Zaborów (powiat warszawski zachodni)
Z Wikipedii
Współrzędne: 52°15'44" N 20°40'37" E
Zaborów | |
Województwo | mazowieckie |
Powiat | warszawski zachodni |
Gmina | Leszno |
Sołtys | Jan Kucharski |
Położenie | 52° 15' 44'' N 20° 40' 37'' E |
Wysokość | 87 m n.p.m. |
Liczba mieszkańców (2001) • liczba ludności |
680[1] |
Strefa numeracyjna (do 2005) |
0 22 |
Kod pocztowy | 05-083 |
Tablice rejestracyjne | WZ |
SIMC10 | 0004682 |
Położenie na mapie Polski
|
|
Centrum Zaborowa, w głębi widoczna szkoła, remiza i nowe rondo |
|
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Zaborów – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Leszno, ok. 30 km na zachód od centrum Warszawy przy południowej granicy i w otulinie Kampinoskiego Parku Narodowego. Miejscowość położona jest na dawnym Trakcie Królewskim z Warszawy do Sochaczewa w miejscu, gdzie skarpa wysokiego tarasu rozcięta jest niewielką doliną erozyjną.
Spis treści |
[edytuj] Geografia
[edytuj] Położenie geograficzne
Zaborów położony jest na Nizinie Mazowieckiej na Równininie Łowicko-Błońskiej na Mazowszu, w centralnej Polsce i w zachodniej części województwa mazowieckiego. Oddalony jest o około 15 km od zachodnich granic Warszawy i około 30 km od jej centrum, 5 km od siedziby gminy w Lesznie i 12 km od siedziby powiatu w Ożarowie Mazowieckim, na obrzeżu aglomeracji warszawskiej.
[edytuj] Warunki naturalne
Wieś znajduje się na krawędzi wysokiego tarasu rozciętego tu doliną erozyjną, w której znajdują się liczne stawy. Dolina wyżłobiona została przez jeden z dopływów Kanału Zaborowskiego w dorzeczu Wisły. Wieś położona jest na skraju Puszczy Kampinoskiej w otulinie Kampinoskiego Parku Narodowego, na mikroklimat wpływ ma tu obecność dużego kompleksu leśnego na północ od wsi, jak i rozległej równiny pokrytej przez uprawy rolne od południa. Klimat umiarkowany, chłodny.
Najbliższe rezerwaty przyrody w obrębie Kampinoskiego Parku Narodowego to Rezerwat Debły, Kalisko i Zaborów Leśny[2].
W parku przypałacowym znajduje się kilka drzew pomnikowych, sam park zajmuje powierzchnię 9,6 ha, w tym 0,77 ha wód[3].
[edytuj] Historia
[edytuj] Początki wsi
Początki osadnictwa w tym rejonie datowane są na I w. p.n.e. - IV w. n.e., z którego to okresu w okolicy znaleziono podczas prac archeologicznych pozostałości dymarek - śladów po wielkim ośrodku hutnictwa z centrum w obecnym Pruszkowie[2]. Ponadto w 1987 roku znaleziono tu szklany pucharek z białego szkła ozdobionego malowanymi, wielobarwnymi przedstawieniami gladiatorów datowany na II w. n.e. W trakcie tych prac znaleziono też fragmenty ceramiki i przepalone kości ludzkie, a zdjęcie lotnicze wykazało istnienie kolistej przestrzeni o średnicy około 60 metrów obwiedzionej pasem ciemnej warstwy szerokości 2 m. Istnieje hipoteza, że są to pozostałości po grobie książęcym.[4]
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z roku 1239 i dotyczą Ścibora z Zaborowa w Ziemi Warszawskiej[2] w Księstwie Mazowieckim. Wieś była gniazdem rodowym Zaborowskich herbu Rogala. Parafia erygowana została tu w XIV lub XV wieku - pierwsze zapiski zaginęły. W 1465 wymieniany jest pleban zaborowski Jan, a w tym samym roku biskup Andrzej Bniński darował parafii dziesięcinę snopową[5]. Po inkorporacji Mazowsza od 1529 do 1795 roku w Ziemi Warszawskiej w województwie mazowieckim. W czasie wizytacji w 1670 biskup Mikołaj Święcicki zapisał: de erectionis huius Ecclesiae ex antiquo Nulla notitia. Pierwszy kościół drewniany spłonął w 1700 i w tym samym roku powstał nowy, także drewniany, staraniem ks. Glinki i przetrwał on do 1790 roku[5].
W 1791 roku wzniesiony został nowy kościół murowany nakładem właścicieli Zaborowa Placyda i Karoliny Izbińskich herbu Prawdzic wg projektu Hilarego Szpilowskiego[5][2]. Kościół wzniesiony w stylu klasycystycznym we wnętrzach zawiera fragmenty wyposażenia z wcześniejszych kościołów, głównie z XVIII wieku. Kościół został poświęcony przez ks. Onufrego Szembeka archidiakona warszawskiego dnia 22 lutego 1791 roku[5].
[edytuj] Okres zaborów
Po III rozbiorze Rzeczypospolitej w 1795 Zaborów znalazł się w zaborze pruskim, w latach 1807-1814 w Księstwie Warszawskim, a od 1815 w zależnym od Rosji Królestwie Polskim, w powiecie warszawskim w guberni warszawskiej.
W 1812 roku wymieniana jest po raz pierwszy szkoła parafialna w Zaborowie, w 1850 powstaje szkoła świecka w budynku dawnej kuźni[6]. W 1839 odnowiony i przerobiony został kościół przez Adama Izbińskiego, w 1840 powstaje murowana plebania[5][2]. W 1897 dobra zaborowskie nabywa warszawski bankier Leon Feliks Goldstand[7] i w latach 1901-1903 powstaje pałac w stylu eklektyczno-secesyjnym wg projektu arch. Franciszka Lilpopa, otoczony parkiem z 1 poł. XIX wieku, wzniesiony w miejscu wcześniejszego dworu Izbińskich[8]. W 1905 roku ma miejsce kolejna restauracja kościoła nakładem Leona Feliksa Goldstanda, dziedzica dóbr zaborowskich[5]. Do początku XX wieku istniał tu młyn wodny, do którego napędzania służyła woda pochodząca ze spiętrzenia w dolince erozyjnej[2]. Spiętrzona woda ujęta została w szereg stawów istniejących do dzisiaj.
[edytuj] I wojna światowa i okres międzywojenny
W sierpniu 1914 w czasie I wojny światowej szkoła i jej wyposażenie zdewastowane zostały przez wojsko rosyjskie i otwarta została dopiero w 1915[6]. W 1921 ponownie znalazł się w granicach administracyjnych powiatu warszawskiego, w województwie warszawskim, siedziba Gminy Zaborów. 10 października 1928 roku na posiedzeniu szkolnej Rady Pedagogicznej zapadła decyzja o uczczeniu 10 rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę poprzez ustawienie przed szkołą betonowego obelisku na kopcu z wmurowaną okolicznościową płytą. W 1932 rozpoczęła się budowa nowej szkoły, która w 1938 otrzymała imię Powstańców 1863 roku w związku z istnieniem na terenie ówczesnej Gminy Zaborów mogiły 72 powstańców styczniowych z 1863 r., którą opiekowali się uczniowie[6].
[edytuj] II wojna światowa
Do 1939 roku mieszkała w Zaborowie córka Goldstanda - Janina Górska wraz z mężem, w chwili wybuchu wojny wyjechała do Anglii[7]. 3 września 1939 budynek szkolny został zajęty przez lotników z 3 dywizjonu Brygady Pościgowej, którzy mieli tu swoje lotnisko polowe[6]. Lotnisko było położone w złym miejscu, a samoloty rozmieszczone przy polnej drodze, w sztucznym zagajniku i w stogach siana[9]. W połowie września miejscowość opanowali Niemcy, zajęli pałac[10], a budynek szkoły od 1943 objęła niemiecka żandarmeria, organizując w niej placówkę Schutzpolizei, której zadaniem było terroryzowanie okolicznych mieszkańców[6]. Odbywały się tu krwawe przesłuchania, a więźniowie byli bici i torturowani[2]. W 1945 z terenu szkoły ekshumowano 4 ciała na cmentarz na uroczysku Wiktorów, gdzie spoczęły wśród 82 ofiar egzekucji z 5-7 lipca 1944 roku[11]. Na miejscowym cmentarzu grzebalnym powstała też kwatera żołnierzy polskich poległych w 1939 roku[2].
[edytuj] Okres powojenny
Po wojnie w dawnym majątku zaborowskim powstał PGR nastawiony na produkcję mleka i hodowlę bydła[2]. W pałacu urządzono biura PGR a w oranżerii skład nawozów[10]. W 1968 roku pałac został przejęty przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich i w 1974 powstał tu dom pracy twórczej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[10]. W 1971 oddano do użytku nową, rozbudowaną szkołę. W 1985 na szkolnym skwerze stanął kamień z napisem: "Pamięci naszych bliskich i nieznanych rodaków, którzy w latach 1943-44 cierpieli i umierali katowani przez hitlerowców w tutejszej szkole poświęca miejscowe społeczeństwo."[6]
W latach 1952-1957 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego do powiatu pruszkowskiego i była siedzibą gminy. W latach 1957-1975 i 1975-1998 miejscowość nadal należała administracyjnie do województwa warszawskiego. Od 1998 w województwie mazowieckim, powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Leszno.
3 listopada 1983 roku do Polski przyjechała po raz drugi Matka Teresa z Kalkuty wraz z czterema siostrami (2 Hinduski, Niemka i Angielka), aby otworzyć w Zaborowie dom swojego zgromadzenia. Dom Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Miłości mieści się w Feliksowie przy ul. Stołecznej 141 i jest to dom formacyjny, w którym przebywa około 40 misjonarek.[12][13]
Po roku 1990 pałac przekazany został przez komisję likwidacyjną dzielącą dawny majątek RSW - dwóm organizacjom: Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich i Stowarzyszeniu Dziennikarzy Rzeczypospolitej[7]. W 1998 oddano salę gimnastyczną przy szkole kończąc tym samym kolejny etap jej rozbudowy[6].
W 2002 odbyła się renowacja kościoła i plebanii, a po remoncie i modernizacji drogi nr 580 w latach 2005-2007 w Zaborowie powstało rondo. Pałac stał się własnością prywatną i jego zwiedzanie jest utrudnione[14].
[edytuj] Turystyka
[edytuj] Zabytki
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych na terenie Zaborowa[15]:
- kościół pw. św. Anny z 1791 roku (nr rej.: 1119/499/62 z 23.03.1962)
- cmentarz rzymskokatolicki założony ok. 1830 roku o pow. 1,35 ha (nr rej.: 1465 z 20.02.1991)
- zespół pałacowy Goldstandów z 2. połowy XIX (nr rej.: 1118/500/62 z 23.03.1962: pałac i park)
- zespół folwarczny z przełomu XIX/XX wieku (nr rej.: 1600-A z 29.11.1995: oficyna, wozownia, spichrz, stodoła, obora, dom mieszkalny)
- zespół szkolny, (nr rej.: 2-A z 25.10.2000: stara szkoła z 1850, nowa szkoła z 1935, ogród szkolny (teren) i ogrodzenie).
[edytuj] Szlaki turystyczne
- Południowy Szlak Krawędziowy (Kampinos - Granica - Leszno - Dąbrowa Leśna) 49,8 km
- Kampinoski Szlak Rowerowy (wokół KPN) 144,5 km
[edytuj] Kultura i edukacja
We wsi znajduje się Zespół Szkół Publicznych, w skład którego wchodzi Szkoła Podstawowa im. Powstańców 1863 r, gimnazjum i oddziały przedszkolne 6-latków[16]. W szkole działa m.in. klub karate. We wsi znajduje się także remiza Ochotniczej Straży Pożarnej oraz filia biblioteki publicznej Gminy Leszno przy ul. Leśnej 21[17]. Działa tu także Klub Sportowy Zaborowianka Zaborów, założony w 1998 roku[18]. W latach 2008-2013 planowane jest zbudowanie tu nowego przedszkola, a także przygotowanie terenów pod budowę ośrodka rekreacyjno-rehabilitacyjnego dla dzieci niepełnosprawnych na terenie gminy Leszno.[19]
W 2007 roku na terenie Zespołu Szkół Publicznych powstał też plac zabaw dla dzieci[20] i nowe ogólnodostępne boisko sportowe o sztucznej nawierzchni, którego budowa możliwa była dzięki dotacjom Ministerstwa Sportu i Urzędu Marszałkowskiego[21].
[edytuj] Infrastruktura
[edytuj] Komunikacja
We wsi znajduje się przystanek autobusowy podmiejskiej linii autobusowej MZA nr 719 łączącej Leszno z Warszawą.[22] Połączenie z Warszawą zapewniają także liczne prywatne minibusy i autobusy PKS.
Najbliższa stacja kolejowa znajduje się w Płochocinie - stacja Płochocin Osiedle na linii kolejowej nr 3 Warszawa Zachodnia-Kunowice.
W miejscowości krzyżuje się kilka lokalnych i wojewódzkich dróg:
[edytuj] Infrastruktura techniczna
Wieś jest w pełni zelektryfikowana, nadzór nad elektroenergetyczną siecią przesyłową ma Zakład Energetyczny Warszawa-Teren S.A. Wieś posiada wodociąg, który jest podłączony do ujęcia wody w sąsiednim Feliksowie, gdzie woda pobierana jest z wód podziemnych z utworów czwartorzędowych[3]. Na terenie stacji uzdatniania wody znajduje się też najbliższa stacja bazowa telefonii komórkowej, gdzie z wieży korzystają firmy PTK Centertel Sp. z.o.o., PTC Sp. z.o.o. i Polkomtel S.A.
Zaborów nie ma natomiast podłączenia do sieci gazowniczej i kanalizacji[3]. W 2008 roku odbyło się pierwsze spotkanie mieszkańców w sprawie skanalizowania posesji[23]. W latach 2008-2013 planowana jest budowa oczyszczalni ścieków.[19]
[edytuj] Gospodarka
Zaborów położony jest w otulinie Kampinoskiego Parku Narodowego, co oznacza, że działalność prowadzona w tej strefie nie może szkodliwie oddziaływać na przyrodę parku narodowego[3]. Dobre gleby występujące w południowej części miejscowości pozwalają na produkcję rolniczą - w gminie Leszno 52% powierzchni gruntów zajmuje produkcja rolna[3]. W północnej części miejscowości poniżej tarasu występują głównie piaski rzeczne tarasu nadzalewowego Wisły[2], stąd grunty te porastają głównie łąki i lasy.
Wśród podmiotów gospodarczych zarejestrowanych w gminie Leszno przeważają przedsiębiorcy z takich dziedzin jak handel detaliczny i hurtowy, usługi transportowe i przewóz osób, usługi budowlane i pokrewne oraz mechanika pojazdowa[3]. Bliskość Warszawy i dogodne z nią połączenie sprawia, że część mieszkańców dojeżdża do pracy do stolicy.
Znajduje się tu remiza straży pożarnej, poczta, kiosk i sklepy[2].
W Feliksowie działa Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej "Medicor" wraz z apteką, utworzony w 1999 roku[24].
[edytuj] Zaborów w kulturze
Pałac w Zaborowie i otaczający go park posłużyły za plenery przy kręceniu takich filmów jak „Lalka” czy „Kariera Nikodema Dyzmy.”[14] W dworze u Izbińskich gościem bywała pisarka Klementyna z Tańskich Hoffmanowa.[2] W Zaborowie konie dla regimentu od pana Trzaskowskiego mieli nabyć bohaterowie powieści Henryka Sienkiewicza "Ogniem i mieczem" - Wołodyjowski i Zagłoba, lecz po drodze doszło do pojedynku z Bohunem w Lipkowie[25].
[edytuj] Najbliższe miejscowości
W sąsiedztwie 'Zaborowa' znajdują się następujące miejscowości: | |||||||||||
Kępiaste 10 km | Ławy 3,5 km | Wiktorów 1,8 km | |||||||||
Zaborówek 3,7 km, Sochaczew 26 km |
|
Wyględy 1,8 km, Warszawa 15 km |
|||||||||
Wąsy-Wieś 3,1 km, Błonie 10 km |
Pilaszków 3,1 km | Feliksów 1,2 km, Ożarów Mazowiecki 12 km |
Przypisy
- ↑ W czasie wyborów w 2007 uprawnionych do głosowania w Zaborowie z rejonu wsi: Zaborów, Wólka, Ławy, Feliksów, Wiktorów, Wyględy, Wąsy-Kolonia, Wąsy-Wieś, Zaborówek i Zaborówek ul.Stołeczna uprawnionych do głosowania było 2201 osób wg danych Państwowej Komisji Wyborczej.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 Lechosław Herz: Puszcza Kampinoska. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2002. ISBN 83-85557-96-2.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Program Ochrony Środowiska 2004, Powiat Warszawski Zachodni, [dostęp 15.02.2008]
- ↑ Teresa Stawiarska: Naczynia szklane okresu rzymskiego z terenu Polski. Warszawa: Instytut Archeologii i Etnologii PAN, 1999. ISBN 8385463674 strony=243.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Informacje na tablicy informacyjnej przed wejściem do kościoła pw. św. Anny w Zaborowie.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Historia Szkoły w Zaborowie. [dostęp 13.02.2008].
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Zaborów. Zabytki znane i nieznane. [dostęp 13.02.2008].
- ↑ Turystyka. Powiat Warszawski Zachodni. [dostęp 13.02.2008].
- ↑ Medard Krzycki: Sowy nadlecą o świcie. Warszawa: Żółty Tygrys, MON, 1970/15.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Włodzimierz Jacek Adamski: Zaborów - pałac eklektyczny. Zamki w Polsce. [dostęp 13.02.2008].
- ↑ Marek Dąbrowski, Roman Kościński, Zbigniew Kozłowski, Zygmunt Malinowski, Wiesław Szczepanek: Trasy kolarskie wokół Warszawy. Warszawa: Zakład Wydawniczo-Propagandowy PTTK, 1981.
- ↑ Kałuski, Marian: Polacy w Albanii. AzPolonia, 6.11.2006. [dostęp 27.02.2008].
- ↑ Zakony żeńskie. Archidiecezja warszawska. [dostęp 27.02.2008].
- ↑ 14,0 14,1 Wokół "zielonych płuc Warszawy". W: Turystyczny przewodnik po Mazowszu [on-line]. Mazowiecki Urząd Wojewódzki w Warszawie. [dostęp 13.02.2008].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych, woj. mazowieckie, Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, dostęp 13.02.2008
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Gminy Leszno (pl). [dostęp 13.02.2008].
- ↑ Panorama Firm (pl). [dostęp 15.02.2008].
- ↑ 90minut.pl (pl). [dostęp 27.02.2008].
- ↑ 19,0 19,1 Strategia rozwoju gminy Leszno 2005-2013 (pl). listopad 2007. [dostęp 19.06.2008].
- ↑ Łączymy naukę z zabawą - plac zabaw w Zaborowie (pl). Gmina Leszno. [dostęp 15.02.2008].
- ↑ Nowe boisko sportowe w Zaborowie. Strona gminy Leszno. [dostęp 15.02.2008].
- ↑ ZTM Warszawa - Linia 719 (pl). [dostęp 19.06.2008].
- ↑ Urząd Gminy Leszno (pl). [dostęp 15.02.2008].
- ↑ NZOZ Medicor Centrum Zdrowia
- ↑ Henryk Sienkiewicz: Ogniem i mieczem. T. 2.
[edytuj] Bibliografia
- Lechosław Herz: Puszcza Kampinoska. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2002. ISBN 83-85557-96-2.
- Tadeusz Jaroszewski, Waldemar Baraniewski: Po pałacach i dworach Mazowsza. Przewodnik część 1. Warszawa: WNT, 1999. ISBN 83-204-2425-9.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Zespół Szkół Publicznych w Zaborowie
- Kościół w Zaborowie
- Bliżej Zaborowa - forum mieszkańców
- Gmina Leszno z lotu ptaka (zdjęcia 2-8 - centrum Zaborowa)
- Mapy: Autopilot • Google Maps • Szukacz • Targeo • Zumi
- Zdjęcia satelitarne: Google Maps • Wikimapia • Zumi