Ok22
Z Wikipedii
| Ok22 | |
 Ok22-31 w Wolsztynie |
|
| Producent | Hanomag  Fablok  |
| Lata budowy | 1923-1959 |
| Układ osi | 2'C |
| Masa służbowa | 78,9 t |
| Masa pustego parowozu | 70,8 t |
| Długość z tendrem | 18612 mm (22D2) 18940 mm (22D23) |
| Rozstaw osi skrajnych | 8350 mm |
| Moc znamionowa | 980 KM |
| Prędkość maksymalna | 100 km/h |
| Typ tendra | 22D2 (Hanomag) 22D23 (Fablok) |
| Ciśnienie w kotle | 12 atm |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | 182,1 m² |
| Powierzchnia przegrzewacza | 61,6 m² |
| Powierzchnia rusztu | 4,0 m² |
| Średnica cylindra | 575 mm |
| Skok tłoka | 630 mm |
| Średnica kół napędnych | 1750 mm |
| Średnica kół tocznych | 1000 mm |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Ok22/Ok55 - polski parowóz osobowy, wzorowany na niemieckiej konstrukcji P8 (oznaczanym w Polsce jako Ok1). Oznaczenie Ok oznacza parowóz przeznaczony do pociągów osobowych, o układzie osi 2'C (2-3-0).
Pierwsze 5 lokomotyw (o numerach do Ok22-5) zbudowano w niemieckiej firmie Hanomag w 1923 roku, po czym podjęto ich produkcję seryjną w Fabloku w Chrzanowie w 1928 roku. W Polsce wyprodukowano 185 dalszych lokomotyw tej serii, o numerach Ok22-6 do Ok22-190. Łącznie z parowozami Ok1, seria Ok22 była podstawowymi lokomotywami pasażerskimi PKP przed II wojną światową. Były też w braku sprzętu początkowo używane jako pospieszne.
Podczas wojny, przejęte przez Niemcy parowozy Ok22 otrzymały oznaczenia serii 38 4501 - 38 4630. Po wojnie, w Polsce było używanych ponad 90 lokomotyw Ok22.
Średnica kół napędnych 1750 mm, tocznych 1000 mm. Mógł rozwijać prędkość 100 km/h. Do dziś zachowały się tylko dwa egzemplarze, jeden w Jaworzynie Śląskiej (Ok22-23), a drugi w Wolsztynie (Ok22-31).
Wolsztyńska Ok22-31 (trzydziesty pierwszy egzemplarz) jest w dalszym ciągu czynna. Jeździła do 1997 r., potem przez kilka lat stała jako pomnik przy parowozowni, ale w 2002 roku została wysłana razem z Ty3-2 na naprawę główną i powróciła w maju 2004. W maju 2006 skończył sie przedłużany już okres rewizji kotła, w związku z tym lokomotywa stała wygaszona. Powróciła jako sprawny parowóz z naprawy przed paradą parowozów w kwietniu 2007. Od tego czasu jest używana regularnie w ruchu planowym.
[edytuj] Ok55
Ok55 to odmiana parowozu Ok22, zbudowana na jego bazie w latach 50. XX wieku.
W roku 1952 na 2 egzemplarzach Ok22 zamontowano dużo nowocześniejszy i wydajniejszy kocioł z amerykańskiego Tr203. Te 2 eksperymentalne parowozy otrzymały na PKP oznaczenie Ok203, a w końcu w 1959 wraz z trzecim egzemplarzem, zbudowanym od podstaw, oznaczono jako Ok55. W 1970 roku przemianowane na Ok22 i przydzielone były do DOKP Gdańsk (MD Gdańsk Zaspa, Kościerzyna i Lębork). 18 grudnia 1978 ostatnie pomorskie Ok22 zostały skreślone z ewidencji, a żaden egzemplarz Ok55 się do dziś nie zachował.
[edytuj] Dane szczegółowe
- układ osi: 2'C (2-3-0) (ooOOO)
- maszyna parowa bliźniacza:
- moc nominalna: 980 KM
- średnica cylindrów 575 mm
- skok tłoka 630 mm
- rozrząd Heusingera
- średnica kół:
- napędnych: 1750 mm
- tocznych: 1000 mm
- kocioł
- nadciśnienie pary w kotle: 12 at
- powierzchnia ogrzewalna:
- kotła: 182,1 m2
- przegrzewacza: 61,6 m2
- powierzchnia rusztu: 4,0 m2
- wyczerpalność kotła (przy napełnieniu 50%) na odcinku
- 45 km przy prędkości 30 km/h
- 19 km przy prędkości 60 km/h
- masa:
- próżnego parowozu (bez tendra): 70,8 t
- służbowa: 78,9 t
- największy nacisk osi: 17 t
- prędkość konstrukcyjna: 100 km/h
- długość z tendrem typu:
- 22D2: 18612 mm (Ok22-1 - 5)
- 22D23: 18940 mm (Ok22-6 - 190)
- rozstaw osi skrajnych parowozu: 8350 mm
- wysokość osi kotła nad główką szyny: 3150 mm
- rozstaw osi: 2200, 1570, 1580, 2700 mm
Kilka egzemplarzy w okolicach MD Poznań przez pewien okres czasu za zgoda dozoru technicznego jeździło z podniesionym o 2 atmosfery ciśnieniem w kotle (prowadziły pociągi pospieszne dalekobieżne z braku innych środków trakcyjnych). Poprawiało to znacząco parametry parowozu.
