Graf Zeppelin (lotniskowiec)

Z Wikipedii

Graf Zeppelin
Historia
Położenie stępki	28 grudnia 1936
Wodowanie	8 grudnia 1938
Oddanie do służby	30 listopada 1942
Wycofanie ze służby	8 maja 1945, 1947 (ZSRR)
Status okrętu	zatopiony jako okręt-cel
Stocznia	Kilonia
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 23 430 t, pełna: 33 550 t
Długość	262,5 m
Szerokość	36,2 m
Zanurzenie	8,5 m
Napęd	4 turbiny, 4 śruby, 16 kotłów typu Le Mont, moc maszyn: 200000 KM
Prędkość	33,8 węzłów
Zasięg	8000 Mm (14740 km)
Załoga	1760 + 300
Uzbrojenie	16 dział 150 mm, 12 dział przeciwlotniczych 105 mm, 22 działa 37 mm, 28 działek 20 mm; patrz w tekście.
Wyposażenie lotnicze	42 samoloty podzielone na trzy eskadry. Dwie eskadry myśliwców Messerschmitt Bf 109T i jedna eskadra samolotów bombowo-torpedowych Fieseler Fi 167 lub Junkers Ju 87C
Galeria w Wikimedia Commons

Graf Zeppelin, Flugzeugträger A - pierwszy niemiecki lotniskowiec budowany w stoczni w Deutsche Werke Kiel A.G. w Kilonii w latach 1936-1943, przeznaczony do działań na Morzu Północnym i Atlantyku. Pomimo ogromnego zaawansowania prac, nigdy nie ukończony. W 1945 uszkodzony kadłub okrętu dostał się w Szczecinie w ręce Armii Czerwonej. Okręt uznany za cenny łup wojenny w 1947 miał zostać odholowany do Leningradu i posłużyć za wzór do budowy radzieckich lotniskowców. Próba odesłania go do ZSRR nie powiodła się jednak. Statek podczas holowania na Morzu Bałtyckim zatonął prawdopodobnie storpedowany przez jednostki radzieckie.

Spis treści 1 Historia 2 Dane techniczno-taktyczne 3 Zobacz też 4 Literatura 5 Linki zewnętrzne 6 Przypisy

[edytuj] Historia

Prace projektowe nad niemieckimi lotniskowcami rozpoczęto na wiosnę 1934 roku. Podjęto decyzję o budowie dwóch jednostek Flugzeugträger A (Graf Zeppelin) i Flugzeugträger B (Peter Strasser) o wyporności 23430 ton. Prace nad okrętem trwały od 28 grudnia 1936. 8 grudnia 1938 w Kilonii w obecności Adolfa Hitlera i Hermanna Göringa dokonano wodowania pierwszego lotniskowca, któremu nadano imię na cześć konstruktora lotniczego Ferdinanda von Zeppelina. Prace nad obiema jednostkami trwały do wiosny 1940 roku. Mimo znacznego zaawansowania w budowie zostały one jednak nagle przerwane na rozkaz Adolfa Hitlera. Prace pozwolono wznowić dopiero w 1941 roku, ale tylko w odniesieniu do zwodowanego trzy lata wcześniej Graf Zeppelina. W tym czasie kadłub statku był przeholowywany najpierw do Gdyni, a później z powrotem do Kilonii. W 1943 w związku z pogarszająca się sytuacją na froncie wschodnim i brakami w dostawie materiałów budowę po raz kolejny wstrzymano. Ukończony w ponad 90% lotniskowiec Graf Zeppelin został przeznaczony do budowy zapory portowej i odholowany do Szczecina. Tam została zdemontowana z niego większa część maszyn i uzbrojenia.

24 kwietnia 1945 lekko uszkodzony przez artylerię polową okręt został przejęty w przez wojska radzieckie, które następnie odholowały go do Świnoujścia. W 1947 roku postanowiono odesłać go do Leningradu z zamiarem wykorzystania do celów badawczych. Graf Zeppelin zatonął 17 sierpnia 1947 podczas holu na Morzu Bałtyckim prawdopodobnie jako okręt-cel w wyniku przeprowadzania na nim testów wytrzymałości na trafienia. Nie wykluczone jest jednak, że został zatopiony przez marynarkę radziecką pod naciskiem armii sojuszniczych, które nie chciały dopuścić do tego, aby ZSRR miał w swoim posiadaniu lotniskowiec.

12 lipca 2006 kadłub lotniskowca odnalazła zajmująca się poszukiwaniem i wydobyciem ropy naftowej firma Petrobaltic w wodach Bałtyku 55 km na północ od Władysławowa na głębokości 87 m. Wykorzystywany przez nią statek badawczy m/v St. Barbara^[1] zaopatrzony w specjalistyczny sprzęt do sondowań podwodnych namierzył i zarejestrował wrak, jako pierwszy. 26 lipca 2006 okręt hydrograficzny ORP Arctowski przeprowadził podwodne badania zatopionej jednostki. 27 lipca 2006 Marynarka Wojenna oficjalnie potwierdziła, że zatopiony wrak to Graf Zeppelin.

[edytuj] Dane techniczno-taktyczne

• Wyporność standardowa: 23430 ton
• Wyporność pełna: 33550 ton
• Wyporność zadeklarowana: 19250 ton
• Długość: 262,5 m
• Szerokość: 36,2 m
• Zanurzenie: 8,5 m
• Pokład lotniczy: 240 m (długość), 27 m (szerokość)
• Maszyny: 4 turbiny, 4 śruby, 16 kotłów typu Le Mont
• Moc maszyn: 200000 KM
• Prędkość: 33,8 węzła (63 km/h)
• Zasięg: 8000 Mm (14740 km)
• Załoga okrętu: 1760 + 300
• Uzbrojenie: 16 dział 150 mm, 12 dział przeciwlotniczych 105 mm, 22 działa 37 mm, 28 działek 20 mm
• Opancerzenie: pancerz burtowy powyżej linii wodnej - 100 mm, pancerz w części rufowej - 60 mm; pancerz w części dziobowej - 60 mm; pancerz zbiorników paliwa lotniczego, magazyny bomb i torped poniżej linii wodnej - 40 mm, pancerz między pokładem lotniczym a górnym hangarem - 20 mm
• Katapulty: 2
• Windy: 3 (15,2 m - długość, 14,3 m - szerokość)
• Hangary: hangar dolny - 170 m (długość), 16 m (szerokość); hangar górny - 183 m (długość), 16 m (szerokość)
• Samoloty: 42 samoloty podzielone na trzy eskadry. Dwie eskadry myśliwców Messerschmitt Bf 109T i jedna eskadra samolotów bombowo-torpedowych Fieseler Fi 167 lub Junkers Ju 87C

[edytuj] Zobacz też

• Lotniskowiec
• Seydlitz

[edytuj] Literatura

• Stephen Burke. Without wings. The Story of Hitler's Aircraft Carrier. ISBN 1-4251-2216-7
• Krzysztof Zalewski. Lotniskowce II wojny światowej. Tom 1. ISBN 83-901273-6-9

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Graf Zeppelin Class (en)
• Lotniskowiec Graf Zeppelin
• Niemiecki lotniskowiec Graf Zeppelin
• Ostatnie dni niemieckiego lotniskowca Graf Zeppelin
• Flugzeugträger Graf Zeppelin (de)
• Dziennik Bałtycki Wrak wzbudził sensację w Niemczech

[edytuj] Przypisy

1. ↑ http://www.umgdy.gov.pl/img/edytor/7x8txsp7a1/st_barbara.jpg