UT-2
Z Wikipedii
UT-2 УТ-2 |
|
Dane podstawowe | |
Państwo | ZSRR |
Producent | Jakowlew |
Typ | samolot szkolno-treningowy |
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji drewnianej, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga | 2 (uczeń, instruktor) |
Historia | |
Data oblotu | 11 lipca 1935 |
Lata produkcji | 1937 – 1947 |
Dane techniczne | |
Napęd | patrz tabela |
Moc | patrz tabela |
Wymiary | |
Rozpiętość | patrz tabela |
Długość | patrz tabela |
Wysokość | patrz tabela |
Powierzchnia nośna | patrz tabela |
Masa | |
Własna | patrz tabela |
Startowa | patrz tabela |
Zapas paliwa | 200 l |
Osiągi | |
Prędkość maksymalna | patrz tabela |
Prędkość przelotowa | patrz tabela |
Prędkość minimalna | patrz tabela |
Prędkość wznoszenia | patrz tabela |
Pułap | patrz tabela |
Zasięg | patrz tabela |
Długotrwałość lotu | patrz tabela |
Rozbieg | patrz tabela |
Dobieg | patrz tabela |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
ZSRR, Polska, Węgry | |
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
UT-2 (do 1940 AIR-10) – radziecki samolot szkolno-treningowy z lat trzydziestych i okresu II wojny światowej
Spis treści |
[edytuj] Historia
W połowie lat trzydziestych skonstruowano szereg samolotów szkolnych, wśród tych konstrukcji znalazły się również konstrukcje opracowane przez Aleksandra Jakowlewa.
W połowie lat trzydziestych opierając się na swoich wcześniejszych konstrukcjach Aleksander Jakowlew biorąc pod uwagę oceny swojego wcześniejszego samolotu AIR-9 opracował nowy samolot przeznaczony do szkolenia i treningu pilotów. Samolot ten otrzymał oznaczenie AIR-10 a jego prototyp został oblatany 11 lipca 1935 roku. Samolot ten już we wrześniu 1935 roku wziął udział w rajdzie samolotów szkolnych i sportowych na trasie 4 500 km a który miał wyłonić samolot mający stać się podstawowym samolotem szkolnym. Samolot AIR-10 zajął w tym rajdzie pierwsze miejsce, skierowano go więc do dalszych prób, trwały one do 1936 roku.
W czasie tych prób potwierdzono przydatność tego samolotu do szkolenia podstawowego pilotów zarówno cywilnych jak i wojskowych. W czasie tych prób zastosowano również w nim pływaki. Ostatecznie na początku 1937 roku opracowano ostateczną wersję samolotu i we wrześniu 1937 roku wprowadzono go do produkcji seryjnej pod oznaczenie UT-2 (skrót od nazwy ros. учебно-тренировочный двухместный – pol. szkolno-treningowy dwumiejscowy) początkowo był on produkowany z silnikiem M-11E, a później stosowano również inne wersje tego silnik (M-11M i M-11K).
Po wprowadzeniu samolotu do szkolenia w szkołach lotniczych oraz aeroklubach stwierdzono jednak, że samolot ten ma tendencję do wchodzenia w korkociąg płaski o czym poinformowano konstruktora, który podjął dalsze prace nad nim i w 1941 roku opracowano zmodyfikowaną wersję samolotu oznaczona jako UT-2M i natychmiast wprowadzono go do produkcji seryjnej.
Produkcja samolotu UT-2 trwała do 1947 roku i łącznie wyprodukowano 7243 samoloty obu wersji (nie licząc egzemplarzy prototypowych).
Wersje samolotu UT-2:
- AIR-10 – prototyp samolotu szkolnego
- AIR-11 – prototyp trzymiejscowego samolotu turystycznego wyposażonego w silnik Gipsy Major o mocy 120 KM (88 kW), zbudowana w 1936 roku
- AIR-12 – prototyp dwumiejscowego samolotu przeznaczonego do treningu pilotów mających wykonywać dalekie przeloty
- UT-2 – wersja produkowana seryjnie
- AIR-16 – prototyp, czteromiejscowy samolot wyposażony w silnik Renault o mocy 220 KM (161 kW)
- AIR-20 – wersja samolotu AIR-10 wyposażona w silnik Renault Bengali o mocy 140 KM (103 kW)
- UT-2M – zmodyfikowana wersja samolotu UT-2, produkowana seryjnie od 1940 roku
- UT-2 SEN – prototyp w którym zastosowano podwozie na poduszce powietrznej
- UT-2MW – ulepszona wersja samolotu UT-2M z zakrytymi kabinami, opracowany w 1942 roku
- UT-2L – ulepszona wersja samolotu UT-2MW, opracowana w 1943 roku, która stała się podstawą do opracowania samolotu Jak-18
Oprócz tych wersji prowadzono również pracę nad zastosowaniem tego samolotu do działań bojowych, opracowano w ten sposób samolot oznaczony jako UT-2MB – lekki bombowiec mogący zabrać 200 kg bomb oraz samolot szturmowy – wyposażony w jeden lub dwa karabiny maszynowe SzKAS i pociski rakietowe RS. Żadna z tych wersji nie wyszła poza fazę projektu.
[edytuj] Użycie
Samolot UT-2 od rozpoczęcia produkcji seryjnej zostały wprowadzone do wojskowych szkół lotniczych oraz aeroklubów OSOAWICHIM, gdzie zaczęto nimi zastępować użytkowane tam dwupłatowe samoloty U-2 . Stały się one podstawowym samolotem szkolno-treningowym i użytkowane były do lat pięćdziesiątych, gdy zaczęto je zastępować samolotami Jak-18
Samoloty UT-2M od 1944 roku znalazły się na wyposażeniu lotnictwa polskiego i na tych samolotach szkolono polskich pilotów w ZSRR, a później stały się ona podstawowym samolotem do szkolenia pilotów w polskich szkołach lotniczych w Zamościu, Dęblinie i Radomiu. Znajdowały się one również na wyposażeniu poszczególnych pułków lotniczych. Łącznie w lotnictwie polskim było około 140 samolotów tego typu. Były one użytkowane do 1952 roku, gdy zaczęto wprowadzać do użycia polski samolot szkolny LWD Junak.
[edytuj] Opis konstrukcji
Samolot UT-2 to dwumiejscowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji drewnianej.
Kadłub drewniany, szkielet kratownicowy o przekroju prostokątnym. Z przodu kadłuba znajdowało się łożę silnika a następnie za przegrodą ogniową zbiornik oleju i paliwa. W dalszej części odkryta kabina w systemie tandem, wyposażona w podwójny układ sterowania. Dla ułatwienia wysiadania burty obok kabin były uchylne. Kadłub w przedniej części kryty był blachą, w dalszej części górna część pokryta była sklejką, reszt płótnem.
Płaty dwudźwigarowe drewniane, trójdzielne, środkowa część stanowiła całość z kadłubem. Płat wyposażony był w lotki metalowe. Skrzydła były kryte sklejką. Wewnątrz płata znajdowały się dwa zbiorniki paliwa.
Podwozie klasyczne, dwukołowe stałe, mocowane do środkowej części płatów.
Napęd stanowił jeden silnik gwiazdowy umieszczony w przedniej części kadłuba, z śmigłem dwułopatowym drewnianym.
[edytuj] Dane taktyczno-techniczne wersji samolotu UT-2
Wersja | AIR-10 | UT-2 | UT-2M |
Napęd | 1 silnik gaźnikowy M-11 | 1 silnik gaźnikowy M-11D/K | 1 silnik gaźnikowy M-11D/K |
Moc | 100 KM (73,5 kW) | 125 KM (92 kW) | 125 KM (92 kW) |
Rozpiętość (m) | 10,20 | 10,20 | 10,20 |
Długość (m) | 6,80 | 7,15 | 7,35 |
Wysokość (m) | 2,99 | 2,99 | 3,04 |
Powierzchnia nośna (m²) | 15,50 | 17,12 | 17,00 |
Masa własna (kg) | 516 | 628 | 660 |
Masa startowa (kg) | 788 | 940 | 1010 |
Prędkość maksymalna (km/h) | 217 | 210 | 185 |
Prędkość przelotowa (km/h) | 160 | 170 | 140 |
Prędkość minimalna (km/h) | 70 | 90 | 90 |
Prędkość wznoszenia (m/s) | 3,5 | 3,3 | 2,6 |
Pułap (m) | 5 700 | 4 700 | 3 830 |
Zasięg (km) | 750 | 1130 | 950 |
Długotrwałość lotu (h) | 4,5 | 6,5 | 6,5 |
Rozbieg (m) | 100 | 200 | 250 |
Dobieg (m) | 120 | 235 | 300 |
[edytuj] Linki zewnętrzne
UT-1 | UT-2 | Jak-1 | Jak-2 | Jak-3 | Jak-4 | Jak-5 | Jak-6 | Jak-7 | Jak-8 | Jak-9 | Jak-10 | Jak-11 | Jak-12 | Jak-13 | Jak-14 | Jak-15 | Jak-16 | Jak-17 | Jak-18 | Jak-19 | Jak-21 | Jak-23 | Jak-24 | Jak-25 (I) - Jak-25 | Jak-26 | Jak-27 | Jak-28 | Jak-30 (I) - Jak-30 | Jak-32 | Jak-36 | Jak-38 | Jak-40 | Jak-41 | Jak-42 | Jak-43 | Jak-44 | Jak-46 | Jak-50 (I) - Jak-50 | Jak-52 | Jak-54 | Jak-55 | Jak-56 | Jak-112 | Jak-130 | Jak-140 | Jak-141
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
I-15 • I-153 • I-16 • MiG-1 • MiG-3 • Jak-1 • Jak-3 • Jak-7 • Jak-9 • ŁaGG-3 • Ła-5 • Ła-7 |
|
Samoloty bombowe | |
Su-2 • Jak-4 • SB-2 • Ar-2 • Pe-2 • Tu-2 • Ił-4 • Jer-2 • TB-3 • Pe-8 |
|
Samoloty szturmowe | Samoloty szkolne i treningowe |
UT-1 • UT-2 |
|
Samoloty i szybowce transportowe | Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe |
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
I-28 • I-30 • I-180 • I-185 • I-250 • ITP • IS-1 • MiG-DIS • BI-1 • ANT-58 |