Agenturalny Wywiad Operacyjny

Z Wikipedii

Agenturalny Wywiad Operacyjny, AWO – tajna komórka wywiadowcza powstała w latach 60. XX wieku w strukturach Zarządu II Sztabu Generalnego LWP, czyli wywiadu wojskowego PRL.

Decyzja o powołaniu Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego została prawdopodobnie podjęta w Moskwie i zaakceptowana przez ówczesnego ministra obrony narodowej Wojciecha Jaruzelskiego. AWO miał działać bezpośrednio w strukturach Układu Warszawskiego.

Głównymi zadaniami AWO miało być werbowanie i szkolenie wywiadowców oraz rezydentów wywiadu. W czasie pokoju AWO zbierał informacje o siłach zbrojnych przeciwnika w potencjalnym konflikcie, o dowódcach wojskowych oraz związkach operacyjnych i taktycznych państw NATO a także wojskowych ośrodkach naukowo-badawczych, zakładach przemysłowych itp^[1]. Prowadził także pracę werbunkową, dzięki której w krajach zachodnich miała zostać utworzona sieć agenturalna. Podczas wojny AWO miał zająć się agenturalną pracą na tyłach przeciwnika. Mieli też zostać przeszkoleni rezydenci, którzy na wypadek wojny mieli zostać przerzuceni na tyły wroga i tam nadzorować siatkę agentów.

Niewiele wiadomo o rzeczywistej działalności AWO, jej istnienie potwierdził Czesław Kiszczak - szef wywiadu wojskowego w latach 70. XX wieku Informacja o istnieniu tej komórki została ujawniona dopiero w trakcje procesu lustracyjnego Józefa Oleksego, któremu rzecznik interesu publicznego zarzucił tajną współpracę z AWO (potwierdzoną przez Sąd Lustracyjny w pierwszej instancji).

Przypisy