2 Batalion Rozpoznawczy

Z Wikipedii

2 Batalion Rozpoznawczy^[1] - samodzielny pododdział rozpoznawczy ludowego Wojska Polskiego i okresu transformacji ustrojowej.

Sformowany w rejonie Berdyczowa na mocy rozkazu dowódcy Armii Polskiej w ZSRR nr 00127 z 4 lipca 1944 jako organiczny oddział 1 KPanc.

W 1951 odtworzony jako pododdział rozpoznawczy 19 Dywizji Zmechanizowanej. Mimo zmian organizacyjnych dywizji, pozostawał w jej składzie. W latach 60. XX w. zredukowany do szczebla kompanii. Następnie znowu rozwinięty do batalionu. W związku z przejmowaniem tradycji przedwojennych jednostek, w 1994 przemianowano 2 br na 6 Kresowy Batalion Rozpoznawczy.

Spis treści 1 Skład etatowy w 1945[2] 2 Działania zbrojne 3 Pododdział rozpoznawczy (19) 5 Dywizji 3.1 58 kompania rozpoznawcza 3.2 Powtórnie rozwinięty do batalionu 3.2.1 Skład organizacyjny 4 Dowódcy 5 Ciekawostki 6 Jako 6 Kresowy Batalion Rozpoznawczy 7 Przypisy 8 Bibliografia 9 Zobacz też

[edytuj] Skład etatowy w 1945^[2]

Dowództwo

• pluton sztabowy
• 2 kompanie motocyklistów
• kompania czołgów T-34/85
• bateria dział ppanc 57 mm
• kompania transporterów opancerzonych Mk-1 "Uniyersal"

[edytuj] Działania zbrojne

22 lipca 1944 batalion przeszedł z rejonu Berdyczowa do m. Stańków pod Chełmem. W okresie szkolenia został użyty do działań przeciwko podziemiu niepodległościowemu. 23 i 24 września 1944 kompania transporterów uczestniczyła w walce w rejonie Świerna, a w dniach 13—16 października 1944 w rejonie Żmudź, Dubienka, Rosołkino.

W 1945 uczestniczył we wszystkich działaniach 1 KPanc. Jego elementy rozpoznawcze w pościgu za przeciwnikiem wkroczyły jako pierwsze do Melnika.

Po wojnie batalion został przesunięty do Lublina, gdzie podporządkowano go dowódcy 3 DP i użyto do walk z oddziałami podziemia zbrojnego. Następnie przekazany do wojsk KBW.

Rozformowany na mocy rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 0278 z 5 października 1952.

[edytuj] Pododdział rozpoznawczy (19) 5 Dywizji

Sformowany ponownie w Torzymiu jako pododdział rozpoznawczy 19 Dywizji Zmechanizowanej. Stacjonował również w Słubicach. Następnie przeniesiony do Kostrzyna. Po przeformowaniu dywizji na 5 Dywizję Pancerną pozostał w jej składzie.

W składzie 5 DPanc batalion składał się z:

• kompanii rozpoznawczej
• kompanii czołgów średnich
• kompanii piechoty zmotoryzowanej
• plutonów: przeciwlotniczego, motocykli i samochodów osobowo-terenowych oraz plutonu łączności.

Stan etatowy wynosił 262 żołnierzy. Sprzęt bojowy batalionu stanowiło: 10 czołgów średnich, a od listopada 1957 7 czołgów średnich i 3 czołgi pływające PT-76 oraz 3 transportery opancerzone BTR-40

[edytuj] 58 kompania rozpoznawcza

W 1961, w wyniku kolejnych zmian organizacyjnych, 2 batalion rozpoznawczy zostaje rozformowany, a w jego miejsce powstaje 58 kompania rozpoznawcza. Kompania stacjonowała początkowo w garnizonie Gubin – Komorów ^[3], a po paru latach przedyslokowano ją do kompleksu "przy stacji"^[4]. Dowódcą kompanii zostaje kpt. Mieczysław Nowak, a dowódcą drużyny naprawy samochodów i wozów bojowych - plut. Jan Kucza.

W jej składzie znajdowały się:

• pluton transporterów opancerzonych
• pluton motocykli
• pluton czołgów średnich - 3 czołgi
• pluton czołgów pływających - 3 czołgi pływające PT-76
• drużyna naprawy wozów bojowych i samochodów
• drużyna gospodarcza

Kompania liczyła 96 żołnierzy i 6 transporterów opancerzonych BTR-40

[edytuj] Powtórnie rozwinięty do batalionu

Kolejna reorganizacja jednostek rozpoznawczych miała miejsce we wrześniu 1968. Rozpoczęto przeformowanie 58 kompanii na szczebel batalionu. Dowódcą nowoutworzonej jednostki został mjr dypl. Mieczysław Nowak, a szefem sztabu - kpt. Tadeusz Sawrasewicz. Na dowódcę kompanii czołgów pływających wyznaczono porucznika Jana Krystka. 2 stycznia 1969 batalion przystąpił do szkolenia programowego już w nowej strukturze organizacyjnej.

17 sierpnia 1974 drużyna dowodzona przez ppor. Stanisława Ratajczyka zdobyła Puchar Dowódcy ŚOW i I miejsce w Wieloboju Rozpoznawczym na szczeblu macierzystego okręgu.

Na początku lat 90. w związku z przedyslokowaniem 27 pz (wcześniej pcz) do garnizonu Opole, zmienił miejsce stacjonowania na Gubin - Komorów.

Jednostka Wojskowa 2429

[edytuj] Skład organizacyjny

dowództwo

• sztab
• sekcja polityczna
• kwatermistrzostwo
• służby techniczne

pododdziały

• pluton łączności
• 1 kompania rozpoznawcza
  • 3x pluton rozpoznawczy (po 3 BRDM-2)
  • pluton płetwonurków ^[5]
• 2 kompania rozpoznawcza ^[6]
  • 3x pluton rozpoznawczy (po 3 BWP-1- wcześniej PT-76)
  • 1x pluton rozpoznawczy (3 x BWR1)^[7]
• kompania rozpoznania radioelektronicznego
  • grupa analizy danych (autobus sztabowy AS-1)
  • pluton nasłuchu ARO KU 4 (2x aparatownia ARO KU 4 na samochodzie star)
  • pluton namiaru R-363 (3x namiernik R-363 "ORLENOK" na samochodzie kraz)
  • pluton namiaru NRS (3X namiernik NRS na samochodzie osob.-teren. GAZ)
• kompania specjalna ^[8]
  • zespół dowodzenia działaniami specjalnymi
  • 5x grupa rozpoznawcza
• pluton technicznego rozpoznania pola walki (3 PSNR-1 na BRDM-1)
• pluton zaopatrzenia
• pluton remontowy
• pluton medyczny

[edytuj] Dowódcy

w 1 KPanc

• kpt. Mirosław Michalski
• mjr Mikołaj Kubyszew
• mjr Anatol Klimowicz

w (19) 5 Dywizji

• kpt.Krzysztof Beski - 1951
• mjr Król
• mjr Zbigniew Stachowicz
• mjr Tasarek
• mjr Mieczysław Nowak
• mjr Tadeusz Sawrasewicz
• mjr Piotr Witkowski
• mjr Romuald Śmigielski
• mjr Jan Krystek
• mjr Andrzej Gil - 1980
• mjr Kazimierz Pokora - 1983
• mjr Witold Busz - 1985
• mjr Marian Dempniak
• ppłk Sergiusz Babaczenko - 1990
• ppłk Andrzej Kuśnierek - 1993

[edytuj] Ciekawostki

• W czasie stanu wojennego 1981 stacjonował na Dziewiczej Górze (Czerwonak k. Poznania).
• Żołnierze kompanii specjalnej w stanie wojennym brali udział w służbie patrolowej w Poznaniu.Uczestniczyli również w akcji 'SEMAFOR;-było to zabezpieczenie przejazdu pociągów towarowych przed kradzieżami nocą w lasach i poszukiwanie łupów w kryjówkach.(Obszar działania kompanii specjalnej to szlaki kolejowe koło Słubic-granica z NRD)
• Kompania specjalna batalionu nosiła podobnie jak wojska powietrzno-desantowe "czerwone berety". Żołnierze kompanii specjalnej po szkoleniu spadochronowym mieli prawo do używania tytułu skoczka spadochronowego i noszenia odznaki skoczka spadochronowego wojsk powietrzno-desantowych. Szkol.spadochronowe-lotnisko w Oleśnicy.Szkol.narciarskie-Zieleniec w górach Orlickich.Zimą i latem kompania specjalna odbywała szkol.na poligonie w Wędrzynie-ośrodek rozpoznawczy + szkol.w ośrodku zurbanizowanym w Wędrzynie[Nowy Mur]
• Dowódca 58 kompanii, a potem 2 batalionu rozpoznania mjr Mieczysław Nowak został przeniesiony w 1972 r. do 11 DPanc w Żaganiu. Powrócił do Gubina w 1977 r. na stanowisko pomocnika szefa wydziału ds. rozpoznania radioelektronicznego w sztabie 5 DPanc. Awansowany na stopień podpułkownika w 1985 r. Po zwolnieniu do rezerwy zmarł w Gubinie. Był dobrym i szanowanym oficerem zwiadu.(fragment do edycji i uzupełnienia)

[edytuj] Jako 6 Kresowy Batalion Rozpoznawczy

W 1995 przemianowany na 6 Kresowy Batalion Rozpoznawczy im. gen. Hallera.

Numer 2 otrzymał batalion rozpoznawczy 2 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej stacjonujący w Stargardzie Szczecińskim.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 8388089676. 
• Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie : krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki Ludowego Wojska Polskiego : formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa : Wydaw. Min. Obrony Narodowej 1987.. ISBN 83-11-07419-4. 
• Magnuski, Janusz: Wozy bojowe LWP : 1943-1983. Magnuski, Janusz. Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-06990-5. 

[edytuj] Zobacz też

• Garnizon Gubin
• Garnizon Słubice