OKo1
Z Wikipedii
| OKo1 | |
 OKo1 w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie |
|
| Producent | Vulcan-Werke Hamburg und Stettin AG  |
| Lata budowy | 1916-1924 |
| Układ osi | 2'C2' |
| Masa służbowa | 37 t |
| Prędkość maksymalna | 100 km/h |
| Ciśnienie w kotle | 12 kG/cm³ |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | 138 m² |
| Powierzchnia rusztu | 2.44 m² |
| Średnica cylindra | 560 mm |
| Skok tłoka | 630 mm |
| Średnica kół napędnych | 1650 mm |
OKo1 to model parowozu tendrzaka przystosowanego do szybkiego ruchu pasażerskiego. Jednakową prędkość w obydwóch kierunkach jazdy uzyskano przez dodanie dwóch dwuosiowych wózków. Jego prędkość maksymalna wynosi 100 km/h. Jest to konstrukcja pruska, produkowana przez firmę Vulcan ze Szczecina jako seria T18; w kolejach niemieckich nosiła oznaczenie serii 75.
Dla kolei niemieckich zbudowano 534 lokomotywy pod oznaczeniem 78 0-5, 8 maszyn dla kolei tureckich, a ostatnią tego typu wybudowano w 1939 dla prywatnych kolei. W Polsce skoncentrowane były w dyrekcji poznańskiej (MD Poznań Osobowa, Jarocin, Zbąszynek i in.)
W PKP została wycofana w 1975 z Zielonej Góry. Do celów muzealnych pozostawiono lokomotywę OKo1-3, która znajduje się w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.
