Douglas B-23 Dragon
Z Wikipedii
| Douglas B-23 Dragon | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
| Producent | Douglas |
| Typ | samolot bombowy |
| Konstrukcja | średniopłat o konstrukcja metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie |
| Załoga | 6 |
| Historia | |
| Data oblotu | 27 lipca 1939 |
| Lata produkcji | 1939 – 1940 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 silniki gwiazdowe, 14-cylindrowe Wright R-2600-3 |
| Moc | 1600 KM (1194 kW) (każdy) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 28,40 m |
| Długość | 17,80 m |
| Wysokość | 5,60 m |
| Powierzchnia nośna | 92,30 m² |
| Masa | |
| Własna | 8 590 kg |
| Startowa | 14 580 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maksymalna | 450 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 7,6 m/s |
| Pułap | 9 600 m (praktyczny) |
| Zasięg | 4 400 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm 1 karabin maszynowy kal. 12,7 mm 1800 kg bomb |
|
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone | |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Douglas B-23 Dragon (pol. Smok) - amerykański samolot bombowy z okresu II wojny światowej
[edytuj] Historia
Samolot Douglas B-23 Dragon był wersją rozwojową bombowca Douglas B-18 Bolo, w której zastosowano wzmocniony płat pochodzący z samolotu Douglas DC-3 oraz silniki Wright R-2600-3 o mocy 1,600 KM (1,194 kW). Przebudowano jednocześnie kadłub, który był bardziej smukły kadłub i usterzenie. W porównaniu do swojego poprzednika miał również zmienione uzbrojenie obronne. Był to pierwszy amerykański samolot w którym zastosowano stanowisko strzeleckie na samym końcu kadłuba, u podstawy statecznika pionowego. Tego typu stanowisko było później powszechnie stosowane na wielu samolotach. Tak opracowany samolot został zamówiony przez lotnictwo armii amerykańskie w liczbie 38 sztuk.
W dniu 27 lipca 1939 roku pierwszy egzemplarz B-23 o nr ewidencyjnym 39-027 został oblatany na lotnisku Clover Field w Santa Monica (stan Kalifornia). Pozostałe 37 bombowców B-23 (nr ewidencyjne 39-028 do 39-064) dostarczono USAAC w pierwszej połowie 1940 roku. Później już nie produkowano tych samolotów.
W trakcie eksploatacji 18 samolotów samolotów Douglas B-23 zostało przebudowanych na samoloty transportowe, które otrzymały oznaczenie Douglas UC-67.
[edytuj] Użycie w lotnictwie
Samoloty Douglas B-23 od 1940 roku były wprowadzane do uzbrojenia lotnictwa amerykańskiego. Pierwszy egzemplarz przekazano do 89 Dywizjonu Rozpoznawczego na lotnisku March Field w Kalifornii.
Pozostałe samoloty weszły w skład 17 Grupy Bombowej, ale dość szybko zostały jednak zastąpione przez samoloty North American B-25 Mitchell. W późniejszym okresie samoloty B-23 znajdowały się na wyposażeniu 12 Grupy Bombowej na lotnisku McChord Field w Tacoma (stan Waszyngton), a kilka w 13 Grupie Bombowej w Orlando (Stan Floryda).
W czasie II wojny światowej część B-23 odbywała loty patrolowe u zachodnich wybrzeży USA.
Po krótkim okresie użycia w jednostkach bojowych samoloty wycofano z użycia i przekazano przekazano wszystkie do szkół lotniczych i zadań transportowych (część przebudowano na samoloty transportowe).
Trzy samoloty przystosowano do badań jako latające laboratoria i tak:
- Samolot o nr 39-028 służył do prób holowania szybowców transportowych.
- Samolot o nr 39-032 wykorzystywany był w firmie Pratt&Whitney do testowania silników R-2800-5
- Samolot o nr 39-053 służył do testów celu latającego Culver PQ-8
|
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe
|
|
|
Samoloty szkolne
|
|
|
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne
|
FL • F8B • TB2D • XF5F • XP-46 • XP-49 • XP-50 • XP-52 • XP-54 • XP-55 • XP-56 • XP-57 • XP-58 • P-59 • XP-62 • XP-67 • XP-68• XP-71 • P-75 • XP-76 • XP-77 • XP-79 • XP-81 • P-82 • XP-83 • XA-41 • AM • XB-19 • XB-27 • XB-28 • XB-30 • XB-31 • XB-33 • YB-35 • XB-38 • XB-39 • YB-40 • XB-41 • XB-42 • XB-43 • XB-46 • XB-48 • XPB2M • XTB2F • TBY
|
