego Korpusu Północny-Wschód w operacji "Trwała Wolność" w Afganistanie oraz powiększeniem Polskiego Kontyngentu Wojskowego Afganistan, miał na początku 2007 roku zostać doradcą ds. wyszkolenia i uzbrojenia Afgańskiej Armii Narodowej^[2], jednak ze względu na stan zdrowia zastąpił go gen. broni Mieczysław Bieniek^[3].

Awansował kolejno na stopnie oficerskie:
podporucznika – 1973 rok porucznika – 1977 rok kapitana – 1981 rok	majora – 1985 rok podpułkownika – 1989 rok pułkownika – 1993 rok	generała brygady – 1999 rok generała dywizji – 2005 rok generała broni – 2006 rok.

[edytuj] Odznaczenia

Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny – 1978 rok
Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju – 1979 rok
Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny – 1982 rok
Srebrny Krzyż Zasługi – 1986 rok
Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju – 1987 rok
Złoty Krzyż Zasługi – 1991 rok
Medal "W Służbie Pokoju" za misję pokojową ONZ w byłej Jugosławii – 1993 rok
Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju – 1997 rok
Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny – 1998 rok
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2001 rok

[edytuj] Bibliografia

"CURRICULUM VITAE Lieutenant General Zdzisław GORAL" , format: PDF, ilość stron: 1, język: angielski [dostęp 2007-01-08]. MULTINATIONAL CORPS NORTHEAST

[edytuj] Przypisy

↑ Czasem nieprawidłowo określany jako Wielonarodowy Korpus Północ-Wschód
↑ Górka, Marcin, "Generał NATO: będą straty w Afganistanie", Świat, Gazeta.pl, 2006-11-04 [dostęp 2007-01-08].
↑ Informacyjna Agencja Radiowa, "Gen. Bieniek pokieruje misją w Afganistanie", Świat, Życie Warszawy online, 2007-01-24 [dostęp 2007-01-26].