Bücker Bü 131
Z Wikipedii
Bücker Bü 131 Jungmann (dane wersji Bü 131B) |
|
Dane podstawowe | |
Państwo | Niemcy |
Producent | Bücker-Flugzeugbau GmbH |
Typ | samolot szkolno-akrobacyjny |
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga | 2 (uczeń i instruktor) |
Historia | |
Data oblotu | 27 kwietnia 1934 |
Lata produkcji | 1934 – ? |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 silnik rzędowy, 4-cylindorowy Hirth HM 504 A-2 |
Moc | 105 KM (78 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 7,40 m |
Długość | 6,62 m |
Wysokość | 2,25 m |
Powierzchnia nośna | 13,50 m² |
Masa | |
Własna | 380 kg |
Startowa | 680 kg |
Osiągi | |
Prędkość maksymalna | 183 km/h |
Prędkość przelotowa | 170 km/h |
Prędkość minimalna | 82 km/h |
Prędkość wznoszenia | 3,8 m/s |
Pułap | 4 050 m (maksymalny) 3 000 m (rzeczywisty) |
Zasięg | 650 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Niemcy, Finlandia, Hiszpania, Holandia, Japonia, Republika Południowej Afryki, Rumunia, Szwajcaria, Szwecja, Węgry, Czechosłowacja |
Bücker Bü 131 Jungmann – niemiecki samolot szkolno-akrobacyjny z lat trzydziestych i okresu II wojny światowej
[edytuj] Historia
W 1933 roku w nowo założonej niemieckiej wytwórni lotniczej Bücker-Flugzeugbau GmbH główny konstruktor tej firmy Anders Anderson opracował samolot szkolno-akrobacyjny przystosowany do szkolenia podstawowego pilotów, który oznaczono jako Bücker Bü 131 Jungmann. Oblotu prototypu samolotu dokonano w dniu 27 kwietnia 1934 roku.
Samolot ten spełniał wymagania jakie założono i rozpoczęto jego produkcję seryjną, przy czym w samolotach seryjnych zastosowano mocniejszy silnik. Samolotem tym zainteresowały się cywilne szkoły lotnicze i Luftwaffe. W krótkim czasie stał się on podstawowym samolotem szkolnym w lotnictwie niemieckim.
Samolotem tym zainteresowały się również inne kraje, zakupując zarówno gotowe samoloty, jak również zakupując licencje na ich budowę. Licencje zakupiły: Szwajcaria, Japonia, Hiszpania, Węgry i Czechosłowacja.
W toku dalszej produkcji powstawały kolejne wersje samolotu, które w zasadzie różniły sie jedynie rodzajem silnika. Wersje samolotu powstawały również w krajach, które zakupiły licencję na ich produkcję. Produkcja seryjna samolotów trwała w Niemczech do 1945 roku natomiast w Czechosłowacji produkowano jeszcze ich licencyjną wersję w latach pięćdziesiątych XX wieku. Łącznie wyprodukowano około 5000 samolotów tego typu (w tym około 2000 na podstawie licencji).
Wersje samolotu Bücker Bü 131 Jungmann:
- Bü 131 – prototyp
- Bü 131A – pierwsza wersja produkcyjna, wyposażona w silnik Hirth HM 60R o mocy 80 KM (60 kW), licencję na tą wersję zakupiła Szwajcaria i Japonia
- Bü 131B – druga wersja produkcyjna, wyposażona w silnik Hirth HM 504A-2 o mocy 105 KM (78 kW)
- Bü 131C – prototyp wyposażony w silnik Cirrus Minor o mocy 90 KM (67 kW)
- Tatra T-131 – licencyjna wersja produkowana w czasie II wojny światowej w Czechosłowacji na podstawie wersji Bü 131B
- Ki -86A (Type 4) – licencyjna wersja produkowana w zakładach Kokusai Koku w Japonii dla lotnictwa armii na podstawie wersji Bü 131A
- K9W1 (Type 2) – licencyjna wersja produkowana w zakładach Watanabe (później Kyushu) w Japonii dla lotnictwa marynarki wojennej na podstawie wersji Bü 131A
- Aero C.4 – wersja produkowana w zakładach Aero w Czechosłowacji w latach pięćdziesiątych XX wieku
[edytuj] Użycie
Samolot Bücker Bü 131 Jungmann w momencie rozpoczęcia produkcji seryjnej zaczęto wprowadzać do szkół lotniczych zarówno cywilnych jak i wojskowych w Niemczech, a następnie w innych krajach, które je zakupiły także z licencją na ich produkcję. W krótkim czasie ze względu na swoje dobre właściwości pilotażowe stały się podstawowym samolotem szkolnym w szkoleniu podstawowym pilotów i były wykorzystywane w tym celu przez cały okres II wojny światowej.
Po zakończeniu II wojny światowej nadal używano ich do szkolenia pilotów do końca lat sześćdziesiątych XX wieku.
[edytuj] Opis konstrukcji
Samolot Bücker Bü 131 Jungmann to dwumiejscowy, dwupłat o konstrukcji mieszanej.
Kadłub wykonany z rur stalowych, kryty płótnem. Z przodu kadłuba znajdowało się łożę silnika a w dalszej części dwie odkryte kabiny. Na końcu kadłuba usterzenie klasyczne, kryte płótnem.
Płaty o konstrukcji ze spawanych rur stalowych, kryte płótnem, górny płat podparty zastrzałami.
Podwozie klasyczne, dwukołowe stałe, z kółkiem ogonowym. Koła wyposażone w amortyzatory sprężynowo-olejowe.
Napęd stanowił jeden silnik rzędowy umieszczony w przedniej części kadłuba, z śmigłem dwułopatowym drewnianym.
Samoloty szkolne, łącznikowe i kurierskie
|
|
Samoloty doświadczalne i inne
|
|
Prototypy i projekty
|
Ao 225 • Ar 77 • Ar 80 • Ar 81 • Ar 195 • Ar 197 • Ar 198 • Ar 199 • Ar 340 • Ar 396 • Ba 349 • Bv 40 • Ha 137 • Ha 140 • Bv 142 • Bv 144 • Bv 155 • Bv 238 • Do 19 • DFS 228 • DFS 346 • Fi 98 • Fi 99 • Fi 256 • Fw 57 • Fw 159 • Ta 183 • Fw 191 • He 118 • He 280 • Ho 229 • Ju 85 • Ju 89 • Ju 187 • Ju 288 • Hs 122 • Hs 124 • Hs 125 • Hs 127 • Hs 128 • Hs 130 • Hs 132 • Ju 322 • Bf 161 • Bf 162 • Me 263 • Me 264 • Me 309 • Me 509 • Me 609 • Me P.1101
|