Obwód samarski

Z Wikipedii

Obwód samarski
Самарская область

Flaga obwodu samarskiego Herb obwodu samarskiego
Położenie w Federacji Rosyjskiej
Stolica	Samara
Powierzchnia	53 600 km²
Liczba ludności (2002)	3 239 737
Strefa czasowa	3 rosyjska strefa czasowa, czas moskiewski+1, UTC+4

Obwód samarski (ros. Самарская область) - jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej.

Spis treści 1 Geografia 1.1 Położenie i powierzchnia 1.1.1 Granice 1.2 Szata roślinna 1.3 Fauna 1.4 Hydrologia 1.5 Klimat 2 Demografia 2.1 Narodowości 3 Miasta i osiedla typu miejskiego 4 Podział administracyjny 4.1 Okręgi miejskie 4.2 Rejony municypalne 5 Gospodarka 5.1 Przemysł 5.2 Rolnictwo 5.3 Transport 5.3.1 Transport drogowy 5.3.2 Transport rurociągowy 5.3.3 Transport kolejowy 5.3.4 Transport powietrzny i wodny 5.4 Surowce mineralne 6 Historia 6.1 Historia ziemi samarskiej 6.2 Powstanie obwodu 6.2.1 Gubernatorzy guberni samarskiej: 7 Symbole obwodu 8 Tablice rejestracyjne 9 Przypisy 10 Linki zewnętrzne

[edytuj] Geografia

[edytuj] Położenie i powierzchnia

Obwód samarski położony jest na południowym wschodzie europejskiej części Rosji, w środkowym biegu największej rzeki kontynentu - Wołgi. Obwód zajmuje obszar 53,6 tys. km², co stanowi ok. 0,31% całej powierzchni Federacji Rosyjskiej.

Na terenie obwodu znajdują się Góry Żygulowskie.

Rozciągłość obwodu z północy na południe to 315 km, zaś ze wschodu na zachód - 335 km.

[edytuj] Granice

Obwód samarski w obrębie Rosji posiada następujące granice:

na północy - z Tatarstanem

na południu - z obwodem saratowskim

na wschodzie - z obwodem orenburskim

na północnym zachodzie - z obwodem uljanowskim

[edytuj] Szata roślinna

Pierwotną roślinność regionu stanowi lasostep, tj. mozaika obszarów stepowych, leśnych i pośrednich, a o tym, która z tych formacji roślinnych dominować będzie na danym obszarze decydują czynniki glebowe, (mikro)klimatyczne i hydrologiczne. Generalnie na północy dominują lasy mieszane, zaś południe i wschód to obszar z przewagą stepów. Na obszarach stepowych dominują trawy, byliny i rośliny zielne, zaś w lasach rosną m.in. brzozy i sosny. Niektóre z gatunków roślin rosnących na terenie obwodu nie są spotykane w żadnym innym miejscu na ziemi.

Na obszarze obwodu istnieje kilka różnych form ochrony przyrody, m.in. Park Narodowy Samarskaja Łuka, rezerwat Żygulowski (im. Sprygina, rezerwat Buzułucki Bór i in.

[edytuj] Fauna

Na terenie obwodu żyją m.in. łosie, dzikie świnie, jeleniewilki, zające-szakaki, sarny, borsuki, lisy, a ponadto dziesiątki gatunków ptaków , ryb i owadów.

[edytuj] Hydrologia

Główną rzeką regionu jest Wołga. Poza nią ważnymi ciekami wodnymi są: Samara, Sok, Kiniel, Bolszoj Irgiz, Kondurcza i in.

[edytuj] Klimat

Na terenie obwodu samarskiego występuje klimat umiarkowany typu kontynentalnego Charakteryzuje się on m.in. chłodnymi zimami i gorącymi latami. Średnia roczna temperatura powietrza w regionie to +3,8°C, przy czym istnieją znaczene różnice pomiędzy latem a zimą - średnia temperatura stycznia to -13,9°C zaś średnia temperatura lipca +20,1°C.

Na terenie obwodu występuje dość niski poziom opadów, co widoczne jest zwłaszcza w południowej części regionu, gdzie często występują okresowe susze.

[edytuj] Demografia

Na terenie obwodu mieszka ok. 3.201.000 osób (stan na 1 stycznia 2005 г.). Gęstość zaludnienia wynosi 59,7 os./km², zaś poziom urbanizacji osiągnął poziom 80,3%. Ponad 1/3 populacji mieszka w stolicy regionu - Samarze.

[edytuj] Narodowości

Liczba przedstawicieli poszczególnych narodowości żyjących na obszarze obwodu i zmiany tej liczby w ciągu ostatnich lat (na podstawie danych spisowych)

Narodowość	1989 г. [1]	2002 г.
Rosjanie	2.720.171	2.708.549
Tatarzy	115.280	127.931
Czuwasze	117.914	101.358
Mordwini	116.475	86.000
Ukraińcy	81.720	60.727
Ormianie	4.162	21.566
Azerowie	6.320	15.046
Kazachowie	14.233	14.918
Białorusini	19.914	14.082
Niemcy	10.381	9.569
Baszkirzy	7.495	7.885
Żydzi	13.572	6.384
Uzbecy	3.831	5.483
Cyganie	4.981	5.244
Tadżycy	1.398	4.624
Maryjczycy	4.433	3.889
Gruzini	1.973	3.518
Mołdawianie	2.509	2.364
Udmurci	1.758	1.608
Koreańczycy	564	1.462
Polacy	1.400	1.263
Czeczeni	474	1.193
Lezgini	674	1.126
osoby bez poczucia przynależności narodowej lub o nieustalonej narodowości	1.758	22.489

[edytuj] Miasta i osiedla typu miejskiego

Nazwa	Nazwa rosyjska	Liczba miesz- kańców (1 stycznia 2006)
Samara	Самара	1.143.346
Togliatti	Тольятти	704.876
Syzrań	Сызрань	181.476
Nowokujbyszewsk	Новокуйбышевск	111.822
Czapajewsk	Чапаевск	72.948
Żygulowsk	Жигулёвск	56.066
Otradnyj	Отрадный	48.933
Kiniel	Кинель	32.372
Pochwistniewo	Похвистнево	28.258
Oktiabrsk	Октябрьск	26.354
Biezienczuk1)	Безенчук	23.314
Nieftiegorsk	Нефтегорск	19.084
Suchodoł1)	Суходол	14.160
Roszczynskij1)	Рощинский	13.819
Aleksiejewka1)	Алексеевка	10.084
Nowosiemiejkino1)	Новосемейкино	9.679
Powołżskij1)	Поволжский	9.296
Ust-Kinielskij1)	Усть-Кинельский	8.910

1) osiedle typu miejskiego

[edytuj] Podział administracyjny

Obwód samarski dzieli się na 27 rejonów municypalnych. 10 największych miast regionu jest wyłączinych z tego podziału i tworzy okręgi miejskie. Dwa największe spośród tych miejskich okręgów:Samara i Togliatti dzielą się jeszcze na rejony (odpowiednik dzielnicy).

[edytuj] Okręgi miejskie

• okręg miejski Samara; w nim:
  • Rejon żeleznodorożny
  • Rejon kirowski
  • Rejon krasnogliński
  • Rejon kujbyszewski
  • Rejon leniński
  • Rejon oktiabrski
  • Rejon promyszlenny
  • Rejon samarski
  • Rejon sowiecki
• okręg miejski Togliatti; w nim:
  • Rejon komsomolski
  • Rejon centralny
  • Rejon awtozawodzki
• okręg miejski Żygulowsk
• okręg miejski Kiniel
• okręg miejski Nowokujbyszewsk
• okręg miejski Oktiabrsk
• okręg miejski Otriadnyj
• okręg miejski Pochwistniewo
• okręg miejski Syzrań
• okręg miejski Czepajewsk

[edytuj] Rejony municypalne

1. Aleksiejewski (ros. Алексеевский район)
2. Biezienczucki (ros. Безенчукский район)
3. Bogatowski (ros. Богатовский район)
4. Bolszegłuszycki (ros. Большеглушицкий район)
5. Bolszeczernigowski (ros. Большечерниговский район)
6. Borski (ros. Борский район)
7. Chworostiański (ros. Хворостянский район)
8. Czerno-Wierszyńki (ros. Челно-Вершинский район)
9. Isakliński (ros. Исаклинский район)
10. Jełchowski (ros. Елховский район)
11. Kamyszliński (ros. Камышлинский район)
12. Kiniel-Czerkasski (ros. Кинель-Черкасский район)
13. Kinielski (ros. Кинельский район)
14. Klawliński (ros. Клявлинский район)
15. Koszkiński (ros. Кошкинский район)
16. Krasnoarmiejski (ros. Красноармейский район)
17. Krasnojarski (ros. Красноярский район)
18. Nieftiegorski (ros. Нефтегорский район)
19. Piestrawski (ros. Пестравский район)
20. Pochwistniewski (ros. Похвистневский район)
21. Priwołski (ros. Приволжский район)
22. Siergiejewski (ros. Сергиевский район)
23. Stawropolski (ros. Ставропольский район)
24. Syzrański (ros. Сызранский район)
25. Szentaliński (ros. Шенталинский район)
26. Szygoński (ros. Шигонский район)
27. Wołski (ros. Волжский район)

[edytuj] Gospodarka

Produkt krajowy brutto obwodu samarskiego wynosi 402,3 mld rubli (2005), co daje średnio 125,9 tys. rub./os. rocznie.

[edytuj] Przemysł

Lokalny przemysł to ok. 400 dużych i średnich zakładów oraz ponad 4 tys. małych. Największe znaczenie posiadają: przemysł metalurgiczny i przemysł paliwowo-energetyczny, ponadto istotną rolę odgrywają przemysł chemiczny i petrochemiczny. W ramach wymienionych poprzednio gałęzi gospodarki mieszczą się także przemysł wydobywczy miejscowych surowców energetycznych: ropy i gazu, a także produkcja benzyny i paliwa do samochodów z silnikiem Diesla oraz mazut. Innym obecnym w rejonie działem produkcji jest hutnictwo metali nieżelaznych.

Bardzo duże znaczenie ma także przemysł maszynowy, zwłaszcza samochodowy, zaś najważniejszym przedsiębiorstwem z tej branży są zakłady AwtoWAZ (produkujące m.in. samochody Łada) z mieście Togliatti, na które przypada 70% całej rosyjskiej produkcji samochodów.

W pobliżu Togliatti znajdują się jedne z największych w świecie zakładów azotowych ToljattiAzot, których głównym zadaniem jest produkcja amoniaku. W związku z tym na terenie obwodu zaczyna swój bieg jeden z największych rurociągów do transportu amoniaku Togliatti – Odessa.

W celu uzyskania energii elektrycznej, produkowanej na terenie obwodu wykorzystuje się, oprócz miejscowych surowców energetycznych, także moc zbudowanej w 1957 r. Wołżańskiej Elektrowni Wodnej o mocy 2300 tys. kW (dla porównania - dwie kolejne wg mocy elektrownie cieplne mają moc po 250 tys. kW.)

[edytuj] Rolnictwo

Na terenie obwodu samarskiego istnieje rozwinięte rolnictwo. Głównym kierunkiem produkcji są zboża, zwłaszcza pszenica i proso. Ważnym gatunkiem uprawnym jest też słonecznik. Ponadto rosną tutaj min. ziemniaki i warzywa. Z racji występujących dość często susz, nierzadko plony roślin są znacząco zmniejszone w stosunku do przeciętnych.

Miejscowa hodowla ukierunkowana jest na produkcję mięsa i mleka.

[edytuj] Transport

Na terenie obwodu krzyżuje się wiele naważniejszych rosyjskich dróg transportowych, łączących Europę Zachodnią i Środkową z Syberią i państwami Azji Środkowej.

[edytuj] Transport drogowy

Największe znaczenie gospodarcze posiada transport drogowy. Jego w ogólnym przewozie ładunków i osób przez obszar obwodu wynosi 43%. W związku z rozwojem tej gałęzi transportu w obwodzie istnieje dość gęsta sięć dróg z twardą nawierzchnią - jest ich tutaj ponad 12,5 tys. km., co daje średnio 128 km asfaltowych dróg na km² powierzchni (średnia dla całego kraju - 128 km/km²). Przez obszar obwodu wiedzie autostrada łącząca Moskwę z Czelabińskiem, z odnogami w kierunkach Azji Środkowej i Kazachstanu oraz północnych rejonów Rosji.

Spośród 1333 miejscowości obwodu 1036 (tj. 78%) posiada dostęp do drogi z twardzą nawierzchnią.

[edytuj] Transport rurociągowy

Drugą pod wględem ważności galężią transportu jest transport rurociągowy. Drogą tą przesyłane jest ok. 30% wszystkich ładunków, do których należą głównie paliwa, m.in. ropa naftowa i gaz, ale także inne produkty, jak np. amoniak.

[edytuj] Transport kolejowy

Za pośrenictwem transportu kolejowego przemieszczane jest ok. 20% wszystkich ładunków w regionie. Kolej kujbyszewska zajmuje 4-5 miejsce w Rosji pod wględem ilości przewiezionych ładunków. Pod względem przewozów pasażerskich kolej tylko nieznacznie ustępuje transportowi kołowemu.

[edytuj] Transport powietrzny i wodny

Relatywnie duże znaczenie posiada transport powietrzny. W obwodzie samarskim znajdują się trzy porty lotnicze, w tym jeden z ważniejszych na Powołżu międzynarodowy port lotniczy Samara, przystosowany do obsługi wszystkich istniejących typów maszyn. Wobec przewidywanego zwiększenia częstości odprawianych maszyn oraz zwiększenia liczby obsługiwanych połączeń obecnie trwa unowocześnianie tego lotniska.

Transport wodny także posiada pewien udział w przewozie na obszarze regionu; ma on znaczenie w przewozie towarów, dla ruchu pasażerskiego jego znaczenie jest marginalne. Główną rzeką służącą do spławu jest Wołga.

[edytuj] Surowce mineralne

Na terenie obwodu znajdują się złoża surowców energetycznych: ropy naftowej i gazu ziemnego oraz (palnych) łupków bitumicznych. Miejscowe złoża ropy zalegają na głębokości do 3000 m. Oprócz tego w regionie znajdują się miejsca wydobycia innych surowców, jak siarka i sól, skały i minerały stosowane w przemyśle cementowym i budowlanym, (m.in. kreda, gliny, w tym krzemionkowej). Znajdują się tu również ujęcia podziemnych wód mineralnych.

[edytuj] Historia

[edytuj] Historia ziemi samarskiej

Wg badań archeologicznych pierwsze osady ludzkie na obszarze środkowego Powołża pojawiły się w późnym paleolicie. Ludzie ci żyli z polowań na zwierzęta, głównie duże: mamuty, nosorożce włochate, żubry, łosie, jelenie olbrzymie i in.

W starożytności obszar ten zajmowały koczownicze plemiona scytyjsko-sarmackie, które pozostawiły po sobie ślady w postaci m.in. kurhanów.

Od VII w. region znajdował się pod wpływem Chazarów, jednak po rozbiciu ich państwa przez księcia kijowskiego Światosława mieszkańcy środkowego Powołżą uzyskali niezależność. W okresie późniejszym ziemie te znalazły się pod wpływem Bułgarii Wołżańsko-Kamskiej, której południowa granica przebiegała przez obszar regionu. W wyniku najazdu mongolskiego w XIII wieku tereny te weszły w skład Złotej Ordy, a po jej rozpadzie - w skład Chanatu kazańskiego. W 1391 г. w regionie rozegrała się jedna z największych bitew średniowiecza, między wojskami Tamerlana a armią tatarskiego chana Tochtamysza, zakończona zwycięstwem tego pierwszego.

W miarę wzrostu znaczenia i potęgi militarnej Państwa Moskiewskiego jego władcy zaczynali interesować się obszarami środkowego Powołża, również z uwagi na strategiczne znaczenie tych ziem. W 1586 r., z rozkazu cara Fiodora Iwanowicza nad rzeką Samara zbudowno twierdzę o tej samej nazwie - dziesiejszą stolicę obwodu. Warownia ta miała chronić rubieże kraju przed atakami koczowników.

Z uwagi na żyzność tutejszych ziem, jak i krzyżowanie się wielu szlaków handlowych przybywało tutaj wielu kolonistów i zaludnienie regionu szybko rosło. Od XIX w. środkowe Powołże było jednym z największych w Rosji centrów produkcji zboża. Obszar ten przyciągał także wielu ludzi kultury - tutaj tworzyli m.in. Lew Tołstoj, Maksym Gorki, Ilja Riepin.

W czasie rewolucji październikowej i wojny domowej region samarowski był obszarem częstych i silnych walk.

W 1935 r. miasto Samara zostało przemianowane na Kujbyszew na cześć rewolucjonisty Waleriana Kujbyszewa.

[edytuj] Powstanie obwodu

W 1850 r. z obszaru środkowego Powołża utworzono gubernię samarską. 14 maja 1928 powstał Obwód środkowowołżański. W 1929 r. przemianowano go na Kraj Środkowowołżański, zaś w 1935 - na Kraj Kujbyszweki. W 1936 r. powstał obwód w swych dzisiejszych granicach. W latach 1936 - 1990 region nosił nazwę obwodu kujbyszewskiego, a obecną nazwę otrzymał wraz z przywróceniem historycznej nazwy swej stolicy - Samarze.

[edytuj] Gubernatorzy guberni samarskiej:

• Stiepan G. Wołchowski (1851 – 1853)
• Konstanty K. Grot (1853 – 1860)
• Adam A. Arcimowicz (1860 – 1862)
• Nikołaj A. Zamiatnin (1862 – 1863)
• Mikołaj P. Mansurow (1864 – 1865)
• Borys P. Obuchow (1865 – 1866)
• Grigorij S. Aksakow (1867 – 1872)
• Fiodor D. Klimow (1872 – 1875)
• Piotr A. Bilbasow (1875 – 1878)
• Aleksander D. Swierbiejew (1878 – 1891)
• Aleksander S. Brianczaninow (1891 – 1904)
• Dymitr I. Zasiadko (1904 – 1905)
• Iwan L. Blok (1906)
• Władymir W. Jakunin (1906 – 1910)
• Nikołaj W. Protasiew (1910 – 1915)
• Siergiej D. Jewreinow 1915)
• Andriej A. Stankiewicz (1915 – 1916)
• Lew L. Golicyn (1916 – 1917)
• Konstanty A. Titow (1996 – 2007 (gubernator obwodu samarskiego)

[edytuj] Symbole obwodu

Herb obwodu samarskiego jest nieznacznie zmodyfikowaną wersją herbu guberni samarskiej, który z kolei nawiązywał do herbu miasta Samara - stolicy regionu.

Flaga regionu przedstawia herb obwodu umieszczony płótnie w barwach czerwono-biało-niebieskich.

[edytuj] Tablice rejestracyjne

Tablice pojazdów zarejestrowanych w obwodzie samarskim mają oznaczenie 63 w prawym górnym rogu nad flagą Rosji i literami RUS.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona obwodu samarskiego (w językach rosyjskim i angielskim)
• Transport publiczny na terenie obwodu (w języku rosyjskim)