PPG
Z Wikipedii
PPG Подвижное пулемётное гнездо (ППГ) |
|
Dane podstawowe | |
Państwo | ZSRR |
Trakcja | gąsienicowa |
Typ | tankietka |
Załoga | 2 |
Historia | |
Prototyp | 1940 |
Wyprodukowano | 1 |
Dane techniczne | |
Silnik | 1 silnik gaźnikowy rzędowy PMZ |
Moc | 16 KM |
Transmisja | mechaniczna |
Wymiary | |
Długość maks. | 2,50 m |
Szerokość | 1,72 m |
Wysokość | 0,86 m |
Prześwit | 0,30 m |
Masa | |
Masa bojowa | 1 730 kg |
Opancerzenie | |
Grubość pancerza | 8 – 20 mm |
Osiągi | |
Prędkości maksymalne | |
Na drodze | 18 km/h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
Strzeleckie | 2 karabiny maszynowe DT kal. 7,62 mm zapasem amunicji – 1535 pocisków |
Użytkownicy | |
ZSRR |
PPG (ros. Подвижное пулемётное гнездо) - prototyp tankietki konstrukcji radzieckiej z okresu II wojny światowej.
W 1940 wrócono w ZSRR do budowy tankietek. Stało się to po doświadczeniach wyniesionych z wojny z Finlandią, która pozornie wykazała konieczność posiadania tego typu sprzętu. Wojna toczyła się w trudnych warunkach terenowych. Niejednokrotnie też działania toczyły się na lodzie zamarzniętych zbiorników wodnych. Równocześnie przeciwnik niemal nie posiadał sprzętu pancernego. W tej sytuacji posiadanie pojazdów takich jak tankietka wydawało się mieć sens.
Pojazd oznaczony Obiekt 216 lub PPG został skonstruowany w marcu 1940 w Zakładach Kirowskich w Leningradzie. Został zbudowany jedynie prototyp. Ciekawostką było usytuowanie załogi, która zajmowała pozycję leżącą.
Inne pojazdy
|
|
Prototypy i pojazdy doświadczalne
|