11 Dywizja Piechoty (LWP)

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy 11 Dywizji Piechoty ludowego Wojska Polskiego. Zobacz też: 11 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą.

11 Dywizja Piechoty - związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego.

Spis treści

1 Formowanie
- 1.1 Na Ziemi Lubelskiej
- 1.2 Na Ziemi Łódzkiej
2 Lata powojenne
3 Dowódcy
4 Przeformowanie
5 Bibliografia
6 Zobacz też

[edytuj] Formowanie

[edytuj] Na Ziemi Lubelskiej

11 Dywizja Piechoty była dwukrotnie formowana. Po raz pierwszy – w Krasnymstawie na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 41 z 6 października 1944 z przeznaczeniem dla organizującej się 3 Armii Wojska Polskiego.

Krasnystaw - w tej miejscowości rpozpoczęto formowanie dywizji

W jej skład wchodziły:

dowództwo, sztab i kwatermistrzostwo,
20 Pułk Piechoty,
22 Pułk Piechoty,
24 Pułk Piechoty,
42 Pułk Artylerii Lekkiej,
9 Dywizjon Artylerii Samobieżnej SU-76,
Batalion Szkolny,
22 Batalion Saperów,
13 Batalion Sanitarny,
11. kompania rozpoznawcza,
17 kompania łączności,
8 kompania chemiczna,
16 kompania samochodowo-transportowa,
11 szpital weterynaryjny,
3066 stacja poczty polowej,
1888 kasa banku polowego,
pododdziały specjalne i pomocnicze.

Rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 59/org. z 19 listopada 1944, w związku z zaniechaniem organizowania 3 Armii WP, zaprzestano również formowania dywizji. Oddziały znajdujące się w trakcie formowania przekazano innym jednostkom, a uzbrojenie i sprzęt techniczny zwrócono do składnic 1 Frontu Białoruskiego.

[edytuj] Na Ziemi Łódzkiej

Ponownie do formowania 11 Dywizji Piechoty przystąpiono w 1945 w ramach realizacji planu rozbudowy wojska.

W Łodzi powtórnie przystąpiono do formowania dywizji

W jej skład wchodziły:

dowództwo, sztab i kwatermistrzostwo,
38 Pułk Piechoty,
40 Pułk Piechoty,
42 Pułk Piechoty,
33 Pułk Artylerii Lekkiej,
14 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej,
16 Batalion Saperów,
8 Batalion Sanitarny,
kompania szkolna,
11 kompania rozpoznawcza,
34 kompania łączności,
kompania obrony przeciwchemicznej,
kompania samochodowo-transportowa,
ambulans weterynaryjny,
kompania przeciwlotniczych karabinów maszynowych,
stacja poczty polowej,
kasa banku polowego,
pododdziały specjalne i pomocnicze.

Na podstawie rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 58/org. z 15 marca 1945 rozpoczęto formowanie jednostek w rejonach:

38 Pułk Piechoty – Stoki,
40 Pułk Piechoty – Łódź,
42 Pułk Piechoty – Łódź,
33 Pułk Artylerii Lekkiej – Konstantynów (koło Łodzi),
sztab i pozostałe jednostki – Łódź.

Formowanie dywizji trwało do 24 kwietnia 1945. W okresie formowania dywizja podlegała dowódcy Okręgu Wojskowego nr IV w Łodzi. 20 maja 1945, a więc już po zakończeniu wojny, dywizja opuściła rejony formowania. Udziału w walkach nie brała.

[edytuj] Lata powojenne

Lubsko - w tym miescie stacjonował sztab w 1945

Po wojnie oddziały dywizji zostały włączone w skład 2 Armii WP, pełniły służbę graniczną nad Nysą Łużycką, uczestniczyły w akcjach rolnych, organizowały akcję wysiedleńczą osób narodowości niemieckiej i akcję osadnictwa wojskowego. Saperzy uczestniczyli w rozminowywaniu kraju. Siedziba dowództwa i sztabu w 1945 znajdowała się najpierw w Sommerfeld, a następnie w Żarach.

[edytuj] Przegrupowanie nad granicę zachodnią

Pod koniec maja 1945 dywizja marszem pieszym przegrupowała się na granicę zachodnią. Marszruta wiodła przez Łódź, Kalisz, Jarocin, Kościan, Wolsztyn, Świebodzin, Słubice, Frankfurt nad Odrą. Jednostki artyleryjskie, 33 pal i 14 dappanc oraz kompania karabinów maszynowych plot, trasę do nowego miejsca stacjonowania odbyły transportem kolejowym po trasie: Konstantynów - Gubin. Na miejsce postoju sztabu dywizji wyznaczono Lubsko. 12 czerwca 1945 dywizja zluzowała oddziały 8 Dywizji Piechoty i zajęła strefę pograniczną wzdłuż wschodniego brzegu Nysy Łużyckiej na linii miejscowości: Ratzdorf – Gubin - Forst - Klein - Bademeusel – Badmuskau z zadaniem ochrony nowo wytyczonej polskiej granicy zachodniej. Do służby granicznej przystąpiły w następującym ugrupowaniu:

Sztab dywizji i jednostki dywizyjne rozmieszczone w Lubsku.
38 Pułk Piechoty - od ujścia Nysy do Odry do Polanowic - (sztab w Komorowie)
40 Pułk Piechoty - od Sadarzewic do Zasiek - (sztab w Brodach)
42 Pułk Piechoty - od Zasiek do Mużakowa (sztab w Tuplicach)
33 Pułk Artylerii Lekkiej i 14 Dywizjon Artylerii Przeciwpancernej zakwaterowane były w Komorowie.

[edytuj] Demobilizacja

We wrześniu 1945, na podstawie Rozkazu Organizacyjnego Dowództwa Okręgu Śląsk nr 0164 z 2 listopada 1945 o przeformowaniu dywizji piechoty, 11 DP przeszła na nowy, zmniejszony ilościowo etat. Zgodnie zaś z Rozkazem Dowódcy 11 DP nr 119 z 9 listopada 1945 w jednostkach dywizji przeprowadzono demobilizację. Zgodnie z Rozkazem NDWP nr 046 z 27 lutego 1946 , przeprowadzono ponowną zmianę etatu. Dywizja liczyła wtedy ok. 4 000 żołnierzy. W październiku 1946 dywizję zaliczono do kategorii "C" i ponownie zmniejszono jej składy osobowe. Jedynie 42 pp, zaszeregowany został do kategorii "B"( pułk ten brał udział w walkach z UPA w ramach Grupy Operacyjnej Wisła).

[edytuj] Skład i rozmieszczenie (1948)

Stanisław Daniluk-Daniłowski jako Dowódca ŚOW

dowództwo - Żary

38 pułk piechoty - Kożuchów
40 pułk piechoty - Bolesławiec
42 pułk piechoty - Żary
33 pułk artylerii lekiej - Żary
14 dywizjon artylerii przeciwpancernej - Żary
16 batalion saperów - Żary

[edytuj] Dowódcy

20 kwietnia 1945 - 10 sierpnia 1946 - płk Andrzej Czartoryski
27 listopada 1946–maj 1947- gen. bryg. Stanisław Daniluk-Daniłowski
maj 1947 - 10 listopada 1947 - płk Zygmunt Bobrowski
1947-1948 - płk Zygmunt Huszcza
1948-1950 - płk Józef Sielecki

[edytuj] Przeformowanie

W marcu 1949 na bazie 11 Dywizji Piechoty, 6 pułku czołgów i 25 pułku artylerii pancernej utworzono 11 Zmotoryzowaną Dywizję Piechoty. Dywizja weszła w skład 2 Korpusu Pancernego

Dywizja przechodziła jeszcze wiele reorganizacji i przedyslokowań. jej aktualna nazwa to: 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego

Zobacz więcej w osobnym artykule: 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej.

[edytuj] Bibliografia

Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa : Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej Warszawa 1965
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 8388089676.