Wikipedysta:Witold1977/Brudnopis4

Z Wikipedii

I ARTYKUŁ

KRYTYKA KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO

Krytyka Kościoła katolickiego - artykuł traktujący o zarzutach wysuwanych wobec Kościoła katolickiego.

Spis treści 1 Starożytność 2 Średniowiecze 2.1 Prawosławie 2.2 Katarzy 3 Renesans 4 Reformacja i Kontrreformacja 4.1 Indeks ksiąg zakazanych 5 Oświecenie 5.1 Masoneria 6 XIX wiek 6.1 Adam Mickiewicz 6.2 Marksiści 7 Współczesna krytyka 7.1 Tradycjonaliści 7.2 Liberalne środowiska katolickie 7.3 Czesław Miłosz 7.4 Starokatolicy 7.5 Cerkiew prawosławna 7.6 Środowiska liberalne i lewicowe 7.7 Współczesna literatura krytyczna wobec Kościoła 8 Krytyka świecka 8.1 Rzekome przypadki aprobowania przemocy 8.2 Kwestie społeczne 8.3 Kwestie wewnątrzkościelne 9 Działalność w poszczególnych miejscach 9.1 Polska 9.1.1 Biblia Brzeska 9.1.2 Józef Beck 9.1.3 Radio Maryja 9.1.4 Ksiądz Henryk Jankowski 9.2 Stany Zjednoczone 9.3 Irlandia 9.4 Austria 9.5 Afryka 10 Bibliografia 11 Przypisy 12 Zobacz też 13 Linki zewnętrzne 14 Jakie zdjęcia robić? 14.1 Jakość zdjęć 15 Jak przesyłać je na Wikipedię? 15.1 Formularz przesyłki 15.2 Licencja zdjęć 16 Porządkowanie zbiorów 16.1 Tworzenie galerii 16.2 Tworzenie kategorii 17 Publikacja 17.1 W polskiej Wikipedii 17.2 Zdobądź międzynarodową sławę 18 Powiązane projekty 19 Linki 20 Przypisy

[edytuj] Starożytność

Wątpliwości wielu historyków i teologów protestanckich budzą założenia Kościoła katolickiego, iż jest on jedynym, który wywodzi się od Chrystusa oraz że Chrystus mianował Piotra pierwszym papieżem. Odrzucają oni również część ustalonych wtedy przez Kościół dogmatów oraz kult świętych oraz Marii, twierdząc, iż wywodzi się on z kultów pogańskich, na przykład Bogini Wielkiej Matki. Wielu ateistów i laickich historyków z kolei uważa, iż chrześcijaństwo w postaci katolicyzmu rozpowszechniło się przypadkowo i że wynikało to z decyzji Konstantyna Wielkiego. Bardzo popularną religią był wtedy chociażby manicheizm i to on zdaniem niektórych mógł się stać religią panującą. W wyznaniach protestanckich dominuje pogląd, iż o Kościele katolickim można mówić dopiero od pierwszego Soboru Nicejskiego w 325, zatem wcześniejszą krytykę ze strony ortodoksyjnego judaizmu (faryzeusze, saduceusze), oraz z pozycji filozofii i religii pogańskich (Celsus, Plotyn, neoplatonizm, gnoza pogańska) należy klasyfikować jako krytykę chrześcijaństwa, nie zaś Kościoła rzymskokatolickiego. Wyjątkiem jest tutaj postać pogańskiej filozof, Hypatii z Aleksandrii, działającej w okresie posoborowym.

[edytuj] Średniowiecze

Krytyka średniowiecznego Kościoła dotyczy jego włączania się w sprawy polityczne, na przykład w sprawę inwestytury (spór papieża Grzegorza VII z cesarzem Henrykiem IV), a także kwestii dyskutowanych przez ówczesnych teologów, którzy często uważali kobiety za istoty niższe, gdyż to Ewa miała się przyczynić do upadku Adama. Z kolei w nowo chrystianizowanych krajach, takich jak Czechy czy Polska, sprzeciw budziły nakładane przez Kościół należności (dziesięcina, świętopietrze), a także głęboka ingerencja w sferę kulturową, w ramach zwalczania pogańskich świąt i obrzędów. Doprowadziło to do wystąpień zbrojnych przeciwko Kościołowi, w Polsce najsilniejszych w Wielkopolsce oraz na Mazowszu (bunt Masława), znanych jako reakcja pogańska. Cieniem na historię średniowiecznego Kościoła rzuca się sprawa spalenia na stosie Jana Husa, który był uważany za protoplastę protestantyzmu, oraz Savonaroli, który krytykował Kościół za odejście od ideałów ewangelicznych. Na tym samym Soborze w Konstancji, podczas którego spalono Jana Husa, polski ksiądz Paweł Włodkowic wygłosił mowę przeciwko krzyżackiej polityce "ognia miecza" - nawracania siłą oraz domagał się równych praw dla wszystkich wyznań.

[edytuj] Prawosławie

Kościół zachodni i wschodni różnicował się liturgicznie i teologicznie przez wieki. W XI wieku papież i patriarcha Konstantynopola nałożyli na siebie klątwy. Ostatecznie rozłam Kościoła przypieczętowała czwarta krucjata w 1204 roku, podczas której rycerze zachodni złupili Konstantynopol.

[edytuj] Katarzy

Krytykowane jest także pozbawienie życia katarów, którzy byli synkretyczną grupą religijną łączącą w sobie elementy chrześcijaństwa i manicheizmu.

[edytuj] Renesans

W czasach Renesansu papieże wspierali rozwój sztuk. Z drugiej strony na przykład Aleksander VI, który był jej wielkim mecenasem, organizował orgie z udziałem prostytutek, w dziele Książę Machiavellego został przedstawiony jako ideał przebiegłego władcy, z pozoru pobożnego, a naprawdę wyrachowanego i cynicznego. Postać tę doceniali natomiast dwaj antychrześcijanie Fryderyk Nietzsche oraz Aleister Crowley.

[edytuj] Reformacja i Kontrreformacja

W 1517 roku w Wittenberdze wystąpił ze swoimi 95 tezami Marcin Luter, krytykował w nich m. in. praktykę sprzedawania odpustów, z czego Kościół pozyskiwał środki na finansowanie budowy bazyliki św. Piotra w Rzymie. Ważną rolę w reformacji odegrał także Jan Kalwin, który był w swoich poglądach znacznie radykalniejszy od Lutra, gdyż zakazał nawet instrumentów muzycznych w kościołach oraz jakichkolwiek figur, włącznie z przedstawieniami Jezusa, które czasem można spotkać na krzyżu w kościołach luterańskich. Protestanci odrzucili kult świętych, Marii, prymat papieża, twierdząc, że wiele dogmatów katolickich nie ma żadnego potwierdzenia w Biblii; krytykowali oni także zbyt wystawne i rozwiązłe życie papieży i biskupów. Protestantyzm przyjęła wtedy część krajów niemieckojęzycznych (głównie północnych i środkowo-wschodnich, przy katolicyzmie pozostały kraje południowe i środkowo-zachodnie), wszystkie kraje skandynawskie, Holandia, chociaż na prowincji katolicyzm utrzymał się w niektórych rejonach, Anglia, Szkocja, część Szwajcarii oraz kilka mniejszych krajów. W reakcji na Reformację zwołano Sobór Trydencki, podczas którego stwierdzono, iż protestancka krytyka jest niesłuszna, gdyż Kościół poza Biblią powinien uznawać także tradycję.

Protestanci krytykują także katolicki kanon biblijny, który zawiera księgi uznane przez nich za apokryfy; odmienną od uznawanej przez nich redakcję Dekalogu; praktykę odprawiania mszy za zmarłych, które to ich zdaniem już nie mogą im pomóc. Adwentyści oraz inne wspólnoty świętujące sobotę, podobnie jak Żydzi, zarzucają Kościołowi, iż nigdzie w Biblii nie jest napisane, iż należy święcić niedzielę. Argument, że Jezus zmartwychwstał w niedzielę, uznają za nieprzekonujący. Protestanci odrzucają także takie modlitwy, jak różaniec. Część kalwinistów oraz na przykład Świadkowie Jehowy odrzucają święta Bożego Narodzenia, gdyż w Biblii nie jest powiedziane, iż Jezus świętował swoje urodziny. Ich zdaniem nie można określić daty jego narodzin.

[edytuj] Indeks ksiąg zakazanych

Pod koniec XVI Kościół katolicki utworzył Indeks Ksiąg Zakazanych, który istniał do Soboru Watykańskiego II. Znalazły się na nim dzieła Lutra, Kalwina, Kopernika, Biblie w językach narodowych, dzieła Woltera i innych filozofów Oświecenia, Goethego, Mickiewicza, Flauberta, Zoli, Gide'a i wielu innych autorów.

W dziełach tych autorów często zawarta jest krytyka Kościoła, chociaż czasem zdarzało się, że dostawały się tam one z uwagi na zbyt lekkie traktowanie spraw seksualnych. Goethe w swoich działach pisał o magii, czarnoksięstwie oraz krytykował Kościół; w Fauście napisał na przykład, że Kościół zjada kraje i nie może się najeść. Gustaw Flaubert w Pani Bovary stworzył opis, w którym opisując wygląd kościoła, opisał posążek Marii jak posążek bóstwa z pogańskiego, zacofanego kraju. Emil Zola w dziele Lourdes opisał pielgrzymki do tego sanktuarium, podczas których miało dochodzić na przykład do niehigienicznych prób uzdrawiania przez zanurzanie w brudnej po wielu chorych wodzie; zaproponował, aby państwo prawnie zakazało istnienia takich miejsc. Ande Gide w sposób prześmiewczy opisał nawrócenie się na katolicyzm pod wpływem wizji masona, który rzucił kamieniem w figurę Matki Boskiej.

[edytuj] Oświecenie

Filozofowie Oświecenia krytykowali wszystkie religie dogmatyczne. Ponieważ większość z nich była Francuzami, krytykowali głównie Kościół katolicki, za dogmatyczność, zacofanie społeczno-ekonomiczne, niski poziom umysłowy części kleru i niemożliwość racjonalnego uzasadnienia wiary. Skutkiem Oświecenia we Francji była Rewolucja Francuska, podczas której niszczono kościoły oraz zakazano katolicyzmu, wprowadzając jednocześnie kult Rozumu.

[edytuj] Masoneria

Masoni uznają Kościół za nietolerancyjny oraz krytykują potępienie ich ruchu przez Kościół, co znalazło wyraz w dziesiątkach encyklik i dokumentów.

[edytuj] XIX wiek

[edytuj] Adam Mickiewicz

W dziełach Adama Mickiewicza widoczne są odwołania do katolicyzmu. Mickiewicz skończył pisać te dzieła, będąc człowiekiem stosunkowo młodym. W końcowym okresie jego życia można jednak dostrzec antyklerykalizm, w Wykładzie IV. Paryskim Mickiewicz powiedział, że wszyscy przedstawiciele Kurii Rzymskiej to ludzi ciemni i nieinteligentni, którzy zajmują się tylko pracą administracyjną i nie mają czasu na żadne studia, pozytywnie wypowiedział się o działalności Lutra i Kalwina.

[edytuj] Marksiści

Marksistowska krytyka Kościoła katolickiego wypływa z materialistycznej krytyki religii jako takiej, jest to także krytyka społeczna. Marksiści uważali, że Kościół utrzymuje niewykształcony i niepiśmienny lud w niewiedzy oraz że Kościół jest twórcą i spadkobiercą średniowiecznego feudalizmu.

[edytuj] Współczesna krytyka

[edytuj] Tradycjonaliści

Kościół katolicki jest krytykowany przez katolickich tradycjonalistów, na przykład lefebrystów, za odejście podczas Soboru Watykańskiego II od postanowień Soboru Trydenckiego: zniesienie mszy po łacinie, tego, że kapłan był odwrócony tyłem do wiernych, oraz rozpoczęcie dialogu ekumenicznego. Niektórzy radykalni tradycjonaliści twierdzą, iż Kościołem steruje obecnie masoneria.

[edytuj] Liberalne środowiska katolickie

Wśród wiernych Kościoła jest wiele osób praktykujących, które jednak nie akceptują nauczania Kościoła w kwestiach homoseksualizmu, aborcji, antykoncepcji itd. Zdarzają się wśród nich również księża: na przykład Abbé Pierre^[1], który opowiadał się przeciwko celibatowi, zakazowi antykoncepcji, potępianiu przez Kościół związków homoseksualnych, brakowi święceń kapłańskich dla kobiet. Innym przykładem jest francuski biskup Jacques Gaillot, który podważał nauczania Kościoła w kwestiach homoseksualizmu, stosowania środków antykoncepcyjnych czy zapobiegania AIDS. Został za to usunięty z funkcji biskupa Evreux, po czym założył "diecezję wirtualną" oraz wziął udział w demonstracji na rzecz stosowania prezerwatyw^[2].

[edytuj] Czesław Miłosz

Czesław Miłosz deklarował się jako wierzący i praktykujący katolik. Jednocześnie jednak nazywał Marię „pogańską boginią”, krytykował środowiska narodowo-katolickie oraz nazywał się manichejczykiem^[3]. Twierdził, że jeśli Kościół będzie się koncertował tylko na zakazie antykoncepcji i potępiał seksualność, doprowadzi do opustoszenia kościołów w Polsce, jak miało to miejsce w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w Europie Zachodniej.

[edytuj] Starokatolicy

Kościoły starokatolickie oddzieliły się od Kościoła rzymskokatolickiego na skutek Soboru Watykańskiego I, który ogłosił nieomylność papieża. Współcześnie kościoły te krytykują Kościół z różnych powodów, na przykład te, które dopuściły kapłaństwo kobiet, krytykują Kościół za ich brak. Odrzuciły one także spowiedź uszną dla dorosłych oraz celibat.

[edytuj] Cerkiew prawosławna

Cerkiew prawosławna krytykuje Kościół rzymskokatolicki za chęć stosowania prozelityzmu wobec wyznawców prawosławia, w miejsce dialogu ekumenicznego^[4]. Z tego powodu nie doszło do wizyty papieża Jana Pawła II ani Benedykta XVI w Rosji. Z kolei Kościół katolicki uważa, że te obawy i oskarżenia nie mają realnych podstaw, a Cerkiew rosyjska stosuje szykany i utrudnia działalność duszpasterską biskupom i księżom katolickim^[5].

[edytuj] Środowiska liberalne i lewicowe

Środowiska lewicowe i liberalne krytykują współczesny Kościół głównie za jego bardzo tradycyjną etykę seksualną oraz ich zdaniem ukryte wspieranie partii prawicowych, gdyż na przykład wielu księży (np. ksiądz Stanisław Małkowski) i biskupów jawnie nawołuje do głosowania na kandydatów chrześcijańskich, którzy będą na przykład bronić obecnej sytuacji aborycyjnej. Nie wymieniają jednak partii, do jakiej należą.

[edytuj] Współczesna literatura krytyczna wobec Kościoła

Do najbardziej znanych krytyków Kościoła jako takiego lub części jego poglądów należą Karlheinz Deschner, którego dzieła budzą duże kontrowersje, Uta Ranke-Heinemann i Hans Küng. W Polsce dosyć znaną postacią jest były ksiądz Roman Kotliński, redaktor naczelny Faktów i mitów, który swoje doświadczenia zawarł w książce Byłem księdzem.

[edytuj] Krytyka świecka

[edytuj] Rzekome przypadki aprobowania przemocy

Argumenty krytyczne wysuwane wobec Kościoła katolickiego przez jego przeciwników dotyczą przede wszystkim:

• udziału instytucji kościelnej w prześladowaniach z powodu przekonań religijnych (inkwizycja, procesy o czary), aprobowania wojen (krucjata, katarzy)^[6]
• biernej postawy wobec zbrodni (m.in. Holokaustu w czasie II wojny światowej) ^[7].
• tuszowania przez hierarchię kościelną przestępstw na tle seksualnym, w tym molestowania dzieci przez księży^[8] (zob. więcej w Skandale seksualne w Kościele katolickim)

[edytuj] Kwestie społeczne

Ta sekcja wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w niej poprawić: "pewne grupy" czyli jakie? Typowe próżne wyrażenie. Link do racjonalisty nie wyjaśnia sprawy.. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Argumenty krytyczne podnoszone przez pewne grupy^[9] dotyczą także wielu współczesnych kwestii społecznych:

• pozycji kobiet według Kościoła^[10] (szczególnie ich kapłaństwa ^[11]);
• opozycji Kościoła wobec używania środków antykoncepcyjnych (takich jak np. prezerwatywa)^[12];
• sprzeciw Kościoła wobec zapłodnieniom In vitro^[13]. " Człowiek ma prawo do poczęcia w ludzkim akcie miłości małżeńskiej. Oczywiście, Kościół rozumie problem małżonków, którzy nie mogą cieszyć się darem własnych dzieci, ale przypomina też, że dziecko nie jest rzeczą, którą można i trzeba mieć za wszelką cenę " ^[14].
• sprzeciw Kościoła wobec aborcji nawet w przypadku, gdy ciąża zagraża życiu kobiety;
• sprzeciw wobec regulacjom prawnym dotyczącym związków partnerskich, cywilnym małżeństwom osób tej samej płci^[15] oraz adopcji dzieci przez te pary.
• interpretacja listu Kongregacji ds. wiary z 1992 roku jako propagujący antyspołeczne uprzedzenia i dyskryminacje ze względu na orientację psychoseksualną, m.in. poprzez twierdzenia, że homoseksualizm należy do "cywilizacji śmierci", jest "sprzeczny z naturą" i stanowi "zagrożenie dla rozwoju ludzkości"^[16].

[edytuj] Kwestie wewnątrzkościelne

Argumenty krytyczne podnoszone przez niektórych duchownych:

• celibat księży^[17]

[edytuj] Działalność w poszczególnych miejscach

[edytuj] Polska

[edytuj] Biblia Brzeska

W XVII wieku Mikołaj Krzysztof Radziwiłł Sierotka w ramach pokuty za grzechy ojca-heretyka spalił Biblię Brzeską, która była pierwszym pełnym tłumaczeniem Pisma Świętego z oryginału na polski.

[edytuj] Józef Beck

W sierpniu 1939 r nuncjusz watykański w Polsce usiłował nakłonić rząd RP do ustępstw na rzecz Niemiec. Po zakończeniu kampanii wrześniowej minister Józef Beck powiedział w Bukareszcie: "Do najbardziej odpowiedzialnych za tragedię mojego kraju należy Watykan. Zbyt późno uświadomiłem sobie ze prowadziliśmy politykę zagraniczną służąca jedynie interesom Kościoła Katolickiego".Szablon:*fakt Watykan w okresie powojennym przez dłuższy czas nie ustanawiał polskiej administracji kościelnej na Ziemiach Odzyskanych i nie mianował na nich polskich biskupów.^[18]

[edytuj] Radio Maryja

W Polsce duże kontrowersje wywołuje Radio Maryja z siedzibą w Toruniu, działające pod kierownictwem Tadeusza Rydzyka. Stacji radiowej zarzuca się zbytnią ingerencję w świat polityki (np. apel T. Rydzyka "zatopić Platformę" wypowiedziany przed wyborami parlamentarnymi w 2005 r), popieranie partii Prawo i Sprawiedliwość i nieprzestrzeganie zasad etyki dziennikarskiej^[19].

[edytuj] Ksiądz Henryk Jankowski

Kontrowersje budzi także osoba ks. prałata Henryka Jankowskiego, byłego kapelena Solidarności, który zasłynął antysemicką Grobem Pańskim w swoim kościele w Gdańsku, udostępnieniem swojego wizerunku firmie butelkującej wodę oraz wypowiedzią, w której stwierdził, że jaguar jest gorszy od mercedesa, którego miał, ale musiał sprzedać, bo za dużo palił, gdyż za ciasno się do niego wsiada^[20]

[edytuj] Stany Zjednoczone

Amerykańskim Kościołem katolickim wstrząsnęła w ostatnich latach sprawa ukrywania przez biskupów przypadków pedofilii wśród księży, polegającemu na przenoszeniu takich księży do innych parafii.^[21] Odkryto, że w latach 1950-2002 działało 4,4 tys. księży-pedofilów.^[22]

[edytuj] Irlandia

Również irlandzki Kościół zaczął przeżywać kryzys wraz z ujawnieniem przypadków pedofilii wśród irlandzkich księży oraz ujawnieniem informacji, że irlandzki biskup Eamonn Casey ma dziecko, które wychowywał za pieniądze kościelne, oraz że inny, nieżyjący już, bardzo znany z mediów, irlandzki ksiądz był przez wiele lat związany z kobietą, z którą miał dwójkę dzieci^[23].

[edytuj] Austria

Także austriackim Kościołem wstrząsnęły ujawnione przez media informacje o posiadaniu przez kleryków w seminarium duchownym w St. Pölten pornografii dziecięcej i fotografie seminarzystów w niedwuznacznych pozach razem z wykładowcami. Seminarium zostało ostatecznie zamknięte.^[24]

[edytuj] Afryka

Krytykę Kościoła katolickiego wzbudziły również wydarzenia z 1994 r. w Rwandzie^[25]. W 2001 roku sąd w Brukseli skazał dwie belgijskie zakonnice na 15 i 12 lat więzienia, kiedy to uznano je winnymi pomocy w masakrze 5 tysięcy Tutsi w pobliżu klasztoru Suvo^[26]. Zakonnice dostarczyły ekstremistom Hutu kanistry z benzyną w celu spalenia garażu, w którym ukryli się Tutsi. Jedna z nich wydała też licznych uciekinierów na pewną zgubę. Około 20 katolickich duchownych nadal oczekuje na proces pod zarzutem udziału w podobnych masakrach, a przeciwko innym toczy się dochodzenie. Społeczność międzynarodowa powołała Trybunał Karny dla Rwandy, który skazał rzymskokatolickiego księdza Athanase Serombę na 15 lat więzienia za pomoc w wymordowaniu 2 tys. osób z plemienia Tutsi.

[edytuj] Bibliografia

• Kryminalna historia chrześcijaństwa, Karlheinz Deschner ISBN 83-85732-42-X
• I znowu zapiał kur. Krytyczna historia Kościoła, Karlheinz Deschner ISBN 838573381
• Eunuchy do raju, Uta Ranke-Heinemann, Uraeus, ISBN 83-85732-17-9

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Francja: Zmarł "ojciec bezdomnych"
2. ↑ Dziennik, Bogumił Łoziński, Niesforni duchowni bronili aborcji, głosili marksizm i... żenili się
3. ↑ Milosz.pl Wywiad z Czesławem Miłoszem z Gazety Wyborczej
4. ↑ "Rosyjska Cerkiew prawosławna boi się papieża i katolicyzmu", Gazeta Wyborcza
5. ↑ ekumenizm.pl
6. ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s. 2774. Inne spojrzenie na inkwizycję i rolę Kościoła w sądownictwie średniowiecza i wczesnej nowożytności: Inkwizycja
7. ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,2753
8. ↑ http://serwisy.gazeta.pl/swiat/1,34174,3657228.html
9. ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/d,10
10. ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,1861
11. ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,341
12. ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,3305
13. ↑ http://www.racjonalista.pl/kk.php/s,3305
14. ↑ Katolik.pl: Zabawa w stwarzanie
15. ↑ Katechizm Kościoła Katolickiego, p. 2357
16. ↑ http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/documents/rc_con_cfaith_doc_20030731_homosexual-unions_en.html
17. ↑ http://wpherald.com/articles/326/1/Archbishop-launches-married-priests-movement/quotMarried-Priests-Nowquot.html
18. ↑ "Anuuario Pontificio per l'anno 1951, na str. 133: "Breslavia, Breslau, Wratislavia" - vacat, podobnie inne biskupstwa
19. ↑ http://www.radiomaryja.pl.eu.org/teksty/rzmorm/etyka.html#klamstwa
20. ↑ Gazeta Wyborcza, Bożena Aksamit, Piotr Głuchowski, Podwójne życie księdza prałata
21. ↑ Kościół w USA - dyskusja o celibacie
22. ↑ Wiara.pl Katarzyna Wiśniewska, Kryzys? Ani pierwszy, ani ostatni...
23. ↑ Gość niedzielny, Jacek Dziedzina, Przestroga z Zielonej Wyspy
24. ↑ Znak, 4/2007, Katarzyna Wiśniewska, Kryzys? Ani pierwszy, ani ostatni...
25. ↑ Guardian: Naznaczeni przez śmierć
26. ↑ Zakonnice winne współudziału w ludobójstwie w Rwandzie: Wyrok

[edytuj] Zobacz też

• Antyklerykalizm
• Dotacje państwa dla Kościołów w Polsce
• Skandale seksualne w Kościele katolickim
• Krytyka papieża Jana Pawła II
• Catholics for a Free Choice
• My jesteśmy Kościołem
• Debata o Radiu Maryja
• Hans Küng
• Edward Schillebeeckx
• Gustavo Gutiérrez
• Leonardo Boff
• Charles Curran
• Tissa Balasuriya
• Stanisław Obirek
• Anthony de Mello

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Krytyczne opracowanie katolicyzmu i problematyki kościelnej
• Alberto - krytyka Kościoła katolickiego

II ARTYKUŁ

GRAFIKA

Masz aparat fotograficzny? Masz wolny długi weekend? Masz rower? A może gdzieś wyjeżdżasz? Jeżeli tak, to możesz pomóc uzupełniać Wikipedię swoimi zdjęciami. Chodzi o miejscowości, zabytki, ciekawe miejsca w twojej okolicy albo miejscu, do którego jedziesz na odpoczynek.

Nie masz aparatu, a wiesz, gdzie można by wykonać ciekawe zdjęcia? - zobacz do atlasu wikipedystów - na pewno znajdziesz kogoś ze okolicy, kto mógłby się z tobą wybrać na fotograficzną eskapadę. To może być dobra okazja do tego, aby zorganizować przy okazji lokalne zloty.

Jeżeli masz zamiar wziąć udział w akcji, wpisz się tutaj. Niewykluczone, że spotkamy się na szlaku :)

[edytuj] Jakie zdjęcia robić?

• Na stronach kategorii Cities in Poland, Villages in Poland i generalnie Geography of Poland szukasz zdjęć swojej miejscowości, ewentualnie gór, jezior i innych obiektów, które chcesz odwiedzić podczas weekendu. Możesz poszukać także, czy są zdjęcia dodane do odpowiednich artykułów w polskiej Wikipedii (skorzystaj z wyszukiwarki).
• Sprawdź, które ważne dla danej miejscowości/miejsca obiekty nie zostały sfotografowane.
• Najlepsze dla miejscowości byłyby zdjęcia obiektów takich jak szkoły, kościoły, kapliczki, stadiony sportowe, pałacyki itp. Warto też zrobić zdjęcie panoramiczne całej miejscowości.
• Na początku maja rozpoczyna się sezon wegetacyjny - możesz wybrać się do rezerwatu, czy parku krajobrazowego i fotografować żywa przyrodę. Szczególnie cenne byłyby zdjęcia pomników przyrody.
• Wolisz zostać w mieście? na pewno w tym czasie będzie sporo wydarzeń kulturalnych, sportowych itp., an których warto byłoby sfotografować osoby mające swe biogramy w Wikipedii, a może jakieś zespoły muzyczne?

[edytuj] Jakość zdjęć

Staraj się aby zdjęcia przedstawiały obiekty jak najlepiej (czyli np. bez przypadkowych przechodniów patrzących w obiektyw, nie ucięte, czy przesłonięte przez samochody itd.). Jakość zdjęć powinna być możliwie najlepsza.

Wskazówki:

• Zależnie od charakteru obiektu należy dobrać dzień w jakim się obiekt sfotografuje. Czasem lepszy będzie słoneczny dzień, rzadko bardziej wyrazista może się okazać pochmurna pogoda.
• Uwaga na słońce. W samo południe pojawi się dużo cieni w załomach murów. Z reguły dobra pora to poranek lub popołudnie, niskie słońce ładnie wszystko oświetla mając przy tym przyjemną barwę. Przy ostrym słońcu warto ustawić się do niego plecami, robiąc zdjęcie. lepiej wcześniej zaplanować, które obiekty się fotografuje, by nie robić zdjęć pod światło.
• Statyw może się przydać, szczególnie w pochmurne dni - aparat musi być stabilny, żeby zdjęcie było nieporuszone.
• Uwaga na zniekształcenia perspektywiczne. Każdy widział zdjęcia wysokich budynków, które zbiegają się u góry. Unikamy tego zjawiska nie robiąc budynkom zdjęć 'od dołu', czyli z podnóża. Można się od budynku oddalić, albo wejść na piętro innego budynku.
• Budynek w miarę możliwości nie powinien być przysłonięty innymi obiektami. Przechodnie to rzecz normalna - nie powinni być zbyt blisko aparatu, żeby nie przesłaniać za mocno budynku. Z drugiej strony co to za szkoła, przed którą nie ma nikogo? Robiąc zdjęcia zwracamy uwagę, żeby aparatem nie celować w konkretną osobę. Nie każdy sobie tego życzy, więc trzeba być delikatnym, wykazać się wyczuciem. Jeżeli bardzo wyraźnie widać twarze przechodzących osób, użyj programu do obróbki grafiki i zanonimizuj je np. za pomocą efektu mozaiki czy rozmycia.
• Rośliny i zwierzęta fotografuj tak, aby można było zidentyfikować obiekt (jeśli nie jesteś pewien co fotografujesz).
• Robiąc zdjęcia ludziom pamiętaj, aby nie robić ich znienacka, gdy nie występują w roli publicznej. Staraj się jednak podejść jak najbliżej podczas ich występów/spotkań z publicznością itd.

Więcej porad znajdziesz na stronie Wikipedia:Projekt Grafiki/Jak wykonać doskonałe zdjęcie

[edytuj] Jak przesyłać je na Wikipedię?

1. Wybierz zdjęcia, które chcesz dodać - nie wrzucaj wszystkich (tylko te najlepsze).
2. Załóż konto na Wikimedia Commons, repozytorium plików z których mogą korzystać wszystkie Wikipedie i nie tylko. (jak to zrobić?)
3. W menu bocznym można znaleźć link Upload file/Prześlij plik.
4. Następnie kliknij w link To jest całkowicie moja praca. Dzięki formularzowi tam zamieszczonemu możemy przesłać nasze zdjęcia.

[edytuj] Formularz przesyłki

• W polu Nazwa pliku źródłowego wpisz lub wybierz ścieżkę pliku z komputera.
• W polu Nazwa pliku docelowego wpisz nazwę pod jaką zdjęcie ma być umieszczone na serwerze. Zmień nazwę na coś znaczącą (nie IMG5186.jpg, tylko Stumilowy las - nora Kubusia.jpg). Nazwa może zawierać polskie znaki.
• W polu Opis pliku umieść opis pliku. Miłym zwyczajem jest opisywanie co zdjęcie przedstawia także w języku angielskim (lub innym). Podaj także kategorię (więcej tutaj). Przykładowy opis:

{{Information
|Description={{pl|Nora Kubusia Puchatka - Stumilowy las}}
             {{en|Winnie-the-Pooh's hole}}
|Source=własna praca
|Date=2007-04-15
|Author= [[User:Prosiaczek|Prosiaczek]]
|Permission=
|other_versions=
}}
[[Category:Stumilowy las]]

Chcesz szybciej i wygodnie przesyłać większą ilość grafik? Skorzystaj z programu Commonist.

[edytuj] Licencja zdjęć

Licencję wybierz z pola Licencja w powyższym formularzu.

Własne zdjęcia najlepiej udostępniać na łączonej licencji Creative Commons CC-BY-3.0 lub GFDL.

Podane licencje oznaczają, iż twoje zdjęcie może być dowolnie wykorzystywane pod warunkiem podania jego autora. Podana opcja jest najkorzystniejsza dla twórców, patrz zrzut obok.

[edytuj] Porządkowanie zbiorów

Aby zdjęcia nie były trudno dostępnie, można dodać je do galerii lub kategorii.

[edytuj] Tworzenie galerii

Gdy prześlesz kilka zdjęć, możesz utworzyć artykuł z galerią z nimi. Tworzysz w serwisie artykuł o nazwie miejscowości, zabytku, czy miejsca wpisując w belce adresu przykładowo http://commons.wikimedia.org/wiki/Stumilowy_las. Następnie kliknij w zakładkę utwórz i jako zawartość wpisz galerię zdjęć oraz kategorię nadrzędną:

{{pl|Stumilowy las - las w którym mieszkał Kubuś Puchatek}}

<gallery>
Image:Stumilowy las - nora Kubusia.jpg | Krótki opis zdjęcia
Image:Stumilowy las - Domek Krzysia.jpg | Krótki opis zdjęcia
</gallery>

[[Category:Cities in Poland]]

Jeśli galeria już istnieje, można dodać nowe zdjęcia wpisując je między znaczniki <gallery>

[edytuj] Tworzenie kategorii

Równie łatwo można utworzyć nową kategorię. Po wpisaniu w belce adresu przykładowo http://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Stumilowy_las i kliknięciu zakładkę utwórz jako treść wpisz kategorię nadrzędną:

[[Category:Cities in Poland]]

Każde zdjęcie, które ma tą kategorię w opisie zostanie do niego przyporządkowane i pojawi sie na stronie kategorii.

[edytuj] Publikacja

[edytuj] W polskiej Wikipedii

Następnie możesz kilka ze zdjęć wstawić do odpowiednich artykułów w polskiej Wikipedii. W treści wpisujesz:

[[Grafika:Stumilowy las - nora Kubusia.jpg|thumb|250px|Krótki opis zdjęcia]]

Na końcu artykułu można wstawić link do galerii na Commons:

{{Commons|Nazwa artykułu}}

Więcej informacji na temat wstawiania grafik znajdziesz na stronie Wikipedia:Uwagi o wstawianiu obrazków. No i to wszystko :)

[edytuj] Zdobądź międzynarodową sławę

To samo zdjęcie możesz także wstawić na innych wersjach językowych Wikipedii. Przykładowo w wersji niemieckiej artykułu o Kubusiu Puchatku na de:Pu der Bär klikasz Seite bearbeiten i dopisujesz:

[[Image:Stumilowy las - nora Kubusia.jpg|thumb|right|Opis zdjęcia po niemiecku]]

I tak jak w wersji polskiej, na końcu artykułu można wstawić link do galerii na Commons (o ile go tam jeszcze nie ma):

{{Commons|Nazwa artykułu}}

• Bardzo dobre zdjęcia są doceniane przez społeczność - trafiają na specjalną stronę: Grafika na medal oraz na stronę główną Wikipedii. Te najlepsze często zamieszczane są na stronach głównych w wielu Wikipediach.

[edytuj] Powiązane projekty

• Wikipedia:Projekt Grafiki
• Wikiprojekt:Ilustrowanie

III ARTYKUŁ

MARIUSZ DROZDOWSKI

Mariusz Drozdowski (ur. w 1990^{[potrzebne źródło]}) w Goleniowie - polski/polska artysta/artystka, występuje pod pseudonimami Jej Perfekcyjność a także Duży Format, osoba transgenderoa, działacz społeczny/działaczka społeczna i socjolog, postać szeroko znana w warszawskich środowiskach artystycznych i gejowskich, także z kontrowersyjnych zachowań i performance'ów.

Jako socjolog Jej Perfekcyjność zajmuje się przede wszystkim socjologią rodziny polskiej oraz społecznymi aspektami działalności Jana Pawła II. Jako performer działa m.in. w ekskluzywnym warszawskim klubie zamkniętym Utopia. Jej najnowszym happeningiem było prowadzenie na złotej smyczy półnagiego młodzieńca w Warszawie. Jako działacz społeczny jest działaczem samorządowym na Uniwersytecie Warszawskim oraz działaczem studenckiego ruchu naukowego i artystycznego na UW, a także działaczem organizacji pozarządowych – m.in. Banku Żywności S.O.S. i Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana.

W czerwcu 2008 Jej Perfekcyjność stał/stała się przedmiotem zainteresowania środowisk prawicowo-katolickich związanych z czasopismem "Fronda"^[1][2] w związku z przyznanym jej/jemu stypendium przez Centrum Myśli Jana Pawła II, przyznawanego przez tę stanowiącą organ Miasta Stołecznego Warszawy organizację za działalność społeczną, naukową, promocję myśli Jana Pawła II oraz dla najuboższych studentów^[3].

Jest wraz z Formacją Różowe Saneczki organizatorem/organizatorką Międzynarodowego Dnia Paris Hilton, od wielu lat organizowanego w Warszawie wiecu politycznego mającego na celu promocję osoby Paris Hilton zwłaszcza w polityce europeskiej^[4], odbywającego się także w Damaszku.

Jet także redaktorem naczelnym magazynu "Niusy".

[edytuj] Linki

• Oficjalny Blog Jej Perfekcyjności
• Blog Jej Perfekcyjności
• Fotoblog Jej Perfekcyjności
• Wywiad z Mariuszem Drozdowskim w czasopismie "Traktor Królewski"

Przypisy