Czesław Młot-Fijałkowski
Z Wikipedii
Czesław Młot-Fijałkowski (ur. 14 kwietnia 1892 Okalewie, zm. 17 kwietnia 1944 w Oflagu VII A Murnau) – syn Adolfa i Walerii z Ostrowskich, generał brygady WP, uczestnik walk o niepodległość Polski w I wojnie światowej, wojnie polsko-bolszewickiej i II wojnie światowej.
Spis treści |
[edytuj] Młodość i działalność niepodległościowa
W latach 1904-1912 uczęszczał do Szkoły Realnej w Skierniewicach. Tam złożył maturę. W 1909 wstąpił do tajnej drużyny skautowej. W latach 1912-1914 studiował na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu w Leodium w Belgii. W czasie studiów działał w Drużynach Strzeleckich. W 1913 został instruktorem, a następnie dowódcą kompanii i komendantem Okręgu V PDS w Leodium. Ukończył szkołę podoficerską i kurs oficerski w Nowym Sączu.
[edytuj] Służba w WP
Od sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w Legionach Polskich. Był dowódcą plutonu, kompanii i batalionu w 1 i 5 Pułku. Dowodzony przez niego pluton stoczył zwycięska walkę z Rosjanami pod Czarkowami. Po kryzysie przysięgowym internowany w Beniaminowie. 1 maja 1918 wstąpił Polskich Sił Zbrojnych. Mianowany dowódcą kompanii w 1 Pułku Piechoty. W lutym 1919 1 Pułk Piechoty został przemianowany na 7 Pułk Piechoty Legionów. Do października 1919 dowodził III batalionem tego pułku. Od 25 października 1919 do 1 lipca 1920 dowodził batalionem zapasowym 42 Pułku Piechoty, a od lipca do października 1920 był okręgowym inspektorem piechoty w Dowództwie Okręgu Generalnego Poznań. 9 października 1920 powierzono mu obowiązki dowódcy 13 Pułku Piechoty. Wymienionym pułkiem, od marca 1921 stacjonującym w Pułtusku, dowodził do 16 września 1926. Od września 1926 do lutego 1928 dowodził piechotą 26 Dywizji Piechoty. Od 28 lutego dowodził piechotą 7 Dywizji Piechoty. 28 stycznia 1929 mianowany został dowódcą 18 Dywizji Piechoty w Łomży. Obowiązki dowódcy dywizji objął 14 lutego 1929 i pełnił je do 20 lipca 1939.
24 grudnia 1929 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 4 lokatą. [1]
16 lipca 1930 wojewoda białostocki zezwolił mu na zmianę nazwiska rodowego „Fijałkowski” na nazwisko „Młot-Fijałkowski” [2]
23 marca 1939 generalny inspektor sił zbrojnych, marszałek Edward Rydz-Śmigły mianował go dowódcą Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”. W czasie kampanii 1939 dowodził SGO „Narew” od 1 do 12 września. Wieczorem 12 września przekazał dowodzenie gen. Zygmuntowi Podhorskiemu. Według autorów „Polskich Sił Zbrojnych w drugiej wojnie światowej” (tom I, część III, str. 85) przekazanie dowodzenia nastąpiło w wyniku załamania nerwowego generała po stracie 18 DP, którą przez wiele lat dowodził. Sam zainteresowany, w relacji ustnej spisanej przez mjr. Feliksa Liberta 17 lutego 1940 stwierdził „Wydaję rozkazy dla 18 DP, aby szła na wschód, ale rozkazy nie doszły i dywizja poszła na południe i skończyła się pod Andrzejewem. W rezultacie udaje mi się połączyć obie brygady, nad którymi oddaję dowództwo gen. Podhorskiemu, gdyż moja rola skończyła się jako dowódcy grupy operacyjnej, a nie chciałem, aby było 6 kucharzy.” Od 12 września do 5 października pozostawał w sztabie gen. Podhorskiego. Od 6 października 1939 do śmierci pozostawał w niewoli niemieckiej. Przebywał w Oflagach: IV A Hohnstein, IV B Königstein, VIII E Johannisbrunn i VII A Murnau. W tym ostatnim obozie zmarł na zawał serca i został pochowany na tamtejszym cmentarzu. Żonaty z Ireną Daab. Miał dwoje dzieci (Adolf i Maria Waleria).
[edytuj] Awanse:
- podporucznik piechoty 5 listopada 1914
- porucznik piechoty 2 lipca 1915
- kapitan piechoty 1 listopada 1916 (54 lokata na liście starszeństwa oficerów Legionów Polskich z dnia 12 kwietnia 1917)
- major piechoty 1919
- podpułkownik piechoty 1920, zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
- pułkownik piechoty 1 lipca 1923
- generał brygady 1 stycznia 1930
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych - czterokrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi
- Krzyż Niepodległości
[edytuj] Prywatnie
Zięć Adolfa Daab,żonaty z jedną z jego 4 córek Ireną(1902-1975)
[edytuj] Bibliografia:
- Czesław Młot-Fijałkowski, Relacja dowódcy Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew” o przygotowaniach terenu i działaniach grupy W: Wrzesień 1939 w relacjach i wspomnieniach, wybór i oprac. Mieczysław Cieplewicz, Eugeniusz Kozłowski, Wydawnictwo MON, Warszawa 1989, ISBN 83-11-07709-6, ss. 257-259,
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991, s. 134,
- H. P. Kosk, Generalicja Polska, tom I, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998,
- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s.
- Waldemar Strzałkowski, Życiorysy dowódców jednostek polskich w wojnie obronnej 1939 r., Młot-Fijałkowski Czesław (1892-1944) w: Jurga Tadeusz, Obrona Polski 1939, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1990, wyd. I, ISBN 83-211-1096-7, ss. 795-796,
- Ferdynand Markiewicz, Zarys historii wojennej 7-go Pułku Piechoty Legionów, Warszawa 1928,
- Kazimierz Goch, Zarys historii wojennej 13-go Pułku Piechoty, Warszawa 1929, s. 36,
- Marian Porwit, Komentarze do historii polskich działań obronnych 1939 roku, tom II Odwrót i kontrofensywa, Warszawa 1983, wyd. II, ISBN 83-07-00645-7, s. 200,
