EW58
Z Wikipedii
| EW58 | |
 EW58-028 |
|
| Producent | Pafawag  |
| Lata budowy | 1974-1980 |
| Układ wagonów | s+d+s (silnikowy + doczepny + silnikowy) |
| Liczba miejsc siedzących | 212 |
| Masa służbowa | 147 ton |
| Długość całkowita | 64 m |
| Szerokość | 2,88 m |
| Wysokość | 3,9 m |
| Średnica kół | 1000/920 |
| Napięcie zasilania | 3 kV |
| Liczba i moc silników | 8; 2214[KM] |
| Typ silników trakcyjnych | LK-435 |
| Moc ciągła | 1640 kW |
| Przyspieszenie rozruchu | 0,9 m/s² |
| Prędkość konstrukcyjna | 120 km/h |
| System hamulca | Oerlikon |
EW58 - polski trójczłonowy elektryczny zespół trakcyjny. Podobnie jak zespół EW55, ma wejścia przystosowane do wsiadania z wysokich peronów stacyjnych, także po sześć wejść dla pasażerów w każdym członie (trzy na każdej ścianie bocznej). Odbieraki prądu znajdują się na dachu wagonu środkowego, natomiast silniki trakcyjne w wagonach skrajnych. Jednostka została zaprojektowana z myślą o zastosowaniu rozruchu impulsowego produkcji krajowej, jednak nigdy takiego nie wykonano, więc producent musiał zastosować klasyczny rozruch oporowy. Zastosowanie 8 silników trakcyjnych znacząco poprawiło przyspieszenie rozruchu (co jest szczególnie ważne na obszarach aglomeracji o krótkich odległościach między przystankami), ale jednocześnie znacznie zwiększyło energochłonność zespołu. Właśnie to zdecydowało o wstrzymaniu zakupów kolejnych pojazdów tej serii. EW58 wyprodukowane zostały początkowo z przeznaczeniem do ruchu na Warszawskim Węźle Kolejowym, lecz niedługo potem zostały przekazane na Szybką Kolej Miejską w Trójmieście, na której w 1976 przebudowano system zasilania z 800 V na napięcie 3000 V (które jest używane na całej sieci PKP). Dzisiaj zaledwie kilka sztuk EW58 jest zdolnych do jazdy, ponieważ większość serii spaliła się w latach dziewięćdziesiątych.
