211 Pułk Ułanów

Z Wikipedii

211 Pułk Ułanów - ochotniczy pułk sformowany na Polu Mokotowskim między 26 lipca a 12 sierpnia 1920, w trakcie wojny polsko-bolszewickiej.

Dowódcą pułku był major Władysław Dąbrowski. Korpus oficerski składał się w części ze starych frontowych oficerów służących wcześniej pod Władysławem Dąbrowskim w Samoobronie Litwy i Białorusi i w 13 Pułku Ułanów Wileńskich, a w części z oficerów rezerwy byłej armii rosyjskiej.

Pierwszy szwadron sformowano z resztek rozbitej jazdy rotmistrza Jerzego Dąbrowskiego. Drugi szwadron tworzyli ochotnicy. W pułku znajdował się również szwadron karabinów maszynowych i techniczny.

Pułk wyruszył na linię frontu 12 sierpnia 1920. Brał udział w bitwach pod Płockiem, Mławą, Chorzelami, Druskiennikami, Stołpcami, Kojdanowem, i innymi. Na początku października 1920 211. Pułk Ułanów przemieniono na 23 Pułk Ułanów Nadniemeńskich. Pod taką nazwą 15 listopada 1920 do wojsk Litwy Środkowej. 1 czerwca 1921 23 Pułk Ułanów Nadniemeńskich połączono z 23 Pułkiem Ułanów Grodzieńskich.

[edytuj] Bibliografia

  • Akta Centralnego Archiwum Wojskowego