Waco CG-13
Z Wikipedii
Waco CG-13A | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Stany Zjednoczone |
Producent | Waco Aircraft Company of Troy |
Typ | ciężki szybowiec desantowy |
Konstrukcja | górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej |
Załoga | 2 |
Historia | |
Data oblotu | marzec 1943 |
Lata produkcji | 1943 – 1944 |
Wycofanie ze służby | 1947 |
Wymiary | |
Rozpiętość | 26,21 m |
Długość | 16,46 m |
Wysokość | 6,07 m |
Powierzchnia nośna | 81,10 m² |
Masa | |
Własna | 3 946 kg |
Użyteczna | 4 672 kg |
Startowa | 8 573 kg |
Osiągi | |
Prędkość maksymalna | 315 km/h |
Prędkość minimalna | 134 km/h |
Prędkość holowania | 220 km/h |
Dane operacyjne | |
Przestrzeń ładunkowa | |
40 żołnierzy z pełnym wyposażeniem lub samochód Jeep z haubicą M2 kal. 105 mm wraz z obsługą lub 1,5-tonowy samochód |
|
Użytkownicy | |
Stany Zjednoczone |
Waco CG-13 – amerykański ciężki szybowiec transportowy z okresu II wojny światowej
Spis treści |
[edytuj] Historia
Pod koniec 1941 roku dowództwo Sił Powietrznych Wojsk Lądowych Stanów Zjednoczonych wykorzystując doświadczenia z budowy szybowców w Wielkiej Brytanii zwróciło się do między innymi do wytwórni Waco Aircraft Company of Troy z Troy w stanie Ohio o opracowanie ciężkiego szybowca transportowego zdolnego do przewozu co najmniej trzydziestu żołnierzy i będącego zdolny do przewozu ciężkich działa i pojazdów.
Wytwórnia która zakończyła właśnie opracowywanie szybowca CG-4, w połowie 1942 roku rozpoczęła opracowywanie zleconego szybowca, który otrzymał oznaczenie Waco CG-13.
Prototyp szybowca CG-13 został opracowany na początku 1943 roku, a próby w locie odbyły się w marcu 1943 roku. W czasie tych prób tornado zniszczyło prototyp, ale prototyp do prób statycznych który użyto do dalszych badań potwierdził dobre właściwości szybowca.
W związku z tym wprowadzono go do produkcji seryjnej w dwóch wytwórniach Ford Motor Company i w wytwórni Northwestern Aerinautical Company. Łącznie 132 szybowce Waco CG-13A nie licząc prototypów, których zbudowano 7.
[edytuj] Użycie w lotnictwie
Szybowce Waco CG-13 były użytkowane w amerykańskich wojskach powietrznodesantowych w trakcie II wojny światowej i zaraz po niej. Ostatnie z szybowców wycofano z użycia w 1947 roku.
Do ich holowania używano samolotów transportowych Douglas C-47, Curtiss C-46 i Douglas C-54.
[edytuj] Opis konstrukcji
Szybowiec Waco CG-13A to górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej, metalowo-drewnianej.
Skrzydła dwudźwigarowe wykonane z drewna, pokryte cienką sklejką i dodatkowo kryte płótnem. Skrzydła wyposażone w lotki. Obrys prostokątny z zaokrąglonymi końcówkami. Zastrzał w kształcie litery V.
Kadłub o konstrukcji kratownicowej, wykonany ze spawanych rur stalowych i kryty płótnem. Sprzęt ładowano do szybowca od przodu, po podniesieniu do góry kabiny pilota. Ładowania po bokach miała dodatkowe drzwi. Podłoga szybowca w części ładunkowej została wzmocniona. W ładowani było miejsce dla 40 żołnierzy lub samochód Jeep z haubicą M2 kal. 105 mm wraz z obsługą albo 1,5-tonowy samochód.
Podwozie trójpodporowe z podwoziem przednim o zdwojonych kołach.
[edytuj] Link zewnętrzny:
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe
|
|
Samoloty szkolne
|
|
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne
|
FL • F8B • TB2D • XF5F • XP-46 • XP-49 • XP-50 • XP-52 • XP-54 • XP-55 • XP-56 • XP-57 • XP-58 • P-59 • XP-62 • XP-67 • XP-68• XP-71 • P-75 • XP-76 • XP-77 • XP-79 • XP-81 • P-82 • XP-83 • XA-41 • AM • XB-19 • XB-27 • XB-28 • XB-30 • XB-31 • XB-33 • YB-35 • XB-38 • XB-39 • YB-40 • XB-41 • XB-42 • XB-43 • XB-46 • XB-48 • XPB2M • XTB2F • TBY
|