T-20 Komsomolec

Z Wikipedii

T-20 Komsomolec
T-20 w muzeum na wyspie Suomenlinna, w Helsinkach
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	zakłady STZ i GAZ
Trakcja	gąsienicowa
Typ	opancerzony ciągnik artyleryjski
Załoga	2+6
Historia
Prototyp	1936
Lata produkcji	1937-VI 1941
Wyprodukowano	7780
Dane techniczne
Silnik	4-cylindrowy gaźnikowy, chłodzony cieczą GAZ-AA od 1938 r. GAZ-M-1
Moc	40-50 KM
Transmisja	mechaniczna
Moc jedn.	11,6-12,2 KM/t
Nacisk jedn.	0,54
Wymiary
Długość maks.	3450 mm
Szerokość	1860 mm
Wysokość	1580 mm
Wysokość maks.	2230 mm z opończą
Prześwit	0,30 m
Masa
Masa bojowa	3460 kg-4100 kg
Poj. zb. paliwa	80 l
Opancerzenie
Typ pancerza	nitowany z płyt walcowanych
Grubość pancerza	7-10 mm
Osiągi
Prędkości maksymalne
Na drodze	47,5 km/h
Zdolność pokonywania przeszkód
Brody bez przygotowania	0,6 m
Rowy	1,40 m
Ściany pionowe	0,50 m
Stoki o nachyleniu do	32%
Zasięg	152 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
Strzeleckie	1 karabin maszynowy DT kal. 7,62 mm
Użytkownicy
ZSRR, Finlandia

T-20 Komsomolec - opancerzony gąsienicowy ciągnik artyleryjski, konstrukcji radzieckiej, z okresu przed II wojną światową.

[edytuj] Historia

W latach 30. oddziały Armii Czerwonej były coraz lepiej wyposażone w sprzęt artyleryjski. Szybko okazało się, że dotychczasowe środki holownicze - zaprzęgi konne - są niewystarczające. Były też bardzo wrażliwe na ogień nieprzyjaciela. Postanowiono zastąpić je lekkim, szybkim i, w miarę możliwości opancerzonym, ciągnikiem gąsienicowym.

Jednym z pierwszych takich pojazdów, był ciagnik typu Pionier. Został on zaprojektowany przez inż. A. S. Szczegłowa w biurze konstrukcyjnym NATI, a wzorowany był na lekkim amerykańskim ciągniku Marmon-Herrington. Do budowy ciągnika wykorzystano podzespoły czołgu pływającego T-37. Pojazd kierowany przez jednego żołnierza, zabierał 6 ludzi obsługi holowanego działa. Wyprodukowano serię 50 wozów, lecz pojazd miał zbyt mały uciągi i brak opancerzenia, a próby likwidacji niedociągnięć nie powiodły się. W roku 1936 zamówiono konkurencyjną konstrukcję opracowaną w Fabryce nr 37, pod kierunkiem inż. A. Astrowa.. Wóz ten zyskał uznanie armii i został przyjęty na uzbrojenie jako T-20 "Komsomolec".

W konstrukcji pojazdu wykorzystano silnik samochodowy i częściowo układ jezdny czołgu pływającego T-38. Testy ciągnika trwały od sierpnia do listopada 1937. Pojazd przeszedł je pomyślnie i rozpoczęto produkcję seryjną, która trwała do połowy 1941. Ogółem zbudowano 7780 egzemplarzy.

[edytuj] Służba

Ciągniki Komsomolec odegrały ogromną rolę w procesie motoryzacji Armii Czerwonej. Zapotrzebowanie każdej dywizji piechoty wynosiło minimum 60 pojazdów tego typu, a produkcja nie mogła zaspokoić wszystkich potrzeb. Z tego powodu w ciągniki wyposażano tylko jednostki pierwszego rzutu oraz jednostki piechoty zmotoryzowanej w związkach pancernych. Ciągniki T-20 zostały użyte bojowo w walkach z Japończykami nad jeziorem Chasan w 1938 oraz nad rzeką Chałchin-Goł w 1939. Potem używano ich w wojnie zimowej. Znajdowały się w szeregach wojsk wkraczających do Polski we wrześniu 1939. Były używane w pierwszej fazie wojny z Niemcami, gdzie szybko uległy zniszczeniu i zużyciu. Oprócz zadań holowniczych, ciągników Komsomolec sporadycznie używano do rozpoznania i zwalczania piechoty.

[edytuj] Bibliografia

• Encyklopedia II WŚ. Poznań: Amercom, 2006. ISBN 1-48:978-83-7425-265-2.