6 Pułk Artylerii Lekkiej (II RP)
Z Wikipedii
Zima 1932~-1933
6 Pułk Artylerii Lekkiej[1] – polska jednostka wojskowa okresu międzywojennego
Pułk stacjonował w Krakowie
Święto pułkowe obchodzono – 18 września
Spis treści |
[edytuj] Historia
Powstał w maju 1919 z wcześniej zorganizowanych oddziałów.
Brał udział w działaniach w 1919 i w wojnie polsko-bolszewickiej.
Po zakończeniu działań bojowych w 1921 pułk przemieszczono do Krakowa, który stał się garnizonem pułku. Pułk wchodzi wtedy w skład 6 Dywizji Piechoty.
[edytuj] Udział w działaniach bojowych:
[edytuj] Walki o latach 1919–1920
[edytuj] Walki w kampanii wrześniowej
W kampanii wrześniowej pułk wziął udział w składzie 6 Dywizji Piechoty z Armii „Kraków”.
Został zmobilizowany pod koniec sierpnia 1939 roku. Poszczególne jego dywizjony zostały przydzielone do pułków 6 Dywizji Piechoty: I – 12 Pułku Piechoty, II – 16 Pułku Piechoty, III – 20 Pułku Piechoty.
W dniach 1–2 września 1939 poszczególne dywizjony pułku walczyły w rejonie Pszczyny odpierając ataki niemieckich czołgów i niszcząc kilkadziesiąt z nich. Poniosły przy tym duże straty w ludziach i sprzęcie.
W dniu 5 września wspierały ogniem piechotę w rejonie Skawiny, a następnie 7 września pod Biskupicami. Następnie przeprawił się przez Dunajec rozpoczął odwrót na trasie Rudnik – Biłgoraj – Aleksandrów.
W dniach 15–16 września toczy walki w rejonie Łukowej i na linii rzeki Tanwi, gdzie zostaje otoczony. W dniach 17–18 września podejmuje próbę przebicia się z okrążenia ponosząc ciężkie straty.
W dniu 20 września 1939 wobec ciężkich strat i braku amunicji resztki pułku skapitulowały.
[edytuj] Dowódcy:
- ppłk Teodor Nałęcz-Tański (1918)
- płk Alekander Hertel (1932)
- ppłk Borys Kondracki (1939)
[edytuj] Sztandar
Nadanie sztandaru i zatwierdzenie jego wzoru ujęte zostało w Dzienniku Rozkazów MSWojsk. z 1937, nr 18, poz. 236. Sztandar, ufundowany przez społeczeństwo ziemi krakowskiej, przekazał pułkowi gen. Juliusz Rómmel na Błoniach Krakowskich 29 maja 1938, podczas ceremonii wręczenia sztandarów oddziałom artylerii OK Krakowskiego i Przemyskiego.
[edytuj] Bibliografia
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1990 ISBN-83-211-1104-1
Przypisy
- ↑ do 1931 pod nazwą 6 Pułk Artylerii Polowej; rozkazem Ministra Spraw Wojskowych marszałka Józefa Piłsudskiego z 31 grudnia 1931 wszystkie pułki artylerii polowej zostały przemianowane na pułki artylerii lekkiej (Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 36 poz. 473)
[edytuj] Zobacz też
Artyleria ciężka: 1 pan • 1 pac • 2 pac • 3 pac • 4pac • 5 pac • 6 pac • 7 pac • 8 pac • 9 pac • 10 pac • 1 pam*
Artyleria lekka: 1 pal • 2 pal • 3 pal • 4 pal • 5 pal • 6 pal • 7 pal • 8 pal • 9 pal • 10 pal • 11 pal • 12 pal • 13 pal • 14 pal • 15 pal • 16 pal • 17 pal • 18 pal • 19 pal • 20 pal • 21 pal • 22 pal • 23 pal • 24 pal • 25 pal • 26 pal • 27 pal • 28 pal • 29 pal • 30 pal • 31 pal • 33 pal • 38 pal • 40 pal • 51 pal • 54 pal • 55 pal • 61 pal • 65 pal 1 pam*
Artyleria konna: 1 dak • 2 dak • 3 dak • 4 dak • 5 dak • 6 dak • 7 dak • 9 dak • 10 dak • 11 dak • 12 dak • 13 dak • (8)14 dak
Artyleria przeciwlotnicza: pułk: 1 • baterie: 1 • 2 • 3 • 16 • 17 • 86 • 87
75 mm wz. 1897 • 76,2 mm wz. 1902 • 75 mm wz. 02/26 • 105 mm wz. 13 • 105 mm wz. 29 • 120 mm wz. 1878/09/31
100 mm wz. 1914/1919 • 155 mm wz. 1917
40 mm wz. 36 • 75 mm wz. 1897/14/17 • 75 mm wz. 1922/1924 • 75 mm wz.36/37
220 mm wz. 32 • 81 mm wz. 31
47 mm wz. 39 • 155 mm wz. 39
