Mi-4
Z Wikipedii
| Mi-4 | |
 Mi-4A w barwach lotnictwa polskiego, Lubuskie Muzeum Wojskowe |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  ZSRR |
| Producent | Mil |
| Typ | śmigłowiec wielozadaniowy |
| Konstrukcja | konstrukcja metalowej, podwozie czteropodporowe – stałe |
| Załoga | 3 |
| Historia | |
| Data oblotu | 1952 |
| Lata produkcji | 1953 – 1969 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 silnik gaźnikowy, 14- cylindrowy Asz-82 |
| Moc | 1700 KM (1251 kW) |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika | 21,00 m |
| Długość | 25,01 m |
| Długość kadłuba | 16,79 m |
| Wysokość | 4,40 m |
| Masa | |
| Własna | 5 365 kg |
| Startowa | 7 150 kg (normalna) 7 600 kg (maksymalna) |
| Osiągi | |
| Prędkość maksymalna | 210 km/h |
| Prędkość przelotowa | 160 km/h |
| Wznoszenie max. w locie pionowym | 13 min na wysokości 3000 m |
| Pułap | 5 500 m (dynamiczny) 2 000 m (statyczny) |
| Zasięg | 410 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| Wersje wojskowe 1 karabin maszynowy A-12,7 kal. 12,7 mm (ruchomy, na stanowisku strzeleckim umieszczonym w gondoli podkadłubowej) oraz różne zestawy uzbrojenia bombowego do niszczenia okrętów podwodnych i siły żywej przeciwnika |
|
| Użytkownicy | |
 |
|
| Rzuty | |
 |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Mi-4 (w systemie kodowym NATO oznaczony jako Hound) – radziecki śmigłowiec wielozadaniowy opracowany w 1951 roku w biurze konstrukcyjnym Michaiła Leontowicza Mila.
[edytuj] Historia
Prace nad śmigłowce Mi-4 rozpoczęły się w 1951 roku, a prototyp oznaczony jako W-4 został oblatany w 1952 roku. Produkcję seryjną tego śmigłowca rozpoczęto w 1953 roku. Śmigłowiec produkowany był w wielu wersjach, choć konstrukcja była podobna różniły się one wyposażeniem, przystosowanym do zadań jakie miały wykonywać.
Śmigłowiec produkowany w ZSRR był w następujących wersjach:
- Mi-4A – śmigłowiec desantowy oraz sanitarny
- Mi-4S – udoskonalona wersja śmigłowca Mi-4A
- Mi-4M – śmigłowiec morskiego rozpoznania i zwalczania okrętów podwodnych, wyposażona w magnetometr
- Mi-4ME – wersja eksportowa śmigłowca Mi-4M
- Mi-4T – śmigłowiec morskiego rozpoznania, wyposażony w torpedę do zwalczania okrętów
- Mi-4AB – uzbrojona wersja śmigłowca Mi-4M
- Mi-4P – śmigłowiec pasażerski i sanitarny
- Mi-4L – śmigłowiec pożarniczy
- Mi-4SCH – śmigłowiec rolniczy, przystosowany do nawożenia oraz zwalczania szkodników upraw, także z możliwością gaszenia pożarów
- Mi-4 – śmigłowiec (z urządzeniami do podnoszenia ciężarów), latający dźwig
Śmigłowiec Mi-4ME był produkowany na podstawie licencji w Chinach jako Harbin Z-5.
Łącznie w ZSRR w latach 1953 – 1969 wyprodukowano 3200 śmigłowców Mi-4 wszystkich wersji, a ponadto w Chinach w latach 1959 – 1979 wyprodukowano 545 śmigłowców Z-5.
[edytuj] Zastosowanie
Śmigłowiec ten użytkowany był w armiach jako również w gospodarce cywilnej w następujących krajach: Afganistan, Algieria, Bułgaria, Kuba, Czechosłowacja (później w Czechach i Słowacji), Egipt, Niemiecka Republika Demokratyczna, Irak, Mali, Mongolia, Korea Północna, Jemen Południowy i Północny, Polska, Rumunia, Somalia, Sudan, Syria, a także wersja licencyjna w Albanii i Chinach.
Użyty został w wielu konfliktach zbrojnych m in.: Węgry (1956), Indie i Pakistan(1961 – 1962, 1965 i 1970) , Irak (1960 – 1975), Etiopia (1971 – 1980), Wietnam (1964 - 1975), Afganistan (1978 - 1989).
W Polsce był używany od 1958 roku.
[edytuj] Opis techniczny
Jednosilnikowy śmigłowiec o układzie jednowirnikowym ze śmigłem ogonowym. Konstrukcja półskorupowa, całkowicie metalowa. Podwozie czteropodporowe stałe. W niektóre egzemplarze wyposażono w płozy lub pływaki. Silnik tłokowy 14- cylindrowy w układzie podwójnej gwiazdy, chłodzony powietrzem Asz-82. Wersje wojskowe posiadały uzbrojenie oraz przyrządy do wykrywania okrętów podwodnych. Wersja pasażerska posiadała fotele dla pasażerów – od 6 do 12. Wersje specjalistyczne posiadały odpowiednie urządzenia np. wersja rolnicza zbiornik do przewożenia nawozów lub środków ochrony roślin.
|
Samoloty szkolno-treningowe
|
|
|
Prototypy i konstrukcje doświadczalne
|
|
