2 Dywizja Kawalerii (II RP)

Z Wikipedii

2 Dywizja Kawalerii (2 DK) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego w latach 1924-1939.

Spis treści 1 Formowanie 2 Skład organizacyjny 3 Reorganizacja 4 Dowódcy 5 Szefowie sztabu: 6 Źródła: 7 Przypisy 8 Zobacz też

[edytuj] Formowanie

2 Dywizja Kawalerii została utworzona w 1924, w wyniku pokojowej reorganizacji wielkich jednostek jazdy. ^[2] W latach 1924-1937 struktura organizacyjna dywizji nie ulegała zmianom.

[edytuj] Skład organizacyjny

• Dowództwo 2 DK ^[3] – Warszawa
• I Brygada Kawalerii – Warszawa
  • 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego
  • 1 Pułk Strzelców Konnych
• XII Brygada Kawalerii – Ostrołęka
  • 5 Pułk Ułanów Zasławskich
  • 7 Pułk Ułanów Lubelskich
• XIII Brygada Kawalerii – Płock
  • 11 Pułk Ułanów Legionowych
  • 4 Pułk Strzelców Konnych Ziemi Łęczyńskiej
• 1 Dywizjon Artylerii Konnej – Warszawa
• 12 Dywizjon Artylerii Konnej – Ostrołęka

[edytuj] Reorganizacja

W marcu 1937, w czasie kolejnej reorganizacji kawalerii samodzielnej, rozformowano dowództwa XII i XIII Brygady Kawalerii oraz 12 dak. Dowództwu 2 DK podporządkowano bezpośrednio 1 pszwol. i 1 psk. Z dniem 1 kwietnia tego roku I Brygada Kawalerii została przemianowana na Mazowiecką Brygadę Kawalerii. Jej dowódcy podporządkowano 7 i 11 puł. oraz 4 psk i 1 dak. 5 puł. został podporządkowany dowódcy Podlaskiej Brygady Kawalerii.

W 1938 po przeniesieniu gen. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego w stan nieczynny i mianowaniu go ambasadorem RP w Rzymie, 1 pszwol. i 1 psk zostały podporządkowane pod względem wyszkolenia dowódcy Mazowieckiej BK, płk dypl. Janowi Karczowi.

Dowództwo Dywizji Kawalerii zostało rozformowane z dniem 1 lutego 1939 na podstawie rozkazu L.dz. 11420/tj. Departamentu Dowodzenia Ogólnego M.S.Wojsk.. Oba pułki (1 pszwol. i 1 psk) podporządkowano pod każdym względem dowódcy Mazowieckiej BK.

Po rozformowaniu Dowództwa DK do planu mobilizacyjnego "W" wprowadzono Kwaterę Główną Grupy Operacyjnej Kawalerii Nr 2 mobilizowaną w Warszawie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym.

W kwietniu tego roku 4 psk został podporządkowany dowódcy Nowogródzkiej Brygady Kawalerii w miejsce 3 psk.

[edytuj] Dowódcy

• gen. bryg. Jan Sawicki 1 czerwca 1924 - 31 grudnia 1925
• gen. bryg. Gustaw Orlicz-Dreszer 31 grudnia 1925 - styczeń 1932
• w/z płk Stefan Strzemieński 11 listopada 1926 - 25 października 1930
• w/z płk Bolesław Wieniawa-Długoszowski - do stycznia 1932
• gen. bryg. Bolesław Wieniawa-Długoszowski - do 13 kwietnia 1938

[edytuj] Szefowie sztabu:

• mjr dypl. Jan Kazimierz Jastrzębski (od 1935) ^[4]

[edytuj] Źródła:

• Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy, Wydawnictwo MON, Warszawa 1964, wyd. I, s. 116, 118, 120,
• Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3, s. 222,
• Eugeniusz Piwowarski, Przebieg i wyniki częściowej mobilizacji alarmowej z 23 marca 1939 r., Wojskowy Przegląd historyczny, Warszawa 1995, Nr 1-2 (151-152), s. 116,

Przypisy

[edytuj] Zobacz też