SM42
Z Wikipedii
| SM42 | |
 SM42-916 |
|
| Producent | Fablok  |
| Lata budowy | PKP:1965-1992, przemysł: 1965-do dziś |
| Układ osi | Bo'Bo' |
| Masa służbowa | 74 tony |
| Długość ze zderzakami | 14240 mm |
| Szerokość | 3173 mm |
| Wysokość | 4400 mm |
| Rozstaw osi skrajnych | 10100 mm |
| Średnica kół | 1100 mm |
| Zapas paliwa | 2815 l |
| Typ silnika spalinowego | a8C22 |
| Moc znamionowa | 590 kW (800 KM) |
| Rodzaj przekładni | elektryczna |
| Prędkość konstrukcyjna | 90 km/h |
| Nacisk osi na szyny | 228 kN |
| System hamulca | Oerlikon |
| Sterowanie wielokrotne | jest |
| System ogrzewania | brak |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
SM42 (oznaczenie fabryczne 6D) - polski spalinowóz manewrowy produkowany w latach 1965 - 1992 przez zakłady Fablok w Chrzanowie. Odbiorcami lokomotyw były PKP (oznaczenie SM42) oraz zakłady przemysłowe (oznaczenie Ls800P). Część lokomotyw w ramach specjalnego zamówienia eksportowano do Maroka dla tamtejszych kolei (oznaczenie 6D/M). Ogółem wyprodukowano dla PKP 1157 sztuk, które obecnie stanowią najpopularniejszą serię lokomotyw w Polsce.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Lokomotywa została zaprojektowana na przełomie lat 50. i 60. XX wieku z przeznaczeniem do ciężkich prac manewrowych, ale także prowadzenia pociągów. Najważniejszym czynnikiem była jednak kwestia wyeliminowania parowozów w pracy manewrowej oraz zdolność do formowania cięższych składów dla nowo wprowadzanych ciężkich lokomotyw - spalinowych serii ST43 i ST44 oraz elektrycznych ET21. Są to pierwsze krajowe lokomotywy spalinowe większej mocy, dzięki którym wprowadzenie trakcji spalinowej na PKP nabrało większego tempa. Oprócz produkcji dla przewoźnika państwowego, wyprodukowano także ponad 600 sztuk dla kolei przemysłowych oraz 37 sztuk na eksport do Maroka w roku 1972.
[edytuj] PKP
Spalinowozy od nr. 521 wyposażone są w lżejsze wózki 1LN bez belki bujakowej. W latach 70. 39 sztuk wyposażono w instalację ogrzewania 500 V z zasilaniem z prądnicy głównej, tworząc serię SU42. W latach 1971 - 1977 przejęto trzy sztuki z kolei przemysłowych. Produkcja dla PKP trwała do roku 1981, a następnie w niewielkim zakresie po roku 1985. Na bazie SM42 powstała też prototypowa lokomotywa EPA42 z napędem akumulatorowym.
W roku 1996 PKP dokonało w ZNTK Piła przebudowy lokomotywy SM42-039 poprzez montaż wysokoobrotowego silnika MTU o większej mocy, prądnicy prądu przemiennego, nowej amortyzowanej kabiny maszynisty, smarowania obrzeży kół i halogenowych reflektorów. Umożliwiono także kierowanie spalinowozem drogą radiową. Pojazd oznaczony został nowym numerem taborowym SM42-2000.
[edytuj] Inni przewoźnicy
Na kolejach przemysłowych lokomotywy tego typu dostarczane były w latach 1967 - 1992 i oznaczane są jako Ls800P z numerami taborowymi od 2001 wzwyż. Najczęściej zatrudniane są przy obsłudze bocznic, rzadziej w ruchu towarowym. Od lat 90. przewoźnicy prywatni poddają te lokomotywy kompleksowym remontom i modernizacjom, m.in. poprzez przystosowanie do sterowania za pomocą radia, montaż nowych silników i oprzyrządowania. Najbardziej zaawansowaną tego typu modernizacją jest przebudowana w latach 1997 - 1999 lokomotywa Ls1000, należąca do PTKiGK w Rybniku. Oprócz wymiany silnika na wysokoprężny MTU o większej mocy i montaż nowej prądnicy typu LSG-850-90, zastosowano także nową, amortyzowaną kabinę maszynisty z wejściami z pomostów oraz ergonomiczne fotele i nowoczesne urządzenia sterowania. W roku 2002 przebudowano kolejną lokomotywę. Dwadzieścia dwie lokomotywy SM-42 pozostają w użytkowaniu przez Przedsiębiorstwo Usług Kolejowych KOLPREM w Dąbrowie Górniczej. Użytkowane przez PUK KOLPREM lokomotywy poddawane są modernizacji, polegającej na zabudowie sterowania zdalnego lokomotywą. Modernizacja umożliwia obsługę lokomotywy przez jedną osobę, posiadającą uprawnienia maszynisty i ustawiacza.Sterowanie lokomotywą odbywa się zdalnie, poprzez nadajnik zdalnego sterowania, za pomocą którego maszynista kieruje lokomotywą, z maksymalnej odległości 1 km.
[edytuj] Budowa lokomotywy
SM42 to jednokabinowe 4-osiowe lokomotywy o układzie Bo'Bo' z przekładnią elektryczną i elektropneumatycznym sterowaniem. Źródłem mocy jest silnik spalinowy z zapłonem samoczynnym oznaczony jako a8C22 o mocy 800 KM (590 kW), którego producentem były Zakłady Przemysłu Metalowego H. Cegielski w Poznaniu. Silnik ten posiada nietypowy dla silnika widlastego kąt rozwidlenia cylindrów wynoszący zaledwie 50 stopni. Kąt ten był podyktowany koniecznością uzyskania możliwie wąskiego silnika i całego przedziału silnikowego lokomotywy, celem zachowania widoczności z kabiny maszynisty. Silnik ten nie jest przez to dobrze wyrównoważony, przez co generowane są drgania.
