Waco CG-4
Z Wikipedii
| Waco CG-4A Haig | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
| Producent | Waco Aircraft Company of Troy |
| Typ | lekki szybowiec desantowy |
| Konstrukcja | górnopłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga | 2 |
| Historia | |
| Data oblotu | maj 1942 |
| Lata produkcji | 1942 – 1944 |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 25,48 m |
| Długość | 14,63 m |
| Wysokość | 2,23 m (kadłuba) |
| Powierzchnia nośna | 79,20 m² |
| Masa | |
| Własna | 1 560 kg |
| Użyteczna | 1 840 kg |
| Startowa | 3 400 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość minimalna | 80 km/h |
| Prędkość holowania | 192 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 13 żołnierzy z pełnym wyposażeniem | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| ładunek o masie do 1700 kg albo samochód Jeep z radiostacją i 3 żołnierzami lub Haubica M3A1 kal. 75 mm z 3 żołnierzami i amunicją |
|
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone, Wielka Brytania | |
Waco CG-4 Haig (oznaczenie brytyjskie CG-4 Hadrian) – amerykański lekki szybowiec transportowy z okresu II wojny światowej
[edytuj] Historia
Na początku 1941 roku dowództwo Sił Powietrznych Wojsk Lądowych Stanów Zjednoczonych zwróciło się wytwórni lotniczych o opracowanie szybowców transportowych. Na to zamówienie odpowiedziała między innymi wytwórnia Waco Aircraft Company of Troy z Troy w stanie Ohio. Z wytwórnią podpisano w czerwcu 1941 roku umowę na opracowanie dwóch typów szybowców – ośmiomiejscowego (oznaczony jako CG-3) i piętnastomiejscowego (oznaczony jako CG-4). Oba szybowce były opracowywane w tym samym czasie.
Prototyp szybowca CG-4 został opracowany w 1942 roku a prototyp przewidziany do prób w locie był gotowy w dniu 28 kwietnia 1942 roku. Natychmiast też rozpoczęto próby, ale biorąc pod uwagę wcześniejsze doświadczenia z prób szybowca CG-3 zdecydowano się na podjęcie produkcji seryjnej szybowca CG-4 i zamówiono serię składającą się z 640 szybowców tego typu.
Z uwagi na duże zapotrzebowanie na tego typu szybowce produkcję ich kierowano do różnych firm także nie związanych z produkcją lotniczą. Wiązało się to z dużymi kłopotami, lecz pozwalało na wyprodukowanie olbrzymiej ich ilości. Łącznie bowiem wyprodukowano do 1944 roku 13909 szybowców Waco CG-4 i był to najliczniej produkowany szybowiec transportowy w czasie II wojny światowej. Największą liczbę tych szybowców zbudowano w wytwórni Forda (4190 sztuk).
W 1943 podjęto próbę zamontowania w tym szybowcu silników, w wytwórni Northwestern Aeronautical Corp. opracowano prototyp takiego szybowca oznaczony jako XPG-1 wyposażonego w dwa silniki Franklin 6AC-298-N3 o mocy 69 KM (95 kW) każdy. Prototyp ten nie znalazł zastosowania z uwagi na zbyt małą moc silników. Kolejną próbę wyposażenia go w silniki podjęła firma Ridgefield Manufactura Co. , gdzie zbudowano prototyp oznaczony jako XPG-2A z silnikami Ranger L-440-1 o mocy 95 KM (130 kW) każdy. Zbudowano niewielką serię (10 sztuk) tych motoszybowców oznaczonych jako PG-2A.
[edytuj] Użycie w lotnictwie
Szybowce Waco CG-4 po rozpoczęciu produkcji seryjnej zostały skierowane do amerykańskich jednostek spadochronowo-desantowych jako jeden z środków do transportu żołnierzy jak również ładunku o masie do 1700 kg. W krótkim czasie stał się to podstawowy szybowiec w armii amerykańskiej. Do jego holowania używano samolotów transportowych Douglas C-47 i Curtiss C-46.
Używano go w dużych ilościach we wszystkich operacjach desantowych armii amerykańskich w czasie II wojny światowej. Na zachodnioeuropejskim teatrze wojennym użyto ich 5991, w rejonie Morza Śródziemnego 2303 a w rejonie południowego Pacyfiku – 504. Użyto ich m.in. w trakcie lądowania w Normandii, w operacji Market Garden i lądowania w południowej Francji.
Również Wielka Brytania zakupiła dla swoich wojsk powietrzno-desantowych 740 sztuk szybowców CG-4, zostały one oznaczone jako CG-4 Hadrian i były również wykorzystywane do operacjach desantowych w Europie. Do ich holowania używano samolotów transportowych Armstrong Whitworth Albemarle.
[edytuj] Opis konstrukcji
Szybowiec Waco CG-4A to górnopłat zastrzałowy o konstrukcji mieszanej, metalowo-drewnianej.
Skrzydła dwudźwigarowe wykonane z drewna, pokryte cienką sklejką i dodatkowo kryte płótnem. Skrzydła wyposażone w hamulce aerodynamiczne. Obrys prostokątny z zaokrąglonymi końcówkami. Zastrzał w kształcie litery V.
Kadłub o konstrukcji kratownicowej, wykonany ze spawanych rur stalowych i kryty płótnem. W kadłubie ładownia, w której można było transportować 13 żołnierzy którzy siedzieli na drewnianych ławkach po obu stronach ładowni. Zamiast żołnierzy można było transportować ładunek o masie do 1700 kg albo samochód terenowy Willys Jeep z radiostacją i trzema żołnierzami lub haubica M3A1 kal. 75 mm wraz z 3 kanonierami i amunicją. Kabina dwóch pilotów znajdowała się w przedniej części kadłuba. Piloci siedzieli obok siebie i posiadali podstawowe przyrządy nawigacyjno-pilotażowe. Kabina pilotów przy załadunku i wyładunku była podnoszona do góry.
W pierwszych seriach szybowiec nie posiadał podwozia a jedynie płozy. W późniejszych zastosowano stałe podwozie główne typu teleskopowego.
|
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe
|
|
|
Samoloty szkolne
|
|
|
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne
|
FL • F8B • TB2D • XF5F • XP-46 • XP-49 • XP-50 • XP-52 • XP-54 • XP-55 • XP-56 • XP-57 • XP-58 • P-59 • XP-62 • XP-67 • XP-68• XP-71 • P-75 • XP-76 • XP-77 • XP-79 • XP-81 • P-82 • XP-83 • XA-41 • AM • XB-19 • XB-27 • XB-28 • XB-30 • XB-31 • XB-33 • YB-35 • XB-38 • XB-39 • YB-40 • XB-41 • XB-42 • XB-43 • XB-46 • XB-48 • XPB2M • XTB2F • TBY
|
