2 Dywizjon Artylerii Pancernej

Z Wikipedii

2 Dywizjon Artylerii Pancernej[1] – samodzielny pododdział broni pancernej ludowego Wojska Polskiego

Sformowany w obozie sieleckim 14 maja 1943 wg etatu nr 04/504 jako dywizjon artylerii przeciwpancernej wyposażony w 45 mm armaty przeciwpancerne.

Przeformowany na mocy rozkazu dowódcy Armii Polskiej w ZSRR nr 006 z 7 maja 1944 na samodzielny dywizjon artylerii samobieżnej. W działa samobieżne Su-76 wyposażony został 5 czerwca 1944.

Żołnierze dywizjonu złożyli przysięgę w obozie sielskim 15 lipca 1943.

Spis treści

[edytuj] Dowódca

  • mjr Kowalenko

[edytuj] Działania bojowe

Dywizjon prowadził działania bojowe w składzie 2 Dywizji Piechoty z 1 Armii WP

[edytuj] Skład etatowy[2]

Dowództwo

  • pluton dowodzenia,
  • 3 baterie dział samobieżnych
  • drużyny: zaopatrzenia bojowego, remontowa, gospodarcza, punkt sanitarny

[edytuj] Stan etatowy

żołnierzy – 165 (oficerów – 51, podoficerów – 73, kanonierów – 41)

sprzęt:

  • działa samobieżne SU-76 – 13
  • samochód pancerny BA-64 – 1
  • samochody – 19
  • motocykle – 4

Przypisy

  1. W literaturze występują również nazwy Dywizjon Artylerii Samobieżnej oraz Dywizjon Artylerii Samochodowej
  2. Etat 04/568 z poprawkami

[edytuj] Bibliografia

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 8388089676. 
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa : Wydaw. Min. Obrony Narodowej 1987.. ISBN 83-11-07419-4. 
  • Magnuski, Janusz: Wozy bojowe LWP : 1943-1983. Magnuski, Janusz. Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-06990-5. 

[edytuj] Zobacz też