Język meglenorumuński
Z Wikipedii
| Vlăheşte, Влахесте, Βλαεστε | |
| Obszar | Grecja, Macedonia, Rumunia |
| Liczba mówiących | 5 000 - 12 000 |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie Języki italskie Języki romańskie Języki wschodnioromańskie Język meglenorumuński |
| Pismo | łaciński, cyrylica, greka |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | nigdzie |
| ISO 639-2 | roa |
| ISO/FDIS 639-3 | ruq |
| W Wikipedii | |
| Zobacz też: język, języki świata | |
Język meglenorumuński (nazwa własna vlaheşte, gr. vlachomoglenítika, ang. Moglenitic) - język (właściwie etnolekt)z podgrupy języków wschodnioromańskich) grupy romańskiej języków indoeuropejskich). Przez część językoznawców uznawany za dialekt języka rumuńskiego.
Językiem meglenorumuńskim posługuje się nieliczny etnos Meglenorumunów, osiadły obecnie w kilku wsiach w kotlinie Meglena i górach Pajak na granicy grecko-macedońskiej, w okolicach Antalyi i Isparty w tureckiej Anatolii oraz w rozproszeniu w Rumunii (najwięcej w okolicach Tulczy). Szacunki mówią o kilku-kilkunastu tysiącach osób potrafiących wypowiadać się w tym języku.
Język meglenorumuński został naukowo opisany na przełomie XIX i XX wieku przez rumuńskich lingwistów podczas badań nad etnolektami romańskimi na Bałkanach. Na początku XX wieku pod wpływem czynników ideologicznych - koncepcji "Wielkiej Rumunii" - rumuńscy językoznawcy uznali język meglenorumuński za dialekt rumuńskiego. Zastosowaniem tej idei w praktyce było utworzenie przez rząd rumuński na terenach zamieszkanych przez Wołochów licznych szkół podstawowych nauczających języka rumuńskiego - w zamiarze "rumunizacji" wszystkich Arumunów. Rzeczywiście po zakończeniu wojen bałkańskich, I wojny światowej i wojny grecko-tureckiej część Meglenorumunów wyemigrowała do Rumunii (głównie do Dobrudży). Obecnie większość z ich potomków uważa się już za Rumunów, choć nadal kultywują swoje arumuńskie tradycje.
W Grecji język meglenorumuński, w wyniku konsekwentnej i brutalnej akcji hellenizacji, wobec braku własnego szkolnictwa czy chociażby standaryzacji, jest obecnie językiem wymierającym, stosowanym sporadycznie jako tzw. "język domowy".
Do zapisu języka meglenorumuńskiego stosuje się, w zależności od miejsca, trzy alfabety - macedońską wersję cyrylicy w Macedonii, rumuńską wersję alfabetu łacińskiego w Rumunii i alfabet grecki w Grecji.
[edytuj] Zobacz też
wschodnioromańskie: arumuński • istrorumuński • meglenorumuński • rumuński
południoworomańskie: korsykański (gallurski) • sassarski • sardyński (kampidański, logudorski)
zachodnioromańskie: aragoński • asturyjski • auregnais † • burginioński • dalmatyński † • dgèrnésiais • emilijski • francuski • franko-prowansalski • friulski • galicyjski • gallurski (północnowschodniosardyński) • gaskoński • hiszpański • istriocki • jèrriais • judeo-portugalski † • judeo-włoski • kampidański (południowosardyński) • kataloński • ladino (judeo-hiszpański) • ladyński • langwedocki • liguryjski • limuzyński • logudorski (środkowosardyński) • lombardzki • lotaryński • mirandyjski • monegaski • neapolitański • normandzki • oksytański • owerniacki • piemoncki • pikardyjski • portugalski • prowansalski • rioplatense • romansz • sercquiais • sycylijski • szampański • szuadit † • walencki • waloński • wenecki • włoski • zarfatit †
¹ Łacina nie jest językiem romańskim, ale italskim i przodkiem wszystkich języków romańskich
