Geografia Rumunii

Z Wikipedii

Geografia Rumunii – Rumunia jest państwem leżącym w Europie południowo-wschodniej częściowo na półwyspie bałkańskim, leży nad Morzem Czarnym. Znajduje w strefie klimatu umiarkowanego kontynentalnego. Kraj ma około 22 miliony mieszkańców, a jego powierzchnia wynosi 237 500 km². Stolicą Rumunii jest Bukareszt. Rumunia od 1 stycznia 2007 jest członkiem Unii Europejskiej. Uzyskała niepodległość w 1877 roku. Jednostką monetarną w kraju jest lej.

Spis treści 1 Podstawowe informacje 2 Powierzchnia 3 Ludność 3.1 Religie 4 Ukształtowanie terenu 5 Pasma górskie 5.1 Góry Zachodniorumuńskie 5.2 Karpaty Wschodnie 5.3 Karpaty Południowe 6 Granice 7 Hydrologia 7.1 Rzeki 7.2 Jeziora 8 Komunikacja 9 Podział administracyjny 10 Flora i fauna 11 Klimat 12 Gospodarka 12.1 Przemysł 12.2 Rolnictwo 12.3 Turystyka 12.4 Zasoby naturalne 13 Regiony historyczne 13.1 Wołoszczyzna 13.2 Banat 13.3 Siedmiogród (Transylwania) 13.4 Mołdawia 13.5 Dobrudża 14 Większe miasta 15 Przypisy 16 Bibliografia 17 Zobacz też 18 Linki zewnętrzne

[edytuj] Podstawowe informacje

• Powierzchnia: 237 500 km²^[1]
• Liczba ludności: 21 673 000
• Gęstość zaludnienia 94,5 os/km²
• Stolica: Bukareszt (2 082 334 mieszkańców)
• Podział administracyjny: 41 okręgów i jedno miasto wydzielone (Bukareszt)
• Analfabetyzm: 1,6%
• Średnia dł. życia: 70,62 lat
• PKB per capita (2006) 9 869 USD

[edytuj] Powierzchnia

• Powierzchnia lądowa: 230 340 km²
• Powierzchnia wód terytorialnych: 7 160 km²
• Powierzchnia całkowita: 237 500 km²

[edytuj] Ludność

Rumuni są narodem wschodnioromańskim. Większość Rumunów mieszka w Rumunii, ale duże mniejszości rumuńskie posiadają m.in. Hiszpania i USA. Całkowita liczebność tego narodu wynosi 21,5 mln, z czego około 19 mln w Rumunii. Czasem do Rumunów zalicza się też Mołdawian co powoduje podawaną zawyżoną liczbę Rumunów. Nazwa Rumuni oznacza "obywatele Rzymu". Kiedyś zamiast słowa Rumuni używano było słowo Wołochowie lub Dakowie, a sama Rumunia nazywana była Wołoszczyzną. Dominującą religią w tym narodzie jest tradycyjne prawosławie, a stosunkowo dużo wyznawców ma też katolicyzm i grekokatolicyzm.

O Rumunach istnieje wiele nieprawdziwych stereotypów przedstawiających typowego Rumuna jako głupiego, brzydkiego chłopa, a Rumunię jako zacofany i zapadły kraj.

Oprócz Rumunów kraj zamieszkują Szeklerzy, którzy uznawani są za odłam Węgrów^[2]. Narodowość szeklerską zadeklarowało jedynie około 1000 osób. Szeklerzy zamieszkują głównie tereny okręgów Harghita, Covasna, Mureş gdzie jest ich więcej niż Rumunów^[3]. Większość szeklerów jest wyznania katolickiego i kalwińskiego.

Następnym narodem żyjącym na terenie Siedmiogrodu są pochodzący z Niemiec Sasi. Liczba Sasów w Rumunii jest zdecydowanie mniejsza niż po II drugiej wojnie światowej.^[4]

Innym narodem żyjącym licznie w Rumunii są Romowie. Oficjalnie na terenie Rumunii mieszka ok. 500 tys. Romów, lecz najprawdopodobniej zamieszkuje ich tam dużo więcej, nawet do 2,5 miliona. Romowie są narodem pochodzącym z północno-zachodnich Indii. Obszar ten opuścili w X wieku n.e.^[5]. Z powodu późnego opuszczenia Azji Romowie nie znaleźli w Europie kraju do zasiedlenia, więc stali się ludem koczowniczym. Na terenie Rumuni Romowie nie byli dobrze traktowani, a nawet byli sprowadzani do roli niewolników. Wołoski kodeks karny z 1811 roku stwierdzał, że każdy Cygan rodzi się niewolnikiem. Dopiero w połowie XIX w. niewolnictwo zostało stopniowo zniesione najpierw na Wołoszczyźnie, a później w całej Rumunii. Podczas II wojny światowej miała miejsce masowa eksterminacja Romów. Szacuje się, że liczba zamordowanych wynosiła od 200 tysięcy do 2 milionów.

Innymi mniejszościami narodowymi stosunkowo licznie zamieszkującymi Rumunię są: Turcy, Ukraińcy i Rosjanie.

• Liczba ludności 22,271,839 (2003)
• Gęstość zaludnienia 94,5 os/km²
• Struktura wiekowa 0-14 lat: 16,9%; 15-64 lat: 69%; 65 lat i więcej: 14% (2003)
• Przyrost naturalny -0,21% (2003)
• Średnia życia całej populacji 70,62 lat (2003)
• Średnia życia kobiet 74,59 lat (2003)
• Średnia życia mężczyzn 66,88 lat (2003)
• Analfabetyzm 1,6% (2003)

Struktura etniczna ludności Rumunii według wyników spisu powszechnego z 2002 roku

1. Rumuni – 89,5%
2. Węgrzy – 6,6%
3. Romowie – 2,5%
4. Ukraińcy – 0,3%
5. Niemcy – 0,3%
6. Rosjanie (Staroobrzędowcy) – 0,2%
7. Turcy – 0,2%
8. Inne – 0,4%

Dane dotyczące liczebności mniejszości narodowych mogą być mocno zaniżone.

[edytuj] Religie

1. Prawosławni 87%
2. Protestanci 6,8%
3. Katolicy 5,6%

[edytuj] Ukształtowanie terenu

Większość terytorium kraju zajmują wyżyny i góry Karpaty z pasmami Gór Fogaraskich, Sybińskich i Zachodniorumuńskich. Na południu kraju przeważają niziny, a w centralnej i północnej części kraju dominują wyżyny z największą Wyżyną Transylwańską.Na terenie Rumunii nie ma ani jednej depresji.

Najniższy punkt:

• Morze Czarne 0 m

Najwyższe punkty:

• Moldoveanu 2 544 m
• Negoiu 2 535 m
• Viştea Mare 2 527 m

[edytuj] Pasma górskie

Wszystkie pasma górskie w Rumunii należą do Karpat. W całości do Rumunii należą Karpaty Południowe i Góry Zachodniorumuńskie. Około połowa Karpat Wschodnich leży na terenie kraju.^[6]

[edytuj] Góry Zachodniorumuńskie

Góry Zachodniorumuńskie nazywane też górami Apuseni stanowią zwarty zespół kilku mniejszych pasm górskich, ograniczający Wyżynę Transylwańską od zachodu. Najwyższymi szczytami są: Curcubăta Mare (1849 m.), Vlădeasa (1836 m.) oraz Muntele Mare (1826 m.). W górach brak wysokogórskich form terenu.

Przeważają tu krasy, szczególnie w górach Bihor^[7]

[edytuj] Karpaty Wschodnie

Karpaty Wschodnie stanowią bardzo rozległą grupę górską, ciągnącą się od Przełęczy Łupkowskiej do przełęczy Predeal., Oprócz terenów rumuńskich, obejmują one pewną część obszarów Polski (Bieszczady Zachodnie z Pogórzem), Słowacji, Ukrainy (całość Karpat Ukraińskich).

Na terenie Rumunii leży najwyższa część masywu wschodniokarpackiego – Góry Rodniańskie ze szczytem Pietros (2303 m.). Krajobraz wykazuje ogromne zróżnicowanie.rumuńskie Karpaty Wschodnie dzielą się na trzy strefy geologiczne: krystaliczną (np. Góry Rodniańskie), wulkaniczną (np. Góry Kelimeńskie, Harghita) i fliszową (np. rejon Obczyn Bukowińskich).^[8]

[edytuj] Karpaty Południowe

Karpaty Południowe ciągną się od Przełęczy Predeal na wschodzie po przełom Dunaju, nazywany też Żelazną Bramą, na południowym zachodzie. Jest to najwyższa grupa górska w Rumunii. Duży obszar jest← wyniesiony na wysokość powyżej 2000 m n.p.m. Najwyższym szczytem Karpat Południowych jest Moldoveanu (2544 m.) w paśmie Gór Fogaraskich; oprócz niego wysokość 2500 m przekraczają szczyty pasm: Parâng, Retezat, Bucegi.

Karpaty Południowe stanowią klimatyczną oraz kulturowo-historyczną barierę pomiędzy Siedmiogrodem a Wołoszczyzną. Przez centralną część gór przełamuje się głęboką doliną Aluta, używana od wieków jako droga z Siedmiogrodu na Wołoszczyznę^[9] .

[edytuj] Granice

• Serbia 476 km
• Węgry 443 km
• Bułgaria 608 km
• Ukraina 531 km
• Mołdawia 450 km
• Morze Czarne 225 km

[edytuj] Hydrologia

[edytuj] Rzeki

Większość rzek Rumunii wypływa z Karpat i wpływa do Dunaju. Cały teren Rumunii znajduje się w dorzeczu Morza Czarnego. Karpaty dzielą Rumunię na dwie strefy hydrologiczne. Rzeki na zachód od Karpat wpływają przeważnie do Cisy. Rzeki we wschodniej części Karpat wpływają bezpośrednio do Dunaju.

Największą rzeką Rumunii jest Dunaj. Na terenie Rumunii Dunaj na długości 1.075 km. Ta rzeka wyznacza odcinki graniczne granice z Serbią-230 km, Bułgarią-471 km, a 91 km z Mołdawią i Ukrainą. Aby skrócić drogę z Dunaju do Morza Czarnego w latach 70. XX wieku przekopano Kanał Dunaj-Morze Czarne z Cernavodă do Konstancy. Na górskich odcinkach rzek są dobre warunki do budowy elektrowni wodnych. ^[10]

Najdłuższe rzeki

• Dunaj (Dunăre) 2 850 (1 075)
• Cisa (Tisa) 1 358 (b.d.)
• Marusza (Mureş) 883 (761)
• Prut 967 (742)
• Aluta (Olt) 736
• Seret (Siret) 726 (559)

[edytuj] Jeziora

Rumunia posiada stosunkowo niewiele jezior. Jeziora górskie, głównie o charakterze polodowcowym występują przede wszystkim w najwyższych partiach Karpat Południowych.Po postawieniu zapór na wielu rzekach powstały sztuczne jeziora zaporowe – m.in.: Vidaru na Ardżeszu, Vidra czy, Bicaz na Bystrzycy u podnóża Gór Ceahlău, i wiele innych. Najrozleglejsze są jeziora przybrzeżne (tzw. limany) w Dobrudży i na w delcie Dunaju. Największe z nich to jezioro Razlm (394 km²) i Zmeica.

[edytuj] Komunikacja

Obecnie sieć rumuńskich dróg wynosi 153 000 km z czego duża część to drogi szutrowe i bite. Jedyną autostradą w kraju jest A1 prowadząca przez 114 kilometrowy odcinek pomiędzy Bukaresztem, a Konstancą. W Rumunii znajduje się też kilka odcinków dróg szybkiego ruchu (między innymi z Bukaresztu do Ploieşti oraz fragment szosy w strone Giurgiu. Rumuńskie drogi dzielą się na cztery kategorie: – E, krajowe – DN (Drum Naţional), wojewódzkie – DJ (Drum Judeţean) i gminne – DC (Drum Comunal). Karpaty, które przecinają całą Rumunię stanowią naturalną barierę komunikacyjną, determinują więc układ szlaków komunikacyjnych. Koleje w Rumunii powstały głównie w II połowie XIX wieku. Aktualnie w Rumunii jest ponad 11 tys. km linii kolejowych. Większość z linii głównych jest obecnie zelektryfikowana, choć inwestycje te zostały dokonane dopiero w ciągu ostatnich kilkunastu lat. Jeszcze w latach 70. w Rumunii większość linii kolejowych była spalinowa a zelektryfikowane były tylko najważniejsze szlaki. W latach 80. rumuński rząd w celu zaoszczędzenia ropy postanowił zelektryfikować koleje. Narodowym przewoźnikiem kolejewym jest Căile Ferate Române.

Transport lotniczy nie jest zbyt rozwinięty. Krajowa flota jest przestarzała, a lotniska pomimo ich dużej ilości są na raczej niskim poziomie technicznym. Najważniejszymi (międzynarodowymi) lotniskami w kraju są bukareszteńskie lotnisko Otopeni, a także lotniska w Timşoarze, Aradzie Konstancy i Suczawie. Praktycznie monopol na rumuńskim rynku linii lotniczych ma państwowy przewoźnik TAROM.

Większość rzek w Rumunii jest nieżeglowna. Do żeglowania nadaje się tylko dolny odcinek Dunaju. Najważniejszymi portami naddunajskimi są Turnu Severin, Giurgiu oraz Brăila i Galaţi

[edytuj] Podział administracyjny

Rumunia dzieli się na 41 okręgów i jedno miasto wydzielone Bukareszt Obecny podział jest wzorowany na francuskich departamentach i został wprowadzony w XIX w.Po II wojnie światowej dokonano reformy administracyjnej dzieląc kraj, podobnie jak w ZSRR na rejony. Niedługo jednak wycofano się z tego pomysłu i w 1968 r. powrócono do podziału na okręgi.

Okręgi:

• Alba
• Arad
• Ardżesz
• Bacău
• Bihor
• Bistriţa-Năsăud
• Botoszany
• Braiła
• Braszów
• Buzău
• Caraş-Severin
• Călăraşi
• Covasna
• Dâmboviţa
• Dolj
• Gałacz
• Giurgiu
• Gorj
• Harghita
• Hunedoara
• Ialomiţa
• Ilfov
• Jassy
• Kluż
• Konstanca
• Maramureş
• Mehedinţi
• Mureş
• Neamţ
• Olt
• Prahova
• Satu Mare
• Sălaj
• Suczawa
• Sybin
• Teleorman
• Timiş
• Tulcza
• Vaslui
• Vâlcea
• Vrancea

[edytuj] Flora i fauna

Roślinnością potencjalną Rumunii są lasy liściaste na nizinach i wyżynach oraz lasy iglaste na terenach wysokogórskich. O ile obszar wyżyn i nizin jest mocno zmieniony przez człowieka, o tyle tutejsze tereny górskie zachowały wiele cech naturalnych, w przeciwieństwie do Karpat w Słowacji czy Polsce. Najczęściej występującymi drzewami liściastymi są dęby i buki, spotyka się też często brzozy, kasztany i inne gatunki drzew. Na obszarach górskich dominują bory świerkowe i sosnowe.

Na terenach górskich Rumunii zachowały się silne populacje niedźwiedzi oraz jeleni, saren, rysi, wilków, lisów i zajęcy. Spośród ciekawszych ptaków wymienić można cietrzewie, głuszce i wciąż dość powszechne tu drapieżniki jak: jastrzębie, sępy i orły. Tereny równin i stepów zamieszkują duże ilości gryzoni.

[edytuj] Klimat

Rumunia leży w strefie umiarkowanego klimatu kontynentalnego. Łuk Karpat stanowi barierę klimatyczną i dzieli kraj na trzy strefy. Strefa zachodnia ma podobny klimat jak Europa zachodnia.

Północno-wschodnia część kraju ma ostre zimy (śr temperatura w styczniu to – 4°C) i bardzo gorące lata z temperaturą dochodzącą do 40°C. Klimat wybrzeża cechuje się pogodnym latem, a temperatury są dzięki chłodzącemu wpływowi morza niższe niż w części północno-wschodniej. Wyższe partie gór maja odrębny klimat, związany z wysokością oraz dużą ilością opadów, które osiągają tam do 1400 mm rocznie. W innych częściach krajach opady osiągają ok. 500 mm rocznie, a w Dobrudży nawet poniżej 400 mm rocznie.

[edytuj] Gospodarka

Rumunia należy do krajów w których gospodarka prężnie się rozwija według danych Krajowego Urzędu Statystycznego INS, rzeczywisty produkt krajowy brutto urósł w minionym roku o 7,7 procent.^[11]. Istotną rolę odgrywa przede wszystkim przemysł wydobywczy i przetwórczy oparty na stosunkowo bogatych i różnorodnych surowcach mineralnych. Stosunkowo ważne w Rumunii jest rolnictwo (11% PKB państwowego)^[12]. W ostatnich latach rumuńska gospodarka mocno przyspieszyła. Spadło bezrobocie, wzrósł dochód narodowy, a inflacja została zatrzymana.

[edytuj] Przemysł

W Rumunii przemysł często jest związany z wydobywaniem surowców naturalnych. Dotyczy to przede wszystkim hutnictwa u podnóży gór Banackich i Poiana Rusca, czy kombinatu hutniczego Hunedoara. Natomiast wielkie rafinerie znajdują się w rejonach wydobycia ropy – koło Ploieşti oraz w rejonie Bacau. Istotnym elementem przemysłowym są elektrownie wodne. Główne ośrodki przemysłowe Rumunii to przede wszystkim większe miasta Wołoszczyzny i Mołdawii z Bukaresztem na czele. Najbardziej rozpoznawalną marką rumuńskiego przemysłu jest należąca obecnie do Renault firma samochodowa Dacia.

[edytuj] Rolnictwo

Rolnictwo rumuńskie podnosi się po latach kombinatów rolniczych i kolektywizacji. Gleby szczególnie na Wyżynie mołdawskiej i naddunajskich nizinach są urodzajne. Wśród upraw przeważa kukurydza, pszenica oraz słonecznik. W kraju uprawiana jest też winorośl, z której wytwarza się wina. Uprawia się niewiele popularnych w Polsce ziemniaków i żyta. W górach wciąż przeważa tradycyjna gospodarka pasterska.

Pasterstwo owiec i bydła jest prowadzone praktycznie we wszystkich rejonach górskich.

[edytuj] Turystyka

Rumunie odwiedza rocznie 5 milionów turystów ^[13]. Największe kurorty znajdują się nad Morzem Czarnym są nimi m.in. Eforia czy Mangalia. Dużo turystów jeździ też w rejony Karpat, które w Rumunii są wyjątkowo nieucywilizowane i pierwotne. W Rumunii znajduje się wiele wartościowych zabytków jak leżące w Mołdawii monastyry, czy XIX-wieczna zabudowa Bukaresztu.

[edytuj] Zasoby naturalne

Istotną rolę odgrywa przemysł wydobywczy i przetwórczy oparty na stosunkowo bogatych i różnorodnych surowcach mineralnych. Głównym obszarem ich występowania są Karpaty i Wyżyna Siedmiogrodzka. Są to: ropa naftowa (największe wydobycie w Europie po WNP), której zasoby są jednak na wyczerpaniu, gaz ziemny, węgiel brunatny i kamienny, mangan, żelazo, miedź, sól kamienna, cynk i ołów oraz złoto. W różnych częściach rumuńskich Karpat eksploatowanych jest wiele kopalni, które wpływają swoim istnieniem na niszczenie przyrody i krajobrazu.W Subkarpatach Mołdawskich w dolinę Trotus oraz koło Bacău wydobywa się ropę naftową, sól kamienną oraz węgiel brunatny. W Karpatach Wschodnich, w górach Marmaroskich wydobywane są się rudy miedzi, cynku i ołowiu, a w górach Rodniańskich wydobywa się piryt. W dolinie Bystrzycy wydobywa się rudy manganu .W Górach Hăsmaş wydobywa się natomiast rudy miedzi. Natomiast na północ od Ploeszti, u wylotu doliny Prahovy eksploatowane sa największe w Rumunii i jedne z największych w Europie złoża ropy naftowej. Głównym zagłębiem górniczym Karpat Południowych jest rejon górnej części doliny rzeki Jiu – okolice Petroşani. Wydobywa się tu przede wszystkim węgiel brunatny. Natomiast w dolinie Cerna na południe od Hunedoara w górach Poiana Ruscă eksploatuje się złoża rud cynku, ołowiu i pirytu a bardziej na zachód – żelaza. Kolejnym zagłębiem górniczym, na zachodnim skraju Karpat Południowych są góry Banackie. Wydobywa się tu węgiel kamienny (rejon Reşiţa i Caransebeş) oraz rudy żelaza (Ocna de Fier i rejon Gór Aninei). Góry Zachodniorumuńskie, a w szczególności ich część południowo-wschodnia są bogate w rudy cynku i ołowiu, rtęci a także złota. W północnej ich części oraz na Wyżynie Samoszu eksploatuje się boksyty. Najważniejszym surowcem wydobywanym na obszarze Wyżyny Siedmiogrodzkiej jest gaz ziemny.^[14]

[edytuj] Regiony historyczne

Poza oficjalnym podziałem administracyjnym Rumunii na okręgi, tradycyjnie wydziela się także krainy historyczne, których symbole znajdują się na rumuńskim godle. Nie przewiduje się nadania im w przyszłości jakichś form autonomii, samodzielności, itp., choć istnieją plany nowego podziału, tym razem na regiony.

[edytuj] Wołoszczyzna

Wołoszczyzna jest krainą historyczną leżącą na południu Rumunii. Obejmuje nizinę Wołoską od Karpat Południowych do dolnego Dunaju. Najważniejszym miastem Wołoszczyzny jest Bukareszt. Ważnymi miastami są też Krajowa, Ploeszti i Braiła. Jednym z władców Wołoszczyzny był sławny Vlad Ţepeş znany lepiej jako Drakula.

W starożytności Wołoszczyzna była zamieszkana przez Traków, a później przez Daków. W 106 roku cesarz Trajan podbił Wołoszczyznę i przyłączył ją do Dacji. Później Wołoszczyzna przechodziła przez ręce m.in. Bułgarów, Hunów aż wreszcie Węgrów.

Państwo Wołoskie powstało w I połowie XVI wieku.

Później dostało się pod panowanie Imperium Osmańskiego aż wreszcie w 1861 r. Stało się częścią zjednoczonej Rumunii.

[edytuj] Banat

Banat jest krainą historyczną leżącą na zachodzie Rumunii pomiędzy rzekami Cisą, a Dunajem. Banat leży w trzech państwach: Rumunii, Serbii i Na Węgrzech. Głównym miastem Banatu jest Timişoara. W starożytności Banat wchodził w skład Dacji. Później dostał się pod panowanie węgierskie i tureckie. 31 października 1918 roku proklamowano Republikę Banacką. Jednak już dwa tygodnie później do Banatu wkroczyły wojska Serbskie. Ostatecznie w 1920 roku. Banat podzielono pomiędzy Węgry, Rumunię i Serbię. region obejmuje obszar o dość regularnym kształcie, którego granicą od północy jest rzeka Marusza aż do jej ujścia do Cisy. Ta z kolei na odcinku od Szegedu do ujścia do Dunaju stanowi jego zachodnią granicę. Południową granicę tworzą odcinek Dunaju od ujścia Cisy po przełom pomiędzy Karpatami a górami Wschodnioserbskimi oraz główny grzbiet zachodniego fragmentu Karpat południowych (w tym tzw. gór Banackich) do odejścia na północny wschód bocznego ramienia gór Ţarcu.^[15]

[edytuj] Siedmiogród (Transylwania)

Kraina historyczna położona na Wyżynie Siedmiogrodzkiej. Główne miasta Siedmiogrodu to Braszów, Kluż-Napoka i Sybin. Transylwania jest krainą narodowo mieszaną -większość stanowią Rumuni, ale bardzo liczne są mniejszości narodowe Cygańskie, Szeklerskie i Węgierskie.

W starożytności krainę zamieszkiwali Dakowie. Później dostała się ono pod panowanie Węgierskie którzy na te tereny zaczęli sprowadzać chłopów z Niemiec i Holandii nazywanych później Sasami Siedmiogrodzkimi. Później Siedmiogród dostał się do tureckiej strefy wpływów. Jeden z książąt Siedmiogrodzkich Stefan Batory został wybrany królem Polski. W 1699 roku Siedmiogród został przyłączony do Austrii i aż do końca I wojny światowej pozostawał pod jej panowaniem. W 1918 roku Transylwania została przyłączona do Rumunii. Podczas II wojny światowej Siedmiogród został przyłączony do prohitlerowskich Węgier. Po zakończeniu wojny kraina została ponownie włączona do Rumunii.

[edytuj] Mołdawia

Mołdawia to kraina historyczna leżąca w trzech krajach Mołdawii, Rumunii i Ukrainie. Głównymi miastami w Mołdawii są Jassy i Gałacz. Kraina należała kiedyś do Hospodarstwa Mołdawskiego.Na terenie państwa rumuńskiego rozciąga się od grzbietu Karpat Wschodnich po rzekę Prut. Od północy zamyka ją granica rumuńsko-ukraińska, a od południa graniczy z Muntenią na linii od miasta Gałacz po zagięcie grzbietu Karpat. Historyczna Mołdawia obejmuje również tereny nienależące obecnie do Rumunii – przede wszystkim obszar pomiędzy Prutem i Dniestrem, zwany dawniej Besarabią, Mołdawię. Oprócz wschodnich stoków Karpat podstawową jednostką geograficzną rumuńskiej Mołdawii jest Wyżyna Mołdawska.^[16]

[edytuj] Dobrudża

Kraina historyczna leżąca częściowo w Rumunii, a częściowo w Bułgarii. Głównym miastem regionu jest Konstanca.

Tereny Dobrudży należały do rzymskiej prowincji Mezja. Następnie należało do Bizancjum, a w VII wieku zostało włączone do Bułgarii. Od XIV w. kraina należała do Turcji.W czasie I wojny światowej została włączona do Wielkiej Rumunii. Której została oficjalnie w całości w 1919 r. Po zakończeniu II wojny światowej Dobrudża została podzielona pomiędzy Bułgarię i Rumunię.

Region nizzinny nadmorski najwyższe wzniesienie ma zaledwie 467 m n.p.m. Na terenie Dobrudży znajduje się bagnisty teren delty Dunaju. W północnej części kraju znajdują się duże, zamknięte mierzejami jeziora przybrzeżne, zwane limanami

[edytuj] Większe miasta

	miasto	liczba mieszkańców	okręg
1	Bukareszt	2 082 334
2	Jassy	320 888	Jassy
3	Kluż-Napoka	317 953	Kluż
4	Timişoara	317 660	Timiş
5	Konstanca	310 471	Konstanca
6	Krajowa	302 601	Dolj
7	Gałacz	298 861	Gałacz
8	Braszów	284 595	Braszów
9	Ploeszti	232 527	Prachova
10	Braiła	216 292	Braiła
11	Oradea	206 616	Bihor
12	Arad	183 939	Arad
13	Bacau	175 500	Bacau

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Wielki Atlas Świata, Świat Książki 2002
• The Wordl Factbook, CIA 2007
• Rumunia:Mozaika w żywych kolorach,Bezdroża 2004

[edytuj] Zobacz też

• Rumunia
• Rzeki Rumunii
• Wołoszczyzna, Siedmiogród, Banat, Mołdawia, Dobrudża

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Towarzystwo Polsko-Rumuńskie w Krakowie-Wszystko o Rumunii