1 Dywizja Strzelców Polskich
Z Wikipedii
1 Dywizja Strzelców Polskich (fr. 1re Division Polonaise) - związek taktyczny piechoty Armii Polskiej we Francji.
Spis treści |
[edytuj] Formowanie
W czerwcu 1918 w składzie Armii Polskiej we Francji przystąpiono do formowania 1 Dywizji Strzelców Polskich. 17 czerwca w miejscowości Villeres-Marmery 1 Pułk Strzelców Polskich złożył przysięgę i otrzymał sztandar ufundowany przez miasto Paryż. 22 czerwca pod Mailly w Szampanii miasta Verdun, Nancy i Belfort wręczyły ufundowane przez siebie sztandary 2 i 3 Pułkowi Strzelców Polskich oraz 1 Pułkowi Artylerii Polowej. 8 lipca dywizja liczyła 227 oficerów i 10.005 szeregowców. 4 sierpnia francuskie Naczelne Dowództwo podjęło formalną decyzję o sformowaniu 1 DSP w oparciu o dowództwo i poddziały rozformowywanej 63 Dywizji Piechoty.
Dowódcą 1 DSP został gen. Ecochard, dotychczasowy dowódca francuskiej 63 DP. Wkrótce zastąpił go gen. Vidalon, były szef Sztabu 4 Armii (franc.). Zastępcą dowódcy dywizji (dowódcą piechoty dywizyjnej) został płk Jasieński. Formowanie dywizji w oparciu o służby i zakłady 63 DP (franc.) trwało do grudnia 1918.
W listopadzie 1918 dowództwo francuskie zamierzało użyć dywizji w operacji zmierzającej do zajęcia rejonu Saarbrücken pomimo tego, że nie zakończyła ona formowania. 11 listopada dywizja znalazła się na podstawie wyjściowej do natarcia w rejonie miejscowości Lunéville. Podpisanie rozejmu przekreśliło plany wykorzystania dywizji do walk frontowych. 19 lutego 1919 na bazie rozformowanego XXXVI Korpusu (franc.) sformowano I Korpus AP we Francji w skład, którego weszła 1 i 2 Dywizja Strzelców Polskich.
[edytuj] Dowódcy dywizji:
- général de brigade Joseph Ecochard 3 lipca 1917 – 4 sierpnia 1918
- général de brigade Jean Vidalon 2 września 1918 – 21 marca 1919
- général de brigade Joseph Bernard
[edytuj] Przeformowanie
Zobacz więcej w osobnym artykule: 13 Kresowa Dywizja Piechoty.9 września 1919 r. rozkazem Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego 1 Dywizję Strzelców Polskich przemianowano na 13 Dywizję Piechoty i przeformowano na etat dywizji złożonej z dwóch brygad piechoty (każda po dwa pułki):
- XXV Brygada Piechoty
- 43 Pułk Piechoty (dawny 1 Pułk Strzelców Polskich 1 DSP)
- 44 Pułk Piechoty (dawny 2 Pułk Strzelców Polskich 1 DSP)
- XXVI Brygada Piechoty
- 45 Pułk Piechoty (dawny 3 Pułk Strzelców Polskich 1 DSP)
- 50 Pułk Piechoty (dawny 8 Pułk Strzelców Polskich 3 DSP)
[edytuj] Bibliografia
- Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.
- Witold Jarno, 1 Dywizja Strzelców Armii Generała Hallera, 2006, ISBN: 83-88679-55-4.
[edytuj] Zobacz też
Centrum Wyszkolenia Piechoty • Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych * Szkoła Podchorążych Piechoty
Dywizje piechoty: 1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 6 • 7 • 8 • 9 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21G • 22G • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30
Rezerwowe dywizje piechoty: 33 • 35 • 36 • 38 • 39 • 41 • 44 • 45 • 50 • 55 • 60
Pułki piechoty: 1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 6 • 7 • 8 • 9 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21 • 22 • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30 • 31 • 32 • 33 • 34 • 35 • 36 • 37 • 38 • 39 • 40 • 41 • 42 • 43 • 44 • 45 • 46 • 47 • 48 • 49 • 50 • 51 • 52 • 53 • 54 • 55 • 56 • 57 • 58 • 59 • 60 • 61 • 62 • 63 • 64 • 65 • 66 • 67 • 68 • 69 • 70 • 71 • 72 • 73 • 74 • 75 • 76 • 77 • 78 • 79 • 80 • 81 • 82 • 83 • 84 • 85 • 86 • 1 psph • 2 psph • 3 psph • 4 psph • 5 psph • 6 psph
Rezerwowe pułki piechoty: 93 • 94 • 95 • 96 • 97 • 98 • 114 • 115 • 116 • 133 • 134 • 135 • 144 • 145 • 146 • 154 • 155 • 156 • 159 • 163 • 164 • 165 • 178 • 179 • 180 • 182 • 183 • 184 • 201 • 202 • 203 • 204 • 205 • 206 • 207 • 208 • 209 • 216
