Pacific Life Open
Z Wikipedii
| Pacific Life Open | |
| Miejsce |  Stany ZjednoczoneIndian Wells |
| Obiekt | Indian Wells Tennis Garden |
| Nawierzchnia | Hard |
| ATP Tour | |
| Kategoria | Masters Series |
| Pula nagród | $3 589 000 |
| Drabinka | 96S/48Q/32D |
| Dyrektor | Charlie Pasarell |
| WTA Tour | |
| Kategoria | I |
| Pula nagród | $2 100 000 |
| Drabinka | 96S/48Q/32D |
| Dyrektor | Steve Simon |
| Aktualni mistrzowie | |
Gra pojedyncza mężczyzn Novak Đoković |
|
Gra podwójna mężczyzn Jonathan Erlich Andy Ram |
|
| Gra pojedyncza kobiet Ana Ivanović |
|
Gra podwójna kobiet Dinara Safina Jelena Wesnina |
|
| Strona internetowa turnieju | |
Indian Wells Masters – coroczny turniej tenisowy rozgrywany od 2000 na kortach i stadionie kompleksu tenisowego Indian Wells Tennis Garden w Indian Wells w Kalifornii. Zawody są częścią Tennis Masters Series w kategorii mężczyzn i turniejem pierwszej kategorii kobiet. Turniej żeński rozgrywany jest na tydzień przed zmaganiami mężczyzn. W 1996 roku po raz pierwszy zawody organizowały WTA i ATP. Wystartowało tam 96 najlepszych zawodników świata. Obecnie turniej rozgrywany jest w marcu i nosi oficjalną nazwę Pacific Life Open. Niegdyś rozgrywki kobiece nosiły nazwę Evert Cup na cześć tenisistki Chris Evert.
W turnieju tenisistek lata 90. XX wieku to okres dominacji amerykańskiej, zwycięstwa Martiny Navrátilovej, Moniki Seles oraz Mary Joe Fernández, przerwane dwoma triumfami Steffi Graf i jednym Martiny Hingis. Od roku 2001, od zwycięstwa Sereny Williams, w turnieju nie triumfowała zawodniczka amerykańska. Po niespodziewanym zwycięstwie Danieli Hantuchovej w roku 2002, trzykrotnie turniej wygrywały Belgijki: Kim Clijsters i Justine Henin. W 2006 po raz pierwszy w historii finał odbył się z udziałem Rosjanki, a nawet dwóch – konfrontacja zakończyła się triumfem Marii Szarapowej.
Początek XXI wieku w turnieju mężczyzn to zwycięstwo reprezentanta gospodarzy Andre Agassiego, po którym nastąpiły dwa z rzędu triumfy Lleytona Hewitta. Przez trzy lata z rzędu (2004 – 2006) niepodzielnie wygrywał Roger Federer, ale w 2007 roku został wyeliminowany już w drugiej rundzie przez Guillermo Cañasa.
Spis treści |
[edytuj] Mecze finałowe
[edytuj] gra pojedyncza kobiet
.svg/20px-Flag_of_Belgium_(civil).svg.png){kind=small}
[edytuj] gra pojedyncza mężczyzn
[edytuj] gra podwójna kobiet
.svg/20px-Chinese_Taipei_Olympic_Flag_(bordered).svg.png){kind=small}
[edytuj] gra podwójna mężczyzn
| Rok | Mistrzowie | Finaliści | Wynik |
| 2008 | Jonathan Erlich Andy Ram |
 Daniel Nestor Nenad Zimonjić |
6:4, 6:4 |
| 2007 |  Martin Damm Leander Paes |
Jonathan Erlich Andy Ram |
6:4, 6:4 |
| 2006 |  Mark Knowles Daniel Nestor |
Bob Bryan Mike Bryan |
6:4, 6:4 |
| 2005 | Mark Knowles Daniel Nestor |
 Wayne Arthurs Paul Hanley |
7:6(6), 7:6(2) |
| 2004 |  Arnaud Clement Sebastien Grosjean |
 Wayne Black Kevin Ullyett |
6:4, 3:6, 7:5 |
| 2003 |  Wayne Ferreira Jewgienij Kafielnikow |
Bob Bryan Mike Bryan |
3:6, 7:5, 6:4 |
| 2002 | Mark Knowles Daniel Nestor |
 Roger Federer Maks Mirnyj |
6:4, 6:4 |
| 2001 | Wayne Ferreira Jewgienij Kafielnikow |
 Jonas Björkman Todd Woodbridge |
6:2, 7:5 |
| 2000 | Alex O'Brien Jared Palmer |
Sandon Stolle Paul Haarhuis |
6:4, 7:6(5) |
[edytuj] Linki zewnętrzne
Indian Wells • Miami • 
Monte Carlo • 
Rzym • 
Hamburg • Montreal/Toronto • Cincinnati • 
Madryt • Paryż
Ad-Dauha • Indian Wells • Miami • Charleston • Berlin • Rzym • San Diego • Montreal/Toronto • 
Tokio • Moskwa
