Kazimierz Porębski

Z Wikipedii

Kazimierz Porębski wiceadmirał
ur. 15 XI 1872 w Wilnie zm. 20 I 1933 w Warszawie

Kariera:
szef Departamentu dla Spraw Morskich
Marynarka Wojenna
Działania zbrojne:
wojna rosyjsko-japońska I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia:
Polonia Restituta Krzyż Walecznych Order św. Jerzego Order św. Włodzimierza Order św. Stanisława Order św. Anny Legia Honorowa Order Gwiazdy Rumuńskiej Order Nishana Iftikhara Order Czerwonego Orła Order Korony Włoskiej Order św. Maurycego i Łazarza

Kazimierz Porębski (ur. 15 listopada 1872, zm. 20 stycznia 1933) - polski wiceadmirał i morski oficer pokładowy okrętów nawodnych. Służąc w Imperatorskiej Marynarce Wojennej Rosji był m.in. dowódcą krążownika "Admirał Makarow", pancernika "Imperatrica Maria" i brygady pancerników Floty Czarnomorskiej. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej i I wojnie światowej. Następnie powrócił do odrodzonej Polski, w której od 1919 do 1925 dowodził Marynarką Wojenną. W trakcie ofensywy sowieckiej w wojnie polsko-bolszewickiej był dowódcą odcinka Zegrze-Dębe.

[edytuj] Rosyjska Marynarka Wojenna

Kazimierz Włodzimierz Porębski urodził się 15 listopada 1872 w Wilnie. Był synem Adolfa i Marii z Krejbichów. W 1889 ukończył gimnazjum w Wilnie i wstąpił do Morskiego Korpusu Kadetów w Sankt Petersburgu. Po zakończeniu nauki w 1892 został oficerem rosyjskiej Marynarki Wojennej. W latach 1895-1896 był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Min i Torped w Kronsztadzie.

Po ukończeniu szkoły oficerskiej pływał na okrętach różnych klas, głównie na Oceanie Arktycznym, Morzu Ochockim i Morzu Japońskim. Od 1895 do 1897 służył na krążowniku "Dimitrij Donskij". W 1900 został przydzielony na krążownik "Pamiat' Azowa", a po wyokrętowaniu w 1902 skierowany do stoczniowej komisji nadzoru budowy krążownika "Nowik" w Stoczni Schichaua w Gdańsku. Po wejściu okrętu do służby był na nim starszym oficerem i brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej. W latach 1905-1909 dowodził torpedowcem "Triewożnyj", a następnie został dowódcą krążownika "Admirał Makarow". Od 1910 do 1913 pływał na Morzu Bałtyckim i Morzu Północnym jako dowódca stawiacza min "Jenisej". W 1913 został na krótko szefem sztabu w dowództwie portów Morza Czarnego, po czym wyznaczono go dowódcą pancernika "Imperatrica Maria", na którym zastał I wojnę światową. W 1916 był dowódcą brygady pancerników Floty Czarnomorskiej, a na początku 1917 naczelnikiem Ufortyfikowanego Rejonu "Kotka" w Zatoce Fińskiej. Następnie został szefem Wydziału Morskiego na Froncie Północno-Zachodnim. W połowie 1918 został zwolniony ze służby w rosyjskiej Marynarce Wojennej.

Awansował kolejno na stopnie oficerskie:
miczmana - 1892 lejtnanta - 1897 starszego lejtnanta	kapitana II rangi - 1906 kapitana I rangi - 1913 kontradmirała - 1916.

[edytuj] Polska Marynarka Wojenna

Jesienią 1918 przybył do Warszawy, gdzie założył Stowarzyszenie na Polu Rozwoju Żeglugi "Bandera Polska". Na początku 1919 został powołany w skład Rady Wojskowej oraz wyznaczony szefem Sekcji Marynarki (od połowy 1919 r. Departament dla Spraw Morskich) w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W 1920 towarzyszył gen. br. Józefowi Hallerowi podczas Zaślubin Polski z morzem. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził odcinkiem "Zegrze-Dębe" oraz kierował żeglugą wojenną na Wiśle. Na początku 1922 został wyznaczony na stanowisko szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej, utworzonego w miejsce Departamentu dla Spraw Morskich.

Tablica pamięci wiceadm. Kazimierza Porębskiego na Cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni.

W 1920 zainicjował utworzenie polskiej Marynarki Handlowej oraz Szkoły Morskiej. Był autorem programu rozbudowy floty wojennej, wspierał budowę portu w Gdyni oraz spowodował utworzenie Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej i lotnictwa morskiego. W 1921 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji ds. Żeglugi Morskiej. Był prezesem Ligi Morskiej i Rzecznej oraz współzałożycielem Yacht Klubu Polskiego. W 1925, w związku z zakupem przez Marynarkę Wojenną przestarzałych min morskich (tzw. "afera minowa"), został zwolniony ze stanowiska szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej i przeniesiony w stan nieczynny. W 1927 przeszedł w stan spoczynku. W 1928 Wojskowy Sąd Okręgowy nr 1 umorzył postępowanie wszczęte w 1926 przez Prokuraturę Wojskową. Zmarł po długiej chorobie 20 stycznia 1933 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu na Powązkach. W 1993 w Gdyni odsłonięto jego pomnik, a od 1994 imieniem "Wiceadmirała Kazimierza Porębskiego" wyróżniona jest 8 Flotylla Obrony Wybrzeża. Imię to nosi także jedna z ulic w Gdyni oraz w Gdańsku.

Był awansowany kolejno na stopnie oficerskie:

generała podporucznika marynarki - 1918
generała porucznika marynarki - 1921
wiceadmirała - 1921.

[edytuj] Odznaczenia

Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Walecznych; francuską Oficerską Legią Honorową; pruskim Orderem Czerwonego Orła IV klasy; rosyjskimi: Orderem św. Anny II klasy i III klasy z mieczami, Orderem św. Jerzego IV klasy, Orderem św. Stanisława II klasy z mieczami i III klasy, Krzyżem Komandorskim z mieczami oraz Krzyżem Kawalerskim z kokardą Orderu św. Włodzimierza; rumuńskim Orderem Gwiazdy Korony Rumuńskiej; tunezyjską Gwiazdą Komandorską Nischana Iphtickara; włoskimi: Krzyżem Komandorskim Orderu Korony Włoskiej i Krzyżem Komandorskim Orderu św. Maurycego i Łazarza .

[edytuj] Bibliografia

Julian Czerwiński, Małgorzata Czerwińska, Maria Babnis, Alfons Jankowski, Jan Sawicki. "Kadry Morskie Rzeczypospolitej. Tom II. Polska Marynarka Wojenna. Część I. Korpus oficerów 1918-1947." Wyższa Szkoła Morska. Gdynia 1996. (ISBN 83-86703-50)
Kmdr ppor. mgr Piotr Andrzejewski, kmdr ppor. mgr inż. Zygmunt Białogłowski, kpt. mar. mgr inż. Tomasz Dolny, kmdr por. dr Henryk Karwan, kpt. mar. inz. Janusz Królikowski, kadm. Michał Michalski, kmdr por. dypl. Andrzej Walor. "Przegląd Morski." Wyd. kwiecień 2005. Nr 4/2005. Redakcja Czasopism Marynarki Wojennej. Gdynia 2005. (ISSN 0137-7205)

Poprzednik
-